Uyanık olan var mı bilmiyorum ama ancak yazabildim , umarım beğenirsiniz.
Ve bir de yorum yapar mısınız , fikirlerinizı çok merak ediyorum da♡
Iyi geceler ve şimdiden günaydın♡♡
---------------------------------------------
Nefes alamıyorum.
Tam şu an nefes alamıyorum , cidden.
Oturduğum koltukta saniyeler içinde biraz daha içine çökerken , nasıl görünmez olurum diye düşünüyordum. Evde büyük bir panik havası hakimdi ve ben de bundan epeyce payımı alıyordum.
Bir saatlik yoldan geliyordum , tüm gece hastanedeydik ve planım eve gelince eşimi kollarımın arasına alıp uyumaktı. Ama bunların hepsi sadece plan olarak kalmıştı çünkü bebek haberini öğrenen annem- ki bu tamamen benim suçumdu ama napabilirim baba oluyorum sonuçta- eve gelmiş ve değil uyumak tuvalete gitmeme bile izin vermeden saatlerdir konuşuyordu.
"Taehyung kendine dikkat etmen gereken zamanlar olduğunu biliyorsun değil mi oğlum?
Annem tüm ilgisiyle Taehyung'a döndüğünde , olduğum yerde biraz dikleştim. Çünkü annem hiç susacak gibi değildi ve benim güzeller güzeli eşim de bunun için fazla yorgundu.
"Biliyorum anne , sadece bir kaç ay daha çalışıp izne çıkacağım , söz." Taehyung her seferinde yeniden hayran olduğum gülüşünü gözler önüne sererken , ona baktıkça neden bu kadar güzel olduğunu anlamaya çalışıyordum. Bazen bunu ona sorduğum da önce utanır sonra da " Sen kendini görüyor musun Jungkook?" der ve benim gerçek manada ona düşmemi sağlardı.
"Biraz fazla konuşuyorum biliyorum ama büyükanne oluyorum heyecanlıyım ayol."
Annem büyük bir kahkaha atarken , Taehyung da ona katılmış ve ellerini birleştirerek "Teşekkürler anne." demişti. Ellerini ayırmadan Taehyung'u göğsüne çeken anneme bakmış ve gözlerimi kısmıştım. Ikisi çoğu zaman benden daha iyi anlaşıyorlardı , ki şımdı torunu olacağını öğrenen annem eşime adeta aşıktı.
"Anne." dedim sesimi kıskanç çıkması için zorlarken. Biraz da benimle ilgilense fena olmazdı. "Torununun yapımında benim de payım var , hani biraz da beni tebrik etsen." Bu sefer yüksek kahkasını ortaya bırakan Taehyung'du. Annemin göğsünden kalkmış ancak ellerini bırakmadan biraz köşeye kaymıştı. Ben ona bakarken annem yerinden hafifçe kalkmış ve beni yanlarına çekmişti.
Saatlerdir oturduğum koltuktan saniyelik de olsa kalkınca tüm bedenimin uyuştuğunu hissetmiştim. Daha sonra ise kendimi ikisinin ortasında bulmuştum. "Jungkook." demişti hafif dolan gözlerini gördüğümde. "Sana hamile olduğumu öğrendiğim zaman , küçüktüm oğlum. Çevremde ki herkes çocuğun sorumluluk işi olduğunu ve aldırmam gerektiğini söylemişti. O gün hayatımda ki en doğru kararı verdiğimi biliyordum. Her zaman çok iyi bir evlat , çok iyi bir eş oldun. Şımdı de çok iyi bir baba olacaksın oğlum. Seninle gurur duyuyorum."
Yanımda ki Taehyung'un ağladığını biliyordum , zira benim de ondan farkım yoktu. Annem gözlerimin içine bakarken onun da dokunsam ağlayacak gibi bir hali vardı. "Anne." dedim ve daha fazlasını getiremeden ona sıkıca sarıldım. Annem bu hayatta benim her zaman yanımda olmuştu. Aldığım tüm kararlarda çoğu kişi yapamayacağımı düşünürken , annem elini omzuma koyarak başaracağız demişti. Öyle de olmuştu , üç yıl önce herkesin tabiriyle küçük bir veletken ticarete atılmak istemiştim. Ilk başlarda açtığım küçük büroyu büyüterek bugünki haline getirmiştim. Annem olmasaydı-aynı şekilde Taehyung da- bunu yapamazdım.
Annemden hafifçe ayrıldığımda , halimize bakıp gülmüştüm. Sanki az önce burda deli gibi gülen biz değilmişiz gibi şımdı ağlıyorduk. "Hormonlar." demişti Taehyung. "Hormonlar size de bulaştı sanırım." Cümlesini tamamladığında birbirimize bakmış ve kesinlikle haklı olduğunu düşünerek gülmüştük.
Taehyung'un dizimde ki elini tutarken , oldukça iyi hissediyordum. Ailemize yeni biri geliyordu ve biz şimdiden oldukça mutluyduk.
**
Annem gideli bir kaç saat oluyordu. Evimiz eski sessizliğine ,ben de eşime tekrar kavuşmuştum.
"Jungkook." Kazağımın kollarıyla oynarken hafifçe mırıldanmıştı. Kafamı gömdüğüm saçlarından çekmeden "Hm?" demiştim. "Hangi odayı bebek odası yapacağız?" Sesinde ki tatlı heyecan , kendimi başka diyarlarda bulmamı sağlıyordu. Kalın bir sesi vardı Taehyung'un ama mutlu olduğu ve heyecanlı olduğu zamanlarda incelirdi. Ses tonu olağanüstü bir güzelliğe sahipti ve ben kendimi hayran olmaktan alıkoyamıyordum ,tıpkı şu an olduğu gibi.
"Bilmem." demiştim. Aynı onun gibi içimde büyük bir heyecan vardı. Iki kişilik evimizde , artık bizim çocuğumuz da olacaktı ve ben bunu düşündüğüm her dakika içim içime sığmıyordu. "Yatak odasının hemen yanında ki odayı yapalım mı?" Her ne kadar çocuğumuz geceleri bizim sesimizden uyuyamayacak olsa da "Olur." demiş ve memnuniyetle gülümsemesini sağlamıştım.
Aradan saniyeler geçmeden bu sefer ben seslenmiştim. Kafasını hafifçe salladığında bebeğimizi düşünerek "Sence bizi duyuyor mudur?" demiştim. Taehyung gülmüş ve "Bilmem , gelip denesene." demişti ve ben saçlarından kaldırdığım kafamı , yerlerimizi değiştirerek karnına koymuştum. Kulağıma dolan garip sesleri dinlerken , çocuğumuzun bir canavar falan olabileceğini düşünüyordum , çünkü bu sesler daha hücresi bile oluşmamış bir bebek için imkansızdı. Kafamı kaldırıp Taehyung'a baktığımda "Yeni yemek yedim Jungkook , midem daha sindiremedi." demiş ve kafamı tekrar karnına koymuştu.
"Jungkook." demişti Taehyung sadece beş saniye sonra tekrar. Hiçbir tepki vermemiştim ama dinlediğimi bildiği için konuşmaya devam etti. "Sence erkek mi olacak kız mı?" Farketmezdi. Kesinlikle farketmezdi. Ben , Taehyung gerçek anlamda bir canavar doğursa bile severdim , ki cinsiyet gerçekten önemsizdi. "Farketmez." demiştim bu sefer bende. Derin bir nefes aldığını duydum ve ardından ellerini saçlarıma koydu.
"Biliyor musun?" dedi. "Bir kaç yıl önce bana seninle bir çocuğumuz olacağını söyleseler , siktir oradan derdim. Ama şımdı gerçekten de baba oluyoruz Jungkook." Biliyordum. Çünkü o zamanlar aynı şeyi bana söyleseler ben de siktir git der ve gülerdim.
"Taehyung." demiştim ve saçlarımda ki ellerini tutmuştum. "Seni çok seviyorum." Kıkırtırsı kulağıma dolarken , kulaklarım bu dünya üzerinde duyabileceği en güzel şeyi duyuyordu. "Biz de seni seviyoruz." Cümlesinde ki biz kelimesi aptal gibi sırıtmamı sağlarken , elimi tekrar karnına koymuş ve fısıldamıştım. "Hayatımıza iyi ki geldin bebeğim."
