Το Κυνήγι Του Ροζ Γάτου

Το Τσίρκο

Το βλέμμα μου γεμάτο απορία γύρισε προς τη δίχρωμη τέντα.

"Ανυπομονείς να πάμε εκεί ε;", με ρώτησε αυτάρεσκα ο Γάτος.

"Αναρωτιέμαι από που έρχεται αυτή η μουσική...", απάντησα κοιτώντας ακόμη το Τσίρκο.

"Πάμε προς τα εκεί τότε", είπε ο Γάτος προχωρώντας συνάμενος κουνάμενος βασανιστικά αργά.

Ενώ στην αρχή το Τσίρκο φαινόταν πολύ κοντά, όσο πλησιάζαμε απομακρυνόταν.

"Φτάνουμε;", ρώτησα ανυπόμονα

"Κάνε υπομονή και θα ανταμειφθείς", μου σιγοψιθύρισε

Αυτό μου κίνησε ακόμη περισσότερο την περιέργεια και αύξησε την ανυπομονησία μου αλλά δεν είπα τίποτα, μόνο συνέχισα να προχωράω.

Μετά από λίγο, η υπέροχη αυτή μουσική του βιολιού και του πιάνου έφτανε στ' αυτιά μου πιο δυνατή. Ήξερα ότι πλησιάζαμε. Γύρισα να κοιτάξω πίσω μου και το μόνο που φαινόταν ήταν ένα φιδογυριστό μονοπάτι με ξερά δέντρα, είχαμε φύγει πλέον απ' το πάρκο. Ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει, ενώ η μόνη πηγή φωτός ήταν η τέντα.

Στην είσοδο μας περίμενε μια ακροβάτης με ριγέ κάλτσες και κοντή φούστα. Τα μαλλιά της ήταν κατακόκκινα με πλούσιες μπούκλες και ήταν βαμμένη έντονα με μια κόκκινη καρδιά ζωγραφισμένη στο δεξί της μάγουλο.

"Σας περιμέναμε", είπε χαμογελώντας χαρίζοντάς μας μια υπόκλιση.

Αριστερά μας βρισκόταν ένα τεράστιο πιάνο το οποίο έπαιζε ένας κύριος με φράκο. Μας κοίταξε συνεχίζοντας να παίζει. Μπροστά μας βρισκόταν η σκηνή. Εκεί στεκόταν μια πανέμορφη κοπέλα που έπαιζε αυτή τη μαγευτική μελωδία του βιολιού. Τα ξανθά μαλλιά της ήταν λυτά και έφταναν μέχρι τους αστραγάλους, μπλεγμένα ανάλαφρα με τη δαντέλα του λευκού φορέματός της. Εκείνη ήταν τόσο απορροφημένη που δεν μας είδε καν.

Δεξιά μας βρίσκονταν τα παρασκήνια στα οποία μπορούσα να διακρίνω από μακριά διάφορα άρματα, σκηνικά και εξοπλισμό.

Σκόνταψα πάνω σε δύο κρίκους ακροβατικών. "Γάτε τι είναι εδώ;"

"Θα σε αφήσω να μαντέψεις!"

"Σωστά, πάντα αυτό κάνεις..."

"Ακριβώς"

Συνεχίσαμε να προχωράμε στο δεξί μέρος των παρασκηνίων. Η συνειδητοποίηση με χτύπησε σαν κεραυνός. Το μέρος ήταν απέραντο. Δεν έβλεπα πουθενά τοίχο γύρω γύρω.