II TOM Dylogii „Paradise"
Po burzliwym rozstaniu z Ethan'em Scarlett stara się pokierować swoim życiem, tak jak miała to w planach. Wydaje się, że mimo wydarzeniom sprzed kilku miesięcy uda jej się zapomnieć o pewnym ciemnookim chłopaku, który w...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Budzenie się w ramionach Ethan'a stało się dla mnie tak naturalną rzeczą, że kolejny poranek we właśnie takiej scenerii był dla mnie normalnością. Uchyliłam powieki, dostrzegając jego spokojną twarz wtuloną w moją klatkę piersiową i uśmiechnęłam się mimowolnie, gdy jego oddech delikatnie musnął moją skórę. Zaczęłam sunąć dłonią po nagich plecach bruneta, wyczuwając mniejsze i większe blizny schowane pod czarnym tuszem tatuaży.
— Dzień dobry — jego zachrypnięty głos wypełnił przestrzeń między nami, sprawiając, że mój uśmiech tylko się poszerzył.
— Od dawna nie śpisz? — zapytałam, spoglądając w dół.
— Jakiś czas — odparł, nie zmieniając pozycji.
— I co robiłeś przez ten czas?
Uniósł lekko głowę na moje pytanie i zrównał ze mną spojrzenie.
— Słuchałem bicia twojego serca — odparł na co ściągnęłam brwi, przechylając lekko głowę.
— Często to robisz?
— Gdy tylko mogę — uśmiechnął się — Uspokaja mnie to.
Bez namysłu pochyliłam się i złączyłam nasze usta w krótkim pocałunku.
— Słodki jesteś — powiedziałam z lekkim uśmiechem.
Ethan uniósł się podpierając na łokciu i poderwał brew ku górze.
— Słodki? — powtórzył — Chyba tylko ty używasz tego określenia względem mojej osoby.
— Być może tylko dla mnie jesteś słodki.
Kąciki jego ust drgnęły z rozbawienia.
— Możliwe — skinął — Nie masz dziś zajęć?
Pokręciłam głową w odpowiedzi.
— Znaczy dwa wykłady, ale kto by na to chodził — westchnęłam, posyłając mu krzywy uśmiech.
— Nieładnie — mruknął, po czym przesunął dłoń wzdłuż mojego brzucha, sprawiając, że przeszedł mnie dreszcz.
— Nie mów mi, że chodziłeś na wszystkie — spojrzałam na niego ściągając brwi.
— Lubię słuchać — wzruszył ramionami — A poza tym jeśli się studiuje to co Cię interesuje jest łatwiej.
— Gdzieś już to słyszałam — westchnęłam i podniosłam się do siadu, opierając o zagłówek łóżka.
Ethan nie zmienił swojej pozycji, a jedynie nieco bardziej zadarł brodę, żeby nadal patrzeć mi w oczy.
— Mogę o coś zapytać? — zapytałam nieco niepewnie, na co brunet skinął jedynie głową — Myślałeś o swojej matce... o tej biologicznej?
