Ματωμένα Δάκρυα

Part 23

1 εβδομάδα είχε περάσει και εγώ όλο και φούσκωνα. Σε 2 εβδομάδες θα έμπαινα στον 5ο και θα.... παντρευομουνα.

2 εβδομάδες είχαν μείνει μόνο. Οι γονείς μου τελικά δεν ήταν πίσω από τον ερχομό του Αγγελου,κατι που με ανακούφισε.

Μετά από πριξιμο και πολύ πίεση, η ημερομηνία του γάμου μεταφέρθηκε σε 2 εβδομάδες από τώρα.

Απόψε θα πετούσα μόνη μου για Κρήτη για τις προετοιμασίες του γάμου,οπως ελεγε η Μανια.

Είχε μαθευτεί σε όλα τα Χανιά. Τέτοιο ρεζιλίκι.

Επίσης, οι γονείς μου και τα παιδιά, είχαν μάθει για το μωρό. Χαρήκανε πολύ, προς έκπληξη μου.

Θα έφευγα μόνη μου, επειδή η καλή μου η κολλητή με τον καλό μου αδερφο, θα έμεναν λίγο ακόμα. Ηθελαν λέει να μείνουνε και λίγο μόνοι τους.

Και εγώ σαν την άδικη κατάρα θα κυκλοφορώ στο αεροδρόμιο με την κοιλιά τούρλα.

-Αντε κοπέλα μου θα αργήσεις.

Ακούστηκε η φωνή της Αφροδίτης από το σαλόνι.

Η ώρα ήταν 8 και εγώ πετούσα σε 2 ώρες.

Σημαζευα τα τελευταία πράγματα μου.

-Πας καλά μωρέ; Σε 2 ώρες πεταω.

-Ε και; Πρέπει από νωρίς να είσαι εκεί.

-Α κατάλαβα. Με θες να φύγω για να έχετε το σπίτι όλο δικό σας. Κανονίστε να το έχετε κάνει σε όλο το σπίτι.

Δεν απάντησε.

-Αφροδίτη! Δεν σας πιστεύω.

-Ε τι ;Ήσουνα στην Λένα από το πρωί και είχαμε ορέξεις.

-Θεέ μου! Πάει το σπιτι.

Παρεμπιπτόντως, η Αφροδίτη μένει εδώ μαζί μου. Μετακόμισε για τα καλά. Δεν ήθελα να είμαι μόνη μου.

Μάζεψα τα τελευταία και κατέβηκα κάτω.

Καθοντουσαν αγκαλιά στον καναπέ και βλέπανε τηλεόραση.

-Επ αδερφούλα τι λέει; Έλα κάτσε μαζί μας.

-Να μου λείπει. Δεν θέλω να κρατάω το φανάρι. Πάω να κάνω κάτι να φάω και μετά θα πάω να ξαπλώσω μέχρι να φύγουμε.

-Εντάξει ότι θες.

Έτσι και έγινε τελικά. Αφού έκανα κάτι να φάω, πήγα στο δωμάτιό μου. Είχα ακόμα ζαλάδες. Η Λένα μου είπε πως θα συνεχιστούν ακόμα λίγο.

Δεν το πίστευα πως θα έκανα κόρη. Η μοναχοκορη μου. Μακάρι να μοιάζει και σε αυτόν. Να τον κουβαλάω πάντα μαζί μου.