III Rzesza x Reader //Countryhumans\\

Prolog

Była II wojna światowa... Zima...

Wezwali mój oddział by pomóc rannym żołnierzom Związku Radzieckiego. Ja byłam w grupie, w której pielęgniarki i lekarze szli na pomoc, a nie czekali w namiocie.

Jest to bardzo niebezpieczna praca, gdyż ktokolwiek może cię zastrzelić lub napaść, zabić. Na szczęście każda pielęgniarka, jak i lekarz, miał przy sobie jakiś pistolet do obrony. Zadziwiające było to, że nie bałam się tej pracy. Jako obywatelka ZSRR musiałam im pomagać.

Ubrana w płaszcz ze skóry i grubego futra oraz uszankę i ciepłe obuwie wsiadłam do samochodu, który miał podwieźć nas pod las, w którym byli ranni. Po chwili zebrali się wszyscy i wyjechaliśmy.

Wsiadłam wraz z innymi i się rozdzieliliśmy w mniejsze grupki. Każda miała nosze i kilka toreb z opatrunkami. Najbardziej poszkodowanych mieliśmy przynosić do samochodu, którym jechaliśmy.

Byłam w grupie z innym lekarzem i pielęgniarką. Szliśmy we wcześniej wyznaczoną stronę w poszukiwaniu rannych żołnierzy.

Szukanie nie zajęło długo, bo po paru minutach wędrówki napotkaliśmy jednego. Potrzebował większej opieki niż mogliśmy mu zapewnić. Lekarz i pielęgniarka z mojej grupy wzięli go na nosze i nieśli żołnierza do samochodu.

Ja zostałam wpatrując innych rannych.

Po paru minutach powolnego i ostrożnego marszu zauważyłam kogoś leżącego pod wielkim, rozłożystym drzewem iglastym.

Podeszłam bliżej.

Nie był żołnierzem Związku Radzieckiego. Trzymał się za mocno krwawiący bok. Z kącików ust również ciekła mu krew, prawdopodobne uraz wewnętrzny.
Ciężko dyszał z przemęczenia i bólu zadanego przez ranę.

Nie mogę go tak zostawić.

Podeszłam jeszcze bliżej.

Nie był to zwykły żołnierz Nazistowskich Niemiec...

Zrobiłam krok. Pod moim ciężarem pęknął średniej wielkości patyk robiąc charakterystyczny trzask łamanego drewna.

Ranny spojrzał na mnie przemęczonym wzrokiem pełnym bólu i cierpieniem.

_______________________________

Jak się podoba prolog?