Dokunsan yalnızlığıma üzüntüden içimdeki melekler ölür.
Öyle bir hüzün varki içimde içime melekler dolsa dindiremezler.
Sarf edilecek binlerce cümle varken duygularıma suskunluk cevabım olur .
Hezeyana uğrar bütün saf sevgilerim terk edilmiş bir şehirden farksız.
Her sabahın şafağında durmaksızın beyninden vuran hasret kalbime kasvet olur çöker.
Çıkamıyorum kusursuzca içimdeki sensizlik kuyularında.
Dökülen göz yaşlarımda boğuldu kimsesiz kalmış umutlarım.
Anlamsız yersiz çöküşler değildi benimkiler ansızın zihnime damlayan bir ateş damlasıydı gittiğin o gün.
Sonum olacak mutlu senli günler şimdi hatıralarımda aklımı başımdan alır öldürür beni .
MEHMET BAŞARAN
NOT: Yaşanmış bir aşkın hüsranla kaleme alınışıdır
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMUN ACILARI
PoetryDünya denen yerdeyim bir kendimde değilim ruhum acırda bağıramaz ses tellerim .
