Ματωμένα Δάκρυα

Part 38

Το ίδιο βράδυ είχαμε κιόλας επιστρέψει Αθήνα. Αλλάξαμε τα εισιτήρια και επιστρέψαμε αργά το βράδυ.

Μπήκαμε σιγά σιγά για να μην ξυπνήσουμε την Αφροδίτη.

-Αντε πάνε να ξαπλώσεις τώρα. Θα είσαι κουρασμένη από το ταξίδι. Θα τα πούμε αύριο το πρωί.

Ψιθύρισε ο Αγγελος για να μην ακουστεί πολύ.

-Έγινε καληνύχτα.

Του εγνεψα.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα.... μεσημέρι. Ναι αυτό που ακούτε. Ήμουνα πολύ κουρασμένη και μου βγήκε όλη η κούραση χθες.

-Βρε βρε καλώς την ωραία κοιμώμενη! Πως και τόσο νωρίς κυρία Σταυρακακη;

-Σκασε ρε Αφροδίτη.

Βγήκα και πήγα κατευθείαν στην κουζίνα όπου καθοντουσαν ο Αγγελος και η Αφροδίτη και τρώγανε.

-Πως και γυρίσατε τόσο γρήγορα ρε;

Με ρωτησε η Αφροδίτη καθώς μου έδειξε την καρέκλα να κάτσω.

Έτσι της τα ειπα όλα.

-Έλα ρε! Καλά δεν το περίμενα καθόλου από την Κυρία Μαρία.

-Τώρα τέλος πια. Προχωράμε παρακάτω.

-Άννα. Είσαι καλά;

-Κάλα είμαι. Και δεν θέλω να το ξανά συζητήσω.

Σηκώθηκα αφήνοντας τους στο τραπέζι άφωνους.
Μπήκα στο δωμάτιο και τηλεφώνησα στον Στέφανο αμέσως.

-Αγάπηηηη μουυυυ.

-Γκάμπι ;

-In the flesh babe!

-Τι κάνετε; Είναι μαζι σου ο Στέφανος;

-Εμμ ναι αλλά τ-τώρα έχει λίγη δουλειά. Θα του πω να σε πάρει.

-Έγινε Γκάμπι μου. Τα λέμε.

Έμεινα να κοιτάω την οθόνη και να σκέφτομαι. Μα τι παιχνίδι παίζει τέλος πάντων;

Την ίδια στιγμή.

-Η Αννα ήταν;

-Ναι.

-Κατάλαβε κάτι;

-Προσπάθησα να το παίξω ήρεμη. Αλλά μάλλον έχει καταλάβει πως κάτι συμβαίνει. Στέφανε πότε θα της το πεις;

-Σύντομα αγάπη μου....

Πίσω στο σπίτι..

Εμεινα όλη μέρα στο σπίτι τρώγοντας και βλέποντας ταινίες.

Η Αφροδίτη και ο Αγγελος είχαν βγει και μετά θα πηγαίνανε να βγάλουνε τα μάτια τους. Κάπου αλλού ευτυχώς γιατί δεν θα άντεχα τα βογγητα τους.

Με τον Στέφανο δεν είχαμε μιλήσει όλη μέρα. Κάτι με ανυσηχουσε αφού δεν απαντούσε στις κλήσεις μου.

Βγήκα από τις σκέψεις μου μόλις άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα.

-Σταμάτα ρε Άγγελε.

Άκουσα την Αφροδίτη να χαχανιζει ψιθυριστα.

-Ωπ γεια σου αδερφούλα. Γιατί δεν κοιμάσαι ακομα;

Με ρωτησε, καθώς η Αφροδίτη είχε κοκκινίσει από την ντροπή της.

Η αλήθεια ήταν πως δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Ήταν περασμένες 2!

-Απλα ξεχάστηκα. Σας καληνυχτιζω πιτσουνακια. Τα λέμε το πρωί.

Σηκώθηκα και μπήκα στο δωμάτιο.

-Είσαι καλά;

Με ακολούθησε η Αφροδίτη.

-Ναι.

Της είπα έχοντας ένα ψεύτικο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλια μου.

-Άννα...

-Ειπα είμαι καλά! Θα τα πούμε αύριο. Απλά άσε με να ξεκουραστώ!

Δεν ήθελα να της φωνάζω αλλά και εγώ δεν ήμουν στα καλά μου. Τι οι ορμόνες, τι ο Στέφανος, λίγο θέλει ο άνθρωπος.

-Καληνύχτα.

Την άκουσα να ψιθυρίζει βγαίνοντας από το δωμάτιο.

Μπράβο Άννα. Πάλι τα έκανες σκατα....

Παιδιά μουυυυ!! Το ξέρω, το ξέρω άργησα! ΑΛΛΆ ΑΑΑΑΑ έρχονται τα καλύτερααα! Θα ήθελα να σας ευχηθώ καλό Πάσχα και καλές γιορτές!
😜 😜