idol or dad † jenmin ✓

🌺Dudaklarında Aşkın Taze Kokusu Olan Kadın. 爱

Bu bölüm biraz sıkıcı olabilir ama uzun yazdığıma inanıyorum :) yani 3500 kelime bence uzun??

Ha bu arada satır arası yoruuummmmm yapmanız için yalvarmam mı gerekiyor? :(

İyi okumalar! ~

🔼🔽

13.03.2019

Kim Jennie

O karanlık ve soğuk günden sonra kendimi lüks ve sıcak evde bulmuş olsam dahi ısınamıyordum. Kötülüğün yakamı bırakmadığı dünyada ısınmak en küçük sorunum olmalıydı çünkü ben yaşamak falan istemiyordum.

Benden hayatımı çalan birisinin yanında tutsakken nasıl yaşamak isteyebilirdim ki?

Sevdiğimi, bebeğimi çalan adi o...

Çok değil, iki hafta önce şans yüzüme gülüyor sanmıştım. Öyle büyük bir yanılgıya uğramıştım ki bunu ancak beni yeniden bulup kendi oluşturduğu zindanına hapsetmesiyle anlayabilmiştim.

Zihnimin içinde dönüp duran düşünceleri atamıyordum bir türlü. Bana alışmışlar mıydı acaba? Onlara alıştıracak kadar sevdirmiş miydim kendimi?

Peki ya Jimin?.. Sen ve minik kelebeğin iyi mi?

Garipti, oldukça garip. Onun sayılı gördüğüm gülümsemesini silip atamıyordum düşümden.

Yaşadığı acıları aklıma gelip duruyordu. Bir idolken çektiği zorluklar, üstüne binen yükler ve kimsenin bilmediği bir bebeğinin olması onun için çok zor olmalıydı.

Bu durumda kendimi değil de onu düşünmem de cabasıydı.

Etrafta gözlerimi gezdirirken bir kez daha yutkundum ve sessizliği dinledim. Yanımdan gitmişti, tabii birkaç saat sonra geleceğinin kötü haberini vererek. Kaçamazdım çünkü lanet olası kapılar ve pencereler kilitliydi.

Salondaki koltuğa oturmuşken tek yapabileceğim sadece önümdeki açık televizyona bakabilmekti. Boş gözlerimi televizyona sabitleyip durmaya devam ettim. Buradan kaçabilmek için aklıma binbir türlü şeyler gelse dahi başaramayacağımı biliyordum.

Çünkü Taeyong öyle şerefsizdiki, benim kurtulabileceğim ihtimaline karşın onun emrindeki iğrenç adamlarını evin önüne dikmişti.

Ben şu kahrolası dünyada Jongin'den sonra bebeğime tutunmaya çalışmıştım. Lanet ettiğim günlerimde o şerefsiz herifin yanında geçerken sürdürmek zorunda kalmıştım hamileliğimi ama Taeyong çok bencildi.

En yakın arkadaşını acımadan öldüren birisi, onun varlığından olan hiçbir şeye acımadı.

Bebeğimi aldılar benden, bencilliği yüzünden...

Yanaklarım, yaşadığım aynı acıyla ıslanırken saçlarımı çekiştirdim. Sol tarafımda büyüyen ağırlıktan dolayı alamadığım nefesler hıçkırığa dönüşürken titreyen ellerimi karnıma sardım ve başımı geriye attım.

Öyle çok özlemiştimki...

Bebeğimin ilk ve son kez göreceğim ölü bedenini kucağıma istediğimde kokusunu ciğerlerime çekmiştim ve bitmişti. Her şey orada kalmıştı.

Eğer yaşasaydı, benim de Jimin gibi bir kızım olacaktı.

Her gün emzireceğim, yüzüne dünyanın bütün yükünü unutmak istediğimde bakacağım ve o an bütün yükün omuzlarımdan kalktığını hissedeceğim anlar yaşayacaktım onunla.