Love effect

18_Naar voorgevoel

‘Collen! Waar ben je?’ vroeg ik nieuwsgierig.

‘Met wie spreek ik?’ klonk er een mannenstem. Het was duidelijk niet Collen.

‘Uuhm, sorry. Ben ik verkeerd verbonden?’

‘Nee, je spreekt hier met de vader van Collen,’ zijn stem klonk kortaf.

Mijn hart begon sneller te slaan, wat deed hij met Collen zijn gsm?!

‘Ik ben een vriendin van Collen, en ik vroeg me af waar hij was?’

‘Momenteel zit hij naast me in de auto. Ik heb hem opgehaald van het feest waar hij niet naar toe mocht gaan. Je gaat hem niet meer snel zien,’ na dat gezegd te hebben, legde hij bruusk af.
Verdoofd staarde ik naar de gsm in mijn hand. Wat was er zonet gebeurd?

Toen het tot me doordrong dat Collen in gevaar was, drukte ik het nummer van Jess in, terwijl ik naar de woonkamer snelde. In de gang kwam ik Maddy tegen.

‘Hé, heb jij toevallig Collen gezien met een man of zo?’ vroeg ik aan haar, terwijl ik de telefoon hoorde overgaan.

‘Met een man? Ja, hoezo? Ik geloof dat het zijn vader was, hij was niet al te blij. Waarschijnlijk krijgt hij huisarrest of zo,’ zei ze en gniffelde even, zich totaal niet bewust van hoe ernstig deze situatie wel was. Voor ik nog wat kon vragen, liep ze al weer door en werd er eindelijk opgenomen. ‘Met wie spreek ik?’ hoorde ik hem aan de andere kant van de lijn zeggen. Waarschijnlijk herkende hij het nummer niet.

‘Waar ben je?’ vroeg ik gehaast. Jess was de enige bij wie ik terecht kon, omdat hij de enige was die van Collen zijn thuissituatie afwist. Het voorval van eerder, dat hij me jaloers probeerde te maken, was ik even vergeten.

‘Waarom wil je dat weten? Ik zit gewoon buiten in de tuin, had even wat frisse lucht nodig.’

Ik snelde terug naar de veranda en opende de buitendeur. Ik staarde de donkere tuin in.

‘Kom alsjeblieft terug naar binnen.’ Mijn stem trilde en ik kon wel gillen. Gillen uit bezorgdheid voor Collen. Wat bedoelde zijn vader met: je gaat hem niet meer snel zien?

Het betekende niet veel goeds.

‘Wat is er aan de hand?’ ik hoorde wat geritsel van gras, waarschijnlijk omdat hij recht stond.

‘Collen…,’ kon ik enkel uitbrengen.

En net op dat specifieke moment viel de roze gsm uit. De batterij was plat. Rot ding! Maar nog geen twee minuten later stond Jess al weer in de veranda, en keek me bezorgd aan.

‘Wat is er allemaal aan de hand, Alice?’

Ik begon met vertellen. Hoe ik hier met Collen in de veranda zat, en hij vertelde dat hij bang was. En dat toen ik terug kwam, hij er niet meer was. Als laatste vertelde ik hem over het telefoongesprek tussen zijn vader en mij.

Wanneer ik was uitverteld, begon Jess hard te vloeken en shopte tegen een tafel dat vervolgens omviel. De twee bekers drinken die ik er nog had opgezet, lagen nu op de grond. Maar dat deerde ons niet.

‘We moeten naar hem toe, naar zijn huis. Vroeger ben ik er al geweest, ik weet hem wonen,’ zei Jess en liep al richting de gang. Ik volgde hem op de voet.

‘Is dat wel veilig?’

Hij draaide zich naar me om. ‘Wie weet overdrijven we wel? Collen zei toch tegen je dat zijn vader nu normaal deed? Wie weet… Wie weet geeft hij hem nu een preek, over dat hij niet stiekem naar feestjes mag gaan en is er voor de rest niets aan de hand?’ dacht Jess luidop na. Zijn stem klonk hoopvol. Een naar voorgevoel vertelde me echter iets anders.

Plots kwam Scooter op ons afgestapt. Vol paniek keek hij ons aan.

‘Jongens… Je moet eens kijken wat voor sms ik net heb binnengekregen,’ zei hij en overhandigde me de gsm. Jess las over mijn schouder mee.

Luister rot kind, je blijft uit de buurt van mijn zoon vanaf nu. Ik wil je nooit meer in zijn buurt zien, of ik klop je kop eraf! Je hebt hem zover gedreven. Het is jouw schuld dat mijn zoon voor de jongens valt! Ik heb al jullie ziekelijke sms’jes gelezen. Ik veracht je! Blijf. Uit. Zijn. Buurt. Begrepen?

Mijn nare voorgevoelens werden als maar erger. Dit voorspelde niet veel goeds… 

----------------------------------------------------------------

Wat update ik toch snel ;) Al is dit hoofdstuk niet zo lang.

Hoe willen jullie dat dit verder gaat? Wie weet geven jullie me nog wel inspiratie :p In ieder geval: dit was eens een serieus hoofdstuk. Mag ook wel eens vind ik :)

En al veen mensen zijn team Flynn, terwijl hij maar net nieuw is in het verhaal :p lol.