Άλλη μία μέρα που ακούω τον μπαμπά μου να φωνάζει το όνομα μου καθώς εγώ δεν μπορώ να αποχωριστώ το κρεβάτι μου.
Πάει μια βδομάδα από τότε που επέστρεψα απο το ταξίδι μου στην Ιταλία και τα πράγματα πίσω στην Ελλάδα είναι περίεργα.
Εργάζομαι ως μοντέλο τα τελευταία 2 χρόνια.Περασα σε μια σχολή οικονομικών αλλά ποτέ δεν πήγα. Δεν ήταν αυτό που ήθελα και ευτυχώς για μένα η οικογένεια μου με στήριξε και ο μπαμπάς μου βρήκε αμέσως ένα καλό πρακτορείο για να συνεργαστώ.Όλα πήγαιναν καλά , έκανα φωτογραφίσεις, πασαρέλες , ταξίδια και πολλά αλλά. Μέχρι το ταξίδι μου στην Ιταλία, το οποίο δεν πήγε όπως προγραμματίσαμε.
Η διευθύντρια του πρακτορείου διάλεξε εμένα και αλλα τρία μοντέλα για να την συνοδέψουμε σε μια πολύ σημαντική φωτογράφιση για ένα Ιταλικό περιοδικό και σε ένα gala που θα μας βοηθούσε να κάνουμε γνωριμίες στο χώρο, όπως μας ανακοίνωσε η Δάφνη η διευθύντρια μας. Αφού κάναμε την φωτογράφιση στο περιοδικό ως εκπρόσωποι του ελληνικού modeling έφτασε η ώρα για το μεγάλο gala. Στο οποίο παρεβρισκοταν πολλά διάσημα πρόσωπα αλλά και διάφοροι άνθρωποι εμπλεκόμενοι με περίεργες υποθέσεις όπως πληροφορηθήκαμε στη συνέχεια.Ξεσπασε λοιπόν ένας μεγάλος τσακωμός που ούτε και εγώ ξέρω το γιατί.Ακουστηκαν πυροβολισμοί και άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι.Εμεινα πίσω δυστυχώς και τραυματίστηκα ελαφρώς στο δεξί μου χέρι.Η Δάφνη με πήγε κατευθείαν στο πιο κοντινό νοσοκομείο και την επόμενη κιόλας μέρα επιστρέψαμε στην Αθήνα.
Οι γονείς μου φυσικά είχαν πληροφορηθεί για το γεγονός και από την στιγμή που επέστρεψα μου απαγορεύεται η κάθε επικοινωνία με το πρακτορείο ή τη Δάφνη.Για τον προφανή λόγο.
Δεν έχω ιδέα πότε θα επιστρέψω στη δουλειά και οι γονείς μου αποφεύγουν την συζήτηση.Δεν θέλω να χάσω άλλο χρόνο από την δουλειά μου τώρα που τα πήγαινα τόσο καλά. Ο μπαμπάς απορρίπτει κάθε κλήση του Κώστα , του manager μου και αυτό είναι που με κάνει να απογοητεύομαι περισσότερο.
Οι μέρες κυλάνε βασανιστηκά αργά και εγώ αποφασίζω να ανταποκριθώ στις φωνές του μπαμπά και να κατέβω στον κάτω όροφο να μάθω τι συμβαίνει.
«Sandra κορίτσι μου επιτέλους!» λέει ανακουφισμένος ο μπαμπάς και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω ως το γραφείο του.
«Συμβαίνει κάτι το σημαντικό και με φώναξες εδώ μπαμπά;» Ρωτάω και περιμένω να ακούσω τι θα μου πει.
«Κοίτα Sandra, φοβηθήκαμε παρά πολύ μετά τον τραυματισμό σου στην Ιταλία και ξέρεις πως δεν είναι λίγες οι φορές που το επάγγελμα σου μας έχει ανησυχήσει..»
Θα λέει για τους διάφορους που σταματάνε να μου μιλήσουν αλλά εγώ ποτέ δεν το θεώρησα ως κάτι ανησυχητικό.
«Μπαμπά πίστεψε με ήταν ένα ατύχημα και δεν υπάρχει τίποτα που να με θέτει σε κίνδυνο γύρω από την δουλειά.Δεν είμαι παιδί πλέον, έκανα υπομονή για να δείτε πως ολα είναι καλά αλλά θέλω επιτέλους να γυρίσω στο πρακτορείο και στο σπίτι μου.» Λέω και ελπίζω να δω την δεκτική πλευρά του.
«Με την μαμά σου θεωρήσαμε πως υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι που δεν βλέπεις από τότε που έφυγες από το σπίτι και ασχολείσαι μόνο με το πρακτορείο.Σπιτι μας ήρθες με το ζόρι ακόμα και όταν δεν ήσουν καλά στην υγεία σου. Όποτε αποφασίσαμε πως αν θέλεις να επιστρέψεις στο πρακτορείο αυτό πρέπει να γίνει με τους όρους μας.» Λέει αποφασιστικά και με κοιτάει επίμονα περιμένοντας να απαντήσω.
«Φυσικά και θέλω να επιστρέψω αλλά ποιοι είναι οι όροι σας;» Καταφέρνω να πω μετά από λίγη σκέψη.
«Βρήκαμε έναν άνθρωπο που διατίθεται να σε κρατάει ασφαλή πάντα και παντού.Κάτι σαν τον προσωπικό σου οδηγό ή ας πούμε σωματοφύλακα.Ετσι θα αισθανόμαστε πολύ πιο σίγουροι για σένα και θα μπορείς ελεύθερα να γυρίσεις και σπίτι σου.»
«Μα μπαμπά θα είναι πολύ δύσκολο να έχω κάποιον να με ακολουθεί παντού και στην δουλειά και στην προσωπική μου ζωή, δεν είμαι μωρό μπορώ να προστατέψω τον εαυτό μου.»
«Sandra αυτός είναι ο όρος μας, πρέπει να αποφασίσεις.»
Δεν ήθελα να γίνει αυτό αλλά σκέφτηκα πως αν γινει έστω και δοκιμαστικά και δουν πως όλα είναι καλά τότε θα είμαι ελεύθερη να κινηθώ και να δουλέψω όπως εγώ θέλω.Και δεν υπάρχει περίπτωση να του κάνω εύκολη τη δουλειά του.
«Ωραία αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δουλέψω συμφωνώ αλλά δεν θα ειναι μια μόνιμη κατασταση αυτό να το ξέρεις.»
«Κορίτσι μου πήρες τη σωστή απόφαση.Ο άνθρωπος είναι της εμπιστοσύνης μας και δεν θα έχεις να φοβάσαι τίποτα από εδώ και στο εξής.»Λέει ο μπαμπάς μου και εγώ επιστρέφω σκεπτική στο δωμάτιο μου.
YOU ARE READING
More than a bodyguard
Teen FictionΣάντρα & Ιάσωνας. Ξέρετε αυτό το συναίσθημα της προστασίας και της ασφάλειας που σας δημιουργεί ένα συγκεκριμένο άτομο; Λοιπόν, αν όχι ετοιμαστείτε να το μάθετε.
