Becoming Empress But she isn't a girl(Volume 1)

၂၅

" သြားေတာ့ "

သူမ်က္လံုးမဖြင့္ေသးဘဲ တစ္ခ်က္လႈပ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ က်န႔္ဝူ၏ ခပ္ဆတ္ဆတ္အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ သူနားယဉ္ ေနသၫ့္ ရႊင္ျမဴးျမဴးအသံအစား ေအးစိမ့္သၫ့္အေငြ့အသက္ရေနသၫ့္ ၾသဇာပါသၫ့္ေလသံမို႔ မ်က္လံုးကို အျမန္ဖြင့္ၾကၫ့္မိသည္။

ေတာက္ပသၫ့္ေနေရာင္ေအာက္တြင္ သူႏွင့္က်န႔္ဝူက သစ္ပင္ကိုေက်ာမွီကာ ထိုင္ေနလ်က္။ သူက က်န႔္ဝူရဲ့ပခံုးကို ေခါင္းအံုးလ်က္ အိပ္ေနခဲ့ျခင္း။ မီးပံုကားမရိွေတာ့ သို႔ေသာ္ ျပာပံုေတာ့ က်န္ေနဆဲ။ သက္ရိွဆို၍ ဌက္တစ္ေကာင္ကိုေတာင္ မေတြ့ရဘဲ သူတို႔ႏွစ္ဦးတည္းသာ ရိွေနသည္ကိုျမင္ေတာ့ သူ႔နားသူပင္ အျပစ္တင္ရမလို ျဖစ္၇သည္။

" ႏိုးၿပီလား ကိုကို။ "

ေခါင္းမတ္လိုက္သၫ့္သူ႔ကို လွၫ့္ၾကၫ့္ရင္း က်န႔္ဝူက ေတာက္ပသၫ့္အၿပံဳးကိုေပးသည္။ လူငယ္ေတြကေတာ့ အခ်ိန္တိုင္းတက္ႂကြေနေတာ့တာပဲ။

" အင္း မင္းေရာ ႏိုးတာၾကာၿပီလား"

" ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ကိုမအိပ္ရေသးတာပါ ကိုကို"

၇ယ္သံစြက္ေနသၫ့္အေျဖစကားက သူ႔ကိုအံ့ၾသေစသည္။ တစ္ညလံုး မအိပ္ဘဲေနခဲ့သည္တဲ့လား... က်န႔္ဝူမွာ အေတြးမ်ားစရာေတြ ရိွေန၍ပဲလား...

ဤ သည္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေတြးေတာစရာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ သူဆက္မေမးျဖစ္။ ထို႔အစား ေခါင္းသာညိတ္ျပျဖစ္၏။

" ကိုကိုက်ူးယင္ ႏိုးၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတာေကာင္သြားရွာလို႔ရၿပီေပါ့"

" ဟင္ မနက္စာအတြက္လား"

" အင္း ကိုကိုက်ူးယင္ ဗိုက္မဆာဘူးလား"

ဗိုက္ဆာသည္ဟူသည္မွာ သူ ဒီေလာကသို႔ေရာက္ၿပီးကတည္းက မၾကားရေတာ့သၫ့္စကားပင္။ သူက စားခ်င္စိတ္ရိွတတ္ေပမယ့္ မစားရလ်ွင္ ဗိုက္ေအာင့္တာတို႔ ဘာတို႔လည္းမျဖစ္သၫ့္အျပင္ ဗိုက္ကအသံလည္း မေပးပါေခ်။ သူက နတ္ျဖစ္သြား၍ ဆာေလာင္ျခင္းအတိ ၿပီးသြားသည္မ်ားလား။ သို႔ေပသိ က်န႔္ဝူကိုေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ျဖစ္သည္။ ေတာထဲေရာက္ခိုက္ အသားကင္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလး စားမွ တန္ေတာ့မေပါ့။