Opposites attract

Hoofdstuk 7

Jack

Die avond slaap ik slecht. Ondanks de excuses van Hannah. Eigenlijk hoefde ik helemaal geen excuses. Ik ben niet boos op haar. Ik ben gewoon boos. Ik ben boos op.. ik weet niet eens meer waarop. Ik weet dat het stom is. Ik weet dat het zonde is. Daar kan ik nu niets meer aan veranderen. Tot nu toe heb ik geen spijt van mijn keuze om te stoppen. Dit avontuur is het eerste waar ik zelf voor heb gekozen. Dit is wat ik wil. Het is mijn avontuur. Toch raakte haar opmerking mij harder dan ik verwacht had. Misschien komt het door Hannah. Hannah is perfect. Ze heeft vast een perfect leventje thuis. Ze werkt op mijn zenuwen. Wat ze met me doet als ze me aanraakt is verdomd irritant. Ik heb veel meisjes gedatet en ontmoet, maar geen een maakte zoveel in mij los.

De volgende ochtend word ik al vroeg wakker. Ik zie dat Daan op het punt staat om naar buiten te gaan. Als hij ziet dat ik opsta vraagt hij of ik mee ga de honden verzorgen. Ik knik en kleed me snel aan. "Shit, wat koud!" roep ik als ik buiten kom. Daan grinnikt alleen, "Het went wel."

Terwijl we het eten van de honden maken kletsen we wat. Hij vraagt onder andere of ik het naar mijn zin heb. Ik voel dat hij wil vragen wat er gisteravond ineens aan de hand was, maar ben blij als hij het onderwerp laat liggen. De honden begroeten ons enthousiast als we aan komen lopen. "Nou, iedereen moet nu wel wakker zijn." grinnikt Daan. Ik begroet onze honden en betrap mezelf erop dat ik ze gedag zeg en allemaal een aai over hun bol geef. Ik word echt soft. Dan herinner ik me: "Is het nog mogelijk om te ruilen van slede partner?"

Daan kijkt me verbaasd aan. "Hoezo, gaat het niet goed met Hannah?" Ik schud mijn hoofd, "Het gaat wel maar ik vroeg het me gewoon af. Het word me veel te vrouwelijk." Veel te vrouwelijk? Wat bedoel ik daar nu weer mee?

Daan lacht kort, "Ik dacht dat het juist goed ging tussen jullie.. Maar dat wordt wel lastig man. Je zou het aan Josie en Robin kunnen vragen, maar ik denk dat zij samen willen blijven. En Rosalie gaat het echt niet leuk vinden als ik switch. We hebben veel moeite gedaan om samen jullie te begeleiden." Ik knik, "Ik snap het." Mompel ik.

De rest van de dag probeer ik zo stil mogelijk te zijn. Tot nu toe lukt het aardig. De kou begint inmiddels ook best te wennen.

"Geniet jij ook zo?" roept Hannah naar me terwijl ze met een big smile aankijkt.

Ik reageer niet.

"Ik weet dat je ook geniet, Jack." Weer reageer ik niet. "Je hoeft niet stoer te doen hier."

Ik weet het.

"Kijk dan die bomen vol met sneeuw. Kijk dan hoe mooi het is!" Ze wijst. Ik kijk. Het is inderdaad mooi.

"En de honden dan, Snow en Bella zitten elkaar de hele tijd te plagen. Je kan merken dat het zusjes zijn." Ze grinnikt even. "Mijn zusje en ik kunnen elkaar ook zo in de haren vliegen. Kijk ze doen het weer! Ze willen beiden in de sneeuw happen, maar allebei aan de andere kant." Ze lacht hardop. "Heb jij broertjes of zusjes?" vraagt ze. Weer reageer ik niet.

"Ach, ik word hier zo vrolijk van. Dit had ik echt zo nodig. Het is precies wat ik ervan verwacht had!" roept ze als ik geen antwoord geef. "Net alsof we de enige op de wereld zijn. Met de anderen dan, maar toch!"

Ik kan het niet helpen. Ik lach met haar mee. "Je bent een softie, Prinses." Snel afstand creëren. Wees een eikel.

"I know, I'm a proud softie! Je krijgt me niet klein Jack. Ik heb besloten dat je mijn vakantie niet meer gaat verpesten. Ik krijg de echte Jack wel tevoorschijn."

Ik verpest altijd alles. Dat is de echte Jack. De echte Jack is een verprutser die niets kan en iedereen teleurstelt. Die Jack mag zij echt niet zien.