23

4K 93 13
                                    



Hindi ko alam kung ilang oras na nakatingin lang kami sa isa't- isa. No wods escaped our mouth. It seems like our eyes do the talking.

All I coukd heard was his heavy sigh. It's been awhile and I can see some changes on him. I felt so different. He's different from the Simon I knew.

I lost the game, ako ang unang nagbawi ng tingin.

"W-what are you doing here" I stammered. What the heck! Stop being like that Sapphie

Instead of answering he keep on look at me like I might gone from his sight any moment.

"I thought y –

Suddenly we've interrupted by Anna's question. Sumilip siya pero natigil ang sasabihin ng makita kung sino ang nasa pinto.

She gave me a "What's happening look." Pero wala din akong maisagot.

I took a deep breathe and repeated my question for him.

"What are you doing here Simon?" I asked more firmly.

This time he rise his brows like it was a very lame question he heard in his whole life.

"Isn't it obvious?" he said.

Napapikit ako ng mariin. Obvious ang alin? I don't get it! I can! How can I summize this! This man, I can say what kind of involvement I have showed out in front of my door after a long time. Now he just say that "Isn't it obvious?" Saan galing yun? Pilosopo!

"Can you let me in first?" he said gently. Napakunot ang noo ko. my heart is still racing.

Tinangka niyang pumasok pero mabilis ko din na naiharang ang kamay ko sa pinto.

"I let you, but tell me first why you are here?"

"I'm here to visit. To sort things out." He answered.

My jaw dropped. A visit? Sort things out? Anong nangyayari? Parang kailan lang galit siya sakin, ayaw niya akong kausapin now he will show up and may pa sort things out pa na lalaman! Anong laro na naman ito Joseph Simon Marcos! I'm losing every game I play and if his a game you want to play again. I'm not going to gamble again!

I as too preoccupied that I haven't notice na nasa loob siya ng bahay namin. Anna was there crossing her ams like an idiot watching her favourite film.

"Simon!" I called. Pero parang bingi siya. Diretso ang tungo niya sa anak ko na nasa high chair niya.

I want to follow him but I froze when I heard him talked to my daughter.

"Hey little girl! How are you?" Tanong niya kay Sera. Tiningnan lang siya ng anak ko. Hindi sanay si Sera sa ibang tao lalo na at ngayon lang ulit sila nagkita ni Simon.

"Hi!" Simon tried to get her attention again. She comb my liitle girl's hair. Gulong-gulo ako ngayon.

"I'm fine!" Sera answered. Simon smiled at her.

"Good, on my way here I want to buy you toys but I don't know what you want. So, you want to go to the mall? I'll buy everything you like." He said.

"Simon!" malapit na ata magdikit ang kilay ko dahil hindi ko talaga maintindihan lahat. All of the sudden! Bakit nandito siya? Bakit ganito siya.

"Really? But I don't know you. Mommy said that I shouldn't talk to strangers and don't go with them if they asked me." Sera answered a bit confused.

"I'll ask your mom if you can go with –

"No!" I answered. Hindi ko na nga alam kung anong nagyayari tapos ipapasama ko lang ang anak ko sa kanya. What if he and Jasmine will take Sera? I know they can't do that pero as time goes by people change, who knows baka may balak sila?

Praning na ata ako..

"I have a right to her.!" mariin niyang tugon.

"What are talking about Simon!" I shouted. Wala na akong pakialam ngayon kung nandito si Anna at nakikinig ang anak ko. Hindi ko matim ang sinasabi ng lalaking ito. Akala niya hindi ko naaalala kung gaano siya kagalit sa akin noon? Paano kung gumaganti siya?

He throw the brown envelop he was holding. Ngayon ko lang napansin na may dala siyang ganun. Tiningnan ko siya ng masama, ramdam ko ang panginginig ng buong sistema ko dahil sa sobrang inis.

Bigla siyang lilitaw dito tapos ano? Mangugulo? Maayos na ang buhay namin eh. Okay na, sinusubukan ko na nakalimutan siya. Bakit ito na naman?

"Ano to!" I asked. Hindi ako nag-abalang pulutin ang papeles na nalaglag sa sahig.

"Why don't you see and read it your self? Akala ko ba matalino ka!" panunuya nya.

The nerve of this guy! Ang kapal ng mukha na insultuhin ako sa sarili kong bahay! His parents are not like this paano siya naging ganito.

I look at Anna and maybe she got what I want to say kaya mabilis niyang kinuha si Sera at dinala sa kwarto.

"I don't know what you're talking about Simon! At wala akong pakialam kung ano ang nakasulat sa mga papel na iyan! Now can you please get out and leave!" I told him.

Umiling siya at tumawa kahit wala namang nakakawa.

"Well, if that's what you want then aalis ako. I let my lawyer settle this case. I want my daughter's custody."


-----------------------------

Short update. Sorry if, hindi ako nakakapag-update masyado. I don't know why I'm so tamad na wala naman akong ginagawa. Need some motivation lang siguro so, keep reading lang. Promise I'll update and finish this story. Thank you.

Don't forget to Vote, Comment and Share :)

CHANCES OF FATE: Simon Marcos (COMPLETED)Where stories live. Discover now