Opposites attract

Hoofdstuk 9

Jack

Ik ben blij dat ik deze avond een kamer voor mijzelf heb. Ik kan het niet aan om naast Hannah te slapen. Het was de bier. Het moet de bier zijn geweest. Ik lijk niet onder haar uit te komen deze reis. Verdomme. Ik sla mijn hand hard tegen het bed.

Ik kan niet stoppen met denken aan het gezicht van Hannah. Ze bleef me maar aanstaren met die ogen van haar. Haar lippen zijn magneten. Ik moest.., maar ik deed het niet. Ik wist net op tijd mijn zelfbeheersing terug te vinden. Ik ben als een speer naar binnen gerend naar mijn kamer. Ik lijk wel 10. Nog eens sla ik mijn vuist tegen de houten randen van het bed. Mijn knokkel bloed.

Het helpt. Ik word rustiger. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Ik denk dat ik inmiddels wel moet toegeven, dat ik haar niet stom vind. Dat ik niet uit haar buurt wil blijven. Er is niet meer onderuit te komen. Ik kan mezelf er niet meer van overtuigen. Het lukt me niet om haar op afstand te houden. Ik voel me rot als ik het probeer, ik wil haar beschermen tegen al het kwaad en ik wil haar aanraken. Ik wil haar zo graag aanraken. Ze werkt als een magneet. Haar ogen kijken dwars door me heen. Shit, het is echt zo.

Ik vind haar leuk.

Ik denk dat ik voor het eerst iemand echt leuk vind. Ik heb vriendinnen gehad, maar dat was voor mij vaak puur fysiek. Ik slik even en sla nog een keer tegen het bed. Fuck. 

En nu?