Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lavabo was terug.
Het was een kalme ochtend geweest waarop de vredige realiteit voor Kissa kapot werd geslagen in splinters. De bladeren aan de bomen verdorden, de kou werd buiten gehouden door de duizenden haarden in de school, Eir was nog steeds de grootste draak van de eerstejaars en eigenlijk ging alles naar wens.
Of bijna alles.
'Een vaut? Serieus? Hoe verzin je het?'
Kissa zat met een rood hoofd aan tafel in de eetzaal, armen over elkaar geslagen en onderuitgezakt, terwijl de rest zich over haar verslag heen gebogen had dat ze vandaag moest inleveren bij geschiedkunde.
'Het is fout.' Zei Theo. 'F O U T. Geen V of een A U.'
'Ja, nou - dat weet ik toch niet?' Mompelde Kissa beschaamd.
Eir lag op één van de boeken die Kissa voor zich op tafel had gelegd en leek te slapen. Ze was inmiddels zo groot dat ze zich als een bontje om Kissa's schouders kon wikkelen en ze begon eigenlijk ook wel heel zwaar te worden. Ra keek met een kleine lach naar het verslag en Rudy lachte met Theo mee, maar Job leek druk met Olly; de kleine, vliegensvlugge draak die nu ergens onder de tafel krioelde.
'Hoe kan je dat überhaupt fout doen?' Vroeg Rudy.
'Weet ik veel.' Zei Kissa. Ze haalde haar schouders op. 'Ik weet dat toch ook allemaal niet.'
'Maar kom op- vaut?' Vroeg Theo. 'Dat is wel heel-'
'Iedereen maakt fouten.' Zei Ra toen kalmpjes.
'Ja, maar dit is wel een héle domme fout.'
'Hé, hou op zeg.' Zei Job, die Olly nu aan zijn staart gevangen had en hem op zijn schoot trok. Hij pakte het verslag uit Theo's handen en gaf het terug aan Kissa. 'Ze moet gewoon nog leren.' Olly hapte naar zijn vingers; de draakjes begonnen tandjes te krijgen. 'En het maakt ook niet uit; we zijn allemaal dom hier.'
Hij glimlachte naar Kissa en Kissa glimlachte wat kortaf terug, maar pakte het verslag toch aan en rolde het vluchtig op.
En dat was toen Lavabo binnen kwam.
Kissa zag hem eerst niet eens; ze zag dat de mensen om haar heen hun hoofden plotseling naar de ingang toe draaiden en hoorde geroezemoes opstijgen. Dat was toen Eir plotseling begon te grommen in haar slaap en Kissa zelf ook opkeek.
In de ingang stond Lavabo. Hij droeg een uniform precies zoals de hare, maar aan zijn borstkas blonken tientallen spelden. Zijn haar hing netjes geborsteld over zijn schouders en zijn donkere ogen gleden door de zaal.
En toen zag hij Kissa.
Kissa's hart leek even te stoppen. Ze zat daar als versteend, kijkend naar de verschijning die ze gehoopt had nooit meer te hoeven zien. Lavabo's ogen gleden over haar heen. Ze zag dat zijn kaakspieren opbolden onder zijn huid.
