Perimus

21

Kissa schrok toen de deurklink uiteindelijk weer naar beneden werd getrokken.

Ze liet het gifflesje bijna uit haar handen vallen, trok haastig een la open van de opmaaktafel, smeet het daarin en duwde het vlug dicht.

Ze keek naar Sibel op, die haar ogen even over Kissa's geschrokken houding heen liet gaan en toen toch een glimlach op haar gezicht forceerde. Ze droeg een stapel kleding in haar hand. De stof was donkergroen, maar Kissa kon niet zien wat het was. Sibel bleef in de deuropening staan.

'Ik heb een bad voor je klaar gemaakt.' Zei ze. Ze wenkte met haar hoofd. 'Volg mij.'

Kissa knikte, stond op en volgde haar de kamer uit. Er was misschien een klein uur voorbij gegaan sinds ze Kissa had achtergelaten. Kissa's rug deed zeer van het rijden, haar maag rommelde en eigenlijk wilde ze niets liever dan slapen, maar ze gokte dat ze waarschijnlijk nog een lange, lange avond te gaan had. Sibel bracht haar richting een deur in diezelfde hal. Ze opende de deur met haar elleboog, gooide het open en liep naar binnen.

De kamer was donker en een beetje benauwd. Kissa voelde een hete stoom tegen zich aanslaan toen ze er naar binnen liep. In het midden van de ruimte stond een grote teil waar een ander meisje nu heet water in goot. Ze keek naar Kissa op toen ze binnen kwam. Haar ogen schoten even vluchtig over haar heen.

'Dat had ik al gedaan.' Zei Sibel tegen het meisje.

'Ja, maar ik dacht dat het koud zou worden.' Zei het meisje terug. Ze was een stuk jonger dan Sibel. Haar haar was lang en blond. 'En je had de olie er ook nog niet in gedaan, dus-'

'Helga zei tegen mij dat ik dit moest doen.' Snauwde Sibel. 'Scheer je weg. Moet jij de vloer in de keuken niet dweilen?'

'Heb ik al gedaan.' Verdedigde het meisje zich. 'En je hoeft echt niet zo bazig te doen hoor. Ik wilde alleen helpen.'

'Ik zei toch dat ik geen hulp nodig had?'

'Nou, jij mag de nieuwe meisjes altijd opknappen.' Zeurde het meisje. Ze legde de emmer op de grond neer. 'Ik wilde dat ook eens doen. En we kunnen het toch gewoon samen doen?'

Sibel sloot de deur achter Kissa, liep naar de stoel toe en legde de kleding daar op. 'Ik denk niet dat ze het zo waardeert als hier een heel publiek rondloopt.' Mompelde Sibel. 'Maar je mag wel een handdoek pakken. O, en de schoenen die Vitum Onyx voor haar had achtergelaten. Die ben ik nog vergeten.'

Het gezicht van het meisje lichtte op. 'Oké.' Zei ze enthousiast. Ze liep bij de teil weg, aarzelde even en liep toen op Kissa af. 'Wie ben jij eigenlijk?'

Kissa wilde antwoorden, maar Sibel was haar voor. 'Clara, schiet op.' Snauwde ze naar het meisje. 'Geen tijd voor die onzin, oké?'

Clara rolde met haar ogen, liep langs Kissa heen en glipte de kamer uit. Kissa keek haar even na en keek toen naar Sibel.