Korkularıma savaş açtım .
Bütün duygularımı gecenin sessizliğinde dar ağacında paraladım .
Sana olan sevgiyi kalemle kağıda karaladım . Yanlızlıktan kapanan gözlerimi sessizlikle araladım .
Beni 14 şubat gecesi yaraladın. Yaralarım ağırdı çok ağladım.
Öylece oturup yanlızlıgına sarıldım . Giden dönmüyor geçte olsa anladım .
Üzüldüm ,ruhuma düşen acıyla daraldım . Senin için dualarımda Allaha yalvardım .
Önce duruldum kalbime giren hasretinle fırtınalaştım. Kaderin pençesine düşmüş av oldum hırçınlaştim .
Gidişin beni yaraladı sayende acıya alıştım .
Gözlerim yokluğunda kan çanağına dönmüş çok yanmıştım. Ruhumu yakan yalan aşkına inanmıştım .
Sus pus olmuş benliğim bunca zaman aldanmıştım . Şerbet diye içtiğim aşk zehiri ve ben zehirlenmiştim .
Çok geçte olsa yaşarken ölümle tanıştım. Senden sonra çok karıştım . Aklımda binlerce problemle boğuştum.
Gelmeyecek biri için çok savaştım . Sevginin yerini kin almış nefretleştim.
17 Nisan 2018
Yaşanmış bir aşkın hüsranla kaleme alınışı dır.
Medya Gölhan Türkmen / Dön
Mehmet
Başaran
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMUN ACILARI
PoetryDünya denen yerdeyim bir kendimde değilim ruhum acırda bağıramaz ses tellerim .
