Every Man deserves Another Man [M2M]

Chapter 7

"I like you that's why I kissed you"

Makabuluhang sabi sya sakin. Teka? Like? Pinagsasabi nya? Tangina naman. Arghhh. Siguro plano nya to! Ang pag tripan ako! Baka nga, gumaganti lang sya kase nabugbog ko sya. Tama tama, gumaganti lang sya. Part lang to ng plano nya, so don't be affected, josh.

"Ahh, kung plano mo to na gumanti sakin, pwes ibahin mo na lang sir" wala sa mood kong sabi. Naamoy ko na kase yung pabango nya. Peste nakaka argh.

"Do you think I'm having fun here?" seryosong sabe nya sakin. Deretso din yung mga mata nyang nakatingin sakin. Kung nakakamatay tong titig nya kanina pa ko namatay.

"Kase impo---" napahinto ako dahil isa na namang halik yung naramdaman ko. Putahamnida talaga. First, second kiss ko wala na huhuhuhu. Mapupunta lang sa boss ko na naglalaro? Unfairr

"Maybe that can prove that I'm serious." deretsong tingin nya sakin at wala akong masabe dahil tulala pa rin ako ngayon. Isang haplos sa aking pisngi ang naramdaman ko kasabay ng pagtibok ng malakas ng dibdib ko. Naramramdaman ko na din yung mainit na hangin na nanggagaling sa bibig nya. Ang bango! Shit! "I do really like you, Grey. I want you to be mine. All mine." this time isang halik sa noo ang binigay nya sakin sabay yakap. Di ko alam kung maiiyak ako o maiinis na ginagago lang ako. Bat ganto? Sa yakap nya dun ko naramdaman yung pagmamahal na hinahanap ko. Yung parang safe lang ako. Ano to?

Tulala akong bumaba para umuwe. Nasa labas na ko ng may pumaradang kotse sa harapan ko. Di ko alam kung kanino yun kaya deretso lang amg lakad ko papuntang sakayan. Nabalik lang sa wasto yung pagiisip ko ng bumusina ng malakas yung kotseng kanina pa pala nakasunod sakin. Napalingon ako sa kotse at saktong bumaba yung bintana nya.

"Get in the car, I'll drive you home" seryosong utos nya sakin. Sasakay ba ko o wag na lang? Di pa rin ako makapaniwala. Bakit ako? "Sakay, utos ko yun as your boss" and i hate it. I dont know kung inuutusan nya ko o gusto nya lang akong pagtripan talaga. Wala na kong magagawa, isipin ko na lang na trabaho to.

"Sorry," paninimula nya sa matagal na katahimikan simula nung sumakay ako. "I know na nabigla ka. And its  confusing." deretsong tingin nya sa kalsada pero paminsan minsan syang tumitingin sakin. Nakayuko lang ako kase di ko alam sasabihin ko. "The day na nakita kita, my heart keeps on bouncing. Nakakabakla pakinggan pero yun yung totoo. Una kitang nakita sa park, yung binato mo ko nga bato, hahaha, that's ridiculous. I find it cute lalo na nung nagiwan ka sakin ng isang hug at dinilaan mo pa ko bago ka umalis, you're adorable and childish that time. I'm thinking of you every day after that. Dun ako nagsimulang magtaka sa pag katao ko. Iniisip kita lagi, naaalala ko yung mukha mo. Yung boses mo. Iniisip ko na nasa tabi kita. Ano kayang pangalan mo? San ka nakatira? Naguluhan ako sa kung ano at sino ako. Until, i saw you again sa mall, yung pinagbintangan kita o namin na ninanakaw mo yung gamit. Hahaha. Bakit kaya nagkikita tayo lagi in unexpected ways. Nakakatawa isipin. I saw again your face hindi na gaya nung una na masaya. Kase ang seryoso mo nun. I keep staring at you kase parang ayokong mawala ka sa paningin ko. I dont know why I felt that na para bang dapat nasa tabi lang kita. Nung nag suggest ka na mag dear tayo, alam kong may balak ka kaya pumayag ako. And you won. Last na kita ko sayo is yung na bugbog mo kami. As in jaw drop ako nun. I didn't know na you can do that. Di ako nakalaban, baka isipin mo na mahina ako, di lang talaga kita nilabanan hahahaha" sabay tingin sakin. Hahaha. Talaga ba? Duwag ka lang e. Seryoso akong nakikinig sa kanya, i wanna know, of course. "That was the last time na nakita kita. After non, na ospital kami, at walang oras na di ko nakita muka mo sa bawat pagpikit ko. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Ngaun ko lang naramdaman yun at sa lalaki pa. Nagtaka ako pero wala na, wala akong magagawa. Puso ko na to e. Sya na nagdecide kung sino mamahalin ko. At mukang ikaw yun." napahinto sya sa pagsasalita kasabay ng paghinto ng sasakyan nya dahil sa stop light. Nakatingin sya sakin na tahimik lang. Sobrang kabado ko na nun. Ang lakas na kase ng tibok ng dibdib ko. Muli syang nagsalit ng gumalaw na yung stop light. Seryoso sya pramis. Ang gwapo nya tignan "Akala ko di kita makikita. Akala ko di ko na mararamdaman ang feeling na may minamahal. Until nalaman ko na empleyado ka pa sa kompanya ko. QC ka pala kaya dali dali ako pumunta sa floor nyo. Nung una di kita nakita but when the head qc says na ung bagong hired ang gagawa it brought me hope. Kahit wala naman talagang mali sa gawa nung una" napahinto sya sa pagsasalita at saglit akong tinignan. At ako? Tulala at gulat! Grabe sya, kinabahan pa naman yung mga kasamahan ko nung mga araw na yun. "And dumating yung oras na ipapasa mo na yung papel. Honestly, it gives me goosebumps. Ang lakas ng kaba ko knowing na naka bandage pa ko. At thats it. You saw us di ko alam kung gular ka pero ako ang saya ko. I wanted you to be on me side every second, every time. Kaya kita pinalipat sa floor ko at gawing secretary ko. Cause I wanted to see you everyday. I like you a lot Grey." tulala ako sa lahat. Sa buong talak nya wala akong nasabe. Thr F! Its impossible.