Family (Once Upon A Time)

*Hoofdstuk 21*

Emma

'Wanneer gaan we?' vraag ik aan Zelena en ze kijkt op de klok. 'Nu?' stelt ze voor en ik slik. 'Oké.' Angst overspoelt me zodra ik opsta van de bankleuning. Ik ben bang voor wat er gaat gebeuren. 'Het komt goed, Emma. Je bent veilig zodra ik daar aan kom,' zegt Regina geruststellend en ik knik zachtjes waarna ik Killian een knuffel geef. 'Tot zo,' mompel ik en hij drukt zachtjes een kus op mijn lippen. Dit keer trek ik niet terug en hij glimlacht. 'Tot zo. En zorg dat hij je geen pijn kan doen. Regina, haal Emma daar zo snel mogelijk weer vandaan, oké?' vraagt Killian bezorgd en Regina knikt. Dan laat hij mij los en loop ik naar Zelena toe. Ik leg mijn trillende hand op haar arm en dan komen we in een draaikolk terecht door haar magie die ons ergens anders naartoe zal brengen. 

Direct als de draaikolk stopt laat ik Zelena los. 'Zeg me dat dit een goed idee was,' zeg ik met een trillende stem en Zelena knikt. 'Ja, dat is het zeker. Regina komt zo gelijk,' beloofd ze en ik knik zachtjes. Dan hoor ik een maar al te bekende stem mijn naam roepen. 'Emma!' Ik draai me om en kijk Hades met angstige ogen aan. 'Wat leuk om je weer te zien en wat zie je er goed uit.' Hades komt voor mij staan en legt een hand op mijn schouder. Ik verstijf van angst en probeer mijn magie te gebruiken wat tot mijn ergernis niet lukt. Ik voel dat iets mijn handen aan elkaar gebonden houd en er rolt een traan over mijn wang zodra ik zie dat het weer een band is die strak om mijn polsen vast zit. 'Nee!' Ik begin te gillen en er beginnen tranen over mijn wangen te stromen. Hades drukt een stuk tape op mijn lippen waarna hij mij meetrekt naar de kelder. Hier staat alleen een stoel. Hij duwt mij op de stoel en maakt een andere band vast om mijn buik. Nadat hij de band strak heeft aangetrokken maakt hij de uiteindes aan elkaar vast aan de achterkant van de stoel. 

'Hmm!' mompel ik en er beginnen tranen over mijn wangen te stromen van de pijn. Ik zie Zelena naast Hades staan en ze kijkt mij met een meelevende blik in haar ogen aan. 'Was dit nou echt nodig, Hades?' vraagt ze fel aan Hades en hij knikt. 'Jazeker. Ik wil niet dat mijn knappe prinsesje onze plannen zal dwarsbomen,' lacht hij en ik kijk Zelena vragend aan. Ze schud heel zacht haar hoofd zodat alleen ik het merk. Dan lopen Hades en Zelena weg en laten ze mij alleen achter.

Killian

Ik loop rondjes heen en weer in de woonkamer. Hoe kon ik zo stom zijn om Emma mee te laten gaan met Zelena? Het is wel duidelijk dat Emma nog steeds iedereen wil helpen, ondanks dat diegene haar veel pijn heeft gedaan. Dit is niet veranderd in de dertien jaar tijd dat Emma opgesloten heeft gezeten.

'Killian, rondjes lopen zal echt niet helpen,' zegt David en ik zucht diep. 'Ik wil iets doen! Emma is niet veilig daar en dat weet jij ook. Hoe hebben we zo stom kunnen zijn om haar met Zelena mee te laten gaan?' roep ik boos en David kijkt mij aan. 'Je weet dat Emma geen nee kan zeggen als iemand haar vraagt om hulp. Ik had het liever ook niet gewild, maar dan had Emma daarnaartoe gegaan zonder onze toestemming,' zegt David tot mijn ergernis rustig. 'Wil je dan dat Hades haar weer pijn doet?! Want dat doet hij nu waarschijnlijk!' ik sla met mijn hand hard op tafel. 'Killian, doe rustig alsjeblieft,' zegt Regina kalm terwijl ze opstaat van de keukentafel en een hand op mijn schouder legt. 'Ik ga nu naar Hades toe om Zelena's hart te krijgen,' zegt ze en ik knik. 'Goed idee. Ik ga mee,' zeg ik vastbesloten en ze schud haar hoofd. 'Nee, dat is te gevaarlijk. Als jou wat overkomt vergeeft Emma het zichzelf nooit.' Ik kijk haar boos aan en zucht dan diep. 'Ik wil mee,' zeg ik standvastig en Regina zucht. 'Goed dan, maar je loopt niet in de weg!' zegt Regina fel en ik knik. 'Dat zal ik niet durven.' Ik leg mijn hand op Regina's arm en door een draaikolk van haar magie komen we terecht in een oud vervallen huisje. 'Oké, ga jij op zoek naar dat hart dan ga ik op zoek naar Emma,' zeg ik en Regina knikt. 'Hier. Met deze walkietalkie kunnen we communiceren.' Ze geeft mij één van de twee walkietalkies en ik maak hem vast aan mijn broekzak. 

Regina loopt de trap op naar boven en ik kijk rond in de woonkamer. Hier is niks. Met een diepe zucht loop ik weer terug naar de gang, de plek waar we ook aankwamen. Als Emma hier niet is zal ik het mezelf nooit vergeven. 'Emma?!' roep ik, maar wel zo zacht dat het boven niet te horen is. Ik hoor ergens zacht geluid vandaan komen, gevolgd door een harde bonk. 'Shit,' vloek ik en ik probeer te achterhalen waar het geluid vandaan kwam. 'Emma!' roep ik nogmaals en opnieuw hoor ik zacht geluid, maar dit keer iets harder. Het komt volgens mij uit de kelder vandaan. Ik loop naar de kelderdeur toe en rommel aan de deur, maar tot mijn ergernis krijg ik hem niet open. Zonder erbij na te denken trap ik tegen de deur aan waardoor hij open schiet. Dan ren ik de trap af naar beneden. Het is heel erg donker in de kelder dus ik zie ook helemaal niks. 'Emma?!' roep ik weer en er klinkt een zachte kreun als ik ergens tegenaan bots. 'Ik ga de lichtknop zoeken,' zeg ik vastbesloten en ik loop een stukje verder waar ik uiteindelijk de lichtknop vind. Ik doe het licht aan en knipper met mijn ogen tegen het plotselinge licht. 'Emma...' Ik zie haar op de grond liggen, vastgebonden op een stoel die omgevallen is. Ik ren op haar af en hurk voor haar neer.