Ματωμένα Δάκρυα

Part 22

(ακούστε το τραγούδι)

I am stronger cause you feal me up....

Η Λένα με πλησίασε και η Αφροδίτη σηκώθηκε από την θεση της.

Είχα εναν κόμπο στο στομάχι και ιδρωμένες παλάμες.

-Λέγε κοπέλα μου θα μας σκάσεις!

-Αφροδίτη! Ηρέμησε.

Ένα χαμόγελο εξαπλώθηκε στο σοκολατι προσωπο της Λένας.

-Συγχαρητήρια! Η μπουμπού σας είναι απόλυτα υγείες!

Δεν το πίστευα στα αφτιά μου. Το μωρό μου. Τι δικό μου μωρό ήταν καλά.

-Αλλά...

Συνέχισε.

-Θα πρέπει να προσέξεις. Να μην αγχώνεσαι πολύ και να ελέγχεις τους καρδιακους παλμούς σου.

Ένιωσα μια ανακούφιση. Άγγιξα την κοιλιά μου και καθώς την χαϊδευα δάκρυα έτρεχαν.

Σε ευχαριστώ θεέ μου. Μονολογισα.

-Λοιπόν αυτό θέλει να το γιορτάσουμε!

-Ναι. Όταν θα βγω από εδώ μέσα.

-Α! Οσο για αυτό Άννα μου μπορείς να φύγεις όποτε θες. Τακτοποίησα το εξιτήριο σου. Είσαι ελεύθερη.

Σηκώθηκα και την πλησίασα.

-Σε ευχαριστώ πολύ Λένα. Αν δεν είχα και εσενα...

-Έλα τώρα. Άγνωστες είμαστε; Το καθήκον μου έκανα. Σας χαιρετώ κορίτσια μου. Τα λέμε μια άλλη φορά.

Όπως απομακρυνθηκε, έκανα μια στροφή και έπεσα στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

-Εεε! Πρόσεχε λίγο.

Με μαλωσε η Αφροδίτη.

-Ετσι και πάθει τίποτα.... Θα σε σκοτώσω!

-Εντάξει συγγνώμη.

Την ίδια στιγμή έβαλα τα ρούχα μου και αφού ετοιμάζαμε τα τελευταία πράγματα μου, η πόρτα χτύπησε.

-Ναι;

Είπε η Αφροδίτη καθώς τακτοποιουσε την τσάντα της.

Μπήκε μέσα η Φιλιω.

-Έλα Φιλιω μου πέρασε.

Είπα.

-Εμαθα για τις εξετάσεις σου. Να ξέρεις πολύ χάρηκα Άννα μου. Στο είχα πει εγώ.

Της έδωσα μια ζεστή αγκαλιά.

-Να πας στο καλό. Χάρηκα που σε γνώρισα. Και δεν θα χαθούμε ε;

-Να είσαι σίγουρη Φιλιω μου.