Every Man deserves Another Man [M2M]

Chapter 17

Sobrang tagal ng update ko, pero since bakasyon na ngayon. I'LL TRY to update one chapter each day. Para naman makabawi ako. Thank You sa nagmessage at nagcomment and sa mga still waiting for updates. Highly appreciated. Suportahan nyo po ako sa story ko till the end. Salamat ng marami.

----------------------------------------------------------

I notice na parang nasa madilim na lugar kami. He started to open his car's door para makaikot at pagbuksan ako. He hold my hands and di na ko umangal. I feel the same so bakit ako aayaw? I just need some assurance kung ano ba dapat kong gawin.

I saw his jaw forming for a wide smile. Nginitian ko din sya para maihatid na ok lang.

As we walked saka ko lang nalaman na nasa sementeryo kami. What's with him? Puro sya puno at medyo madilim. Parang eto din yung lugar kung san nakalibing sila mama at papa. Deretso pa rin kami ng lakad ng walang nagsasalita. Ang tahimik na nga dito. Tahimik pa kaming dalawa.

"Bakit tayo nasa sementeryo?" paninimula ko habang naglalakad. Wala kasi yatang balak magsalita to kundi ang ngumiti. "Pwede bang itigil mo yang pag ngiti mo. Gross." sabi ko habang pangiwi ngiwi. Kagaguhan nito. Ano bang nasa isip nya.

"Why? I'm just happy" sabi nya naman na puro ngiti. Ano bang trip nito. Baka naman rerapin ako sabay libing. Shit! Waggggg! Di naman ako papalag e.

"Happy? Sa sementeryo talaga?" pagsusungit ko pero naeexcite. Hahaha ang landi ko. Tangina.

"Nope. You let me hold your hand. I'm just happy na di ka umangal." sabi nya. Corny talaga nito. Partida naka formal attire pa tong mokong na to. Hahahaha.

Sumilay mula sa kanya ang isang malaking ngiti. Kahit na nasa madilim na parte kami ng sementeryo na to, I still see his smile na lalong nagpahulog sakin.

"Hawak kamay lang naman yun, why are you happy on that?"

"As a man huh, lets just say its another way of saying I'm proud that you're mine"

"Ah-e haha. Bat nga tayo nandito?" sabi ko at pagiiba ng topic. Natutulala ako sa kagwapuhan ng lalaking to.

Hinde sya sumagot bagkus ay naglakad na lang muli habang hawak hawak ang kamay ko. Ano ba to.

Tumingin ako sa paligid at natandaan na dito nga nakalibing sila mama. The F! Bakit?

Lumipas ang ilang minuto ng paglalakad, huminto kami sa isang veranda. Kulay white sya at puro bulaklak. As we enter that, una kong nasilayan yung isang malaking picture ng isang lalaki. Ang gwapo nya din. He really a goddess. Tumingin ako sa lapida at SAMUEL AZARCON ang nakalagay.

"This is my dad's home" he finally deigned to speak to me. Napatingin ako sa kanya.

"H-huh?" takang tanong ko.

"Haha. This is where my father's live" sagot nya sakin habang nakangiti. Deretso ang tingin nya sakin habang ako pinakikiramdaman sya sa kung anong gagawin nya.
"Tara?" anyaya nya sakin na umupo sa bench. Ang laki ng lugar nato. Siguro madaming pumupunta dito para bumisita.

"Hi dad!" tama nga ako, this is his dad. Looking at this picture masasabi mong dito sya nagmana. It really runs on their bloods. "Remember what you told me and what I told you?" dugtong nya sabay tingin sakin.
"This is it! I wanted you to know that I found the person I wanted to spend my life with and the person I love." derederetso nyang turan sa harap ng tatay nya. "So dad, this is Grey, asawa ko" tangina. Nakakahiya to. Bakit ka mahihiya? Wala namang nakakakita sa inyo. Only you and him, Grey.