Every Man deserves Another Man [M2M]

Chapter 6

Sorry late update hahaha. Busy sa school e.

-----------------------------------------------------------

Deretso lang ang kain ko at di sya sinisilayan pero sya alam kong nakatingin sakin. Tapos puro non sense pa sinasabe nya? Seryoso ba tong tao na to? Parang di ito yung boss ko na masyadong tahimik!

"Turuan mo naman ako mag self defense"

"Sige naaaaa, tataasan ko bayad mo!"

"Hahahahaha, natatawa ako pag naalala ko yung araw na binugbog mo kami"

"Grave, that was intense"

"Alam mo bang di ako nakatulog nun?"

"Kinuha kitang secretary para body guard ko na din, alam mo na, business!!"

"Im curious about your story. Seems you had enough life pero nagpart time ka."

"Sino nga pala yung lalaking naghatid sayo kanina? Boyfriend mo?"

"Bat di ka nagsasalita?"

"Ahhh siguro gutom ka lang"

"Eat well."

"Hahahahaha"

Ayan! Yan yung mha sinasabe nyang walang katuturan! Saka? Kuya ko? Boyfriend ko? Abat! Gago pala to! Ang daldal neto swear! Pero ang cute nya. Mabait naman ako so pupuriin ko na sya. At since nabusog ako, I'll tell him my story.

"Thank you sa food sir." mahinang sabi ko sa kanya na nagpahinto sa kanya sa pagkain.

"I thought your not going to say something." seruoso nyang sabe sakin. "Hahahaha, well, no problem" nakangiti nyang sabi sakin.

"Nag part time ako, kase kaylangan ko. Kaylangan kong kumita para makatapos ako." nakayuko lang ako habang nagsasalita kaya di ko alam yung itsura nya ngayon. "My parent's died on a car accident. It was my brothers graduation, masaya kami non dahil gagraduate na si kuya but theres a tragedy na nagpabago ng buhay namin." dito nagsimula tumulo yung luha ko i really missed them. Nakaramdam na lang ako ng hagod sa likod ko at isang panyo sa harap ko. Kinuha ko yun, alangan namang tumulo sipon ko dito. "That time, kuya blame himself sa nangyare. Nawala sila mama ng di namin inaasahan. Of all people bat kami? Ang saya naman e, sobra. I didn't imagine na hahantong sa ganon yung araw na dapat masaya lang kami. The day after that yung buhay namin naging komplikado. Naloko kami ng business partner nila papa kaya lahat ng funds namin napunta sa kanila, even our mansion, our lives become miserable as if we're living in a hell. Ang hirap. Naiwan kaming walang wala. Me and my siblings started to be independent. Walang tumutulong samin simula nung naghirap kami. Wala kaming inasahan na tulong mula sa mga taong natulungan namin, nila papa. Wala. Inasahan lang namin yung sarili namin, na even we are beggars now, tatayo kami, to make my parents proud." deretso ang tulo ng luha ko. Wala na kong magagawa. Nagsimula na e, tapusin oo na lang. "Until now, we suffer and were still fighting. Wala naman na kaming magagawa e, kung eto kami edi tanggapin. We should accept this so that were able to be successful." tumingin ako sa kanya ng nakangiti. Pero deretso ang tulo ng luha ko. Tsk. Nakita ko syang seryos ang tingin sakin at walang imik na hinahagod ang likod ko. "That's my story, you wanted to know that right? Hahaha and lastly, yung lalaki na naghatid sakin, he's not my boyfriend, he's my brother. Hahahaha. Sak----"

Napahinto ako dahil isang yakap mula sa boss ko ang natanggap ko. His hug make me safe! Tsk. Ano yun? Anyare sayo Grey!!

"Good to hear that" walang pagaalinlangan nyang sabi. Anong meaning non? Gusto kong kumawala sa yakap nya pero mas lalo pa yung humigpit. Anong nangyayare, yung tyan ko parang kumukulo? Kakakain ko lang di ba? Para san yun?