Sustum... bütün derdimi kederimi ruhumu acıtan ne varsa kağıda kalemin göz yaşlarıyla döktüm. Çok şeymi istemedim senden yanlız bir kes bahar kokan ellerini tutup gözlerinin bebeklerine bakıp seni seviyorum demekti hayalim .
Geceler boyu içimi sömüren hasretinin nasıl bir acı olduğunu bilemezsin . Sen aklıma düştüğün anda bir el göğsümün içindeki kalbimi parçalarcasına sıktığını hissederim . Ruhuma tecelli eden acnın verdiği etkiyle bir köşede yığılır kalırım . Ölmek değil bu yaşamakta ,ben arafta kaldım ,sen nerdesin kadın! Uykusuz gözlerimin senin üstünde hakkı var .
Sana merhaba dedigim günden beri uykular gözlerime haram . Ben uyurumda sana deliler gibi hasret ruhum uykuyu tanımaz. Bir gün bir haber gelirse bende sana , ne halde bu dermisin yoksa duymamazlıktan gelir geçiştirirmisin. Gözlerim yaş dolu saçlarına yazdığım kaçıncı şiir bilmem her defasında olmadı diyip yırtığım kaçıncı kağıt, kaçıncı çürüttügüm kalem bilmiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu son diyorum yazmayacağım içmeyeceğim yokluğuna velhasıl kendimi kalem tutmuş sarhoş halde saçlarına yazarken buluyorum . Sen benim gizli yaram ruhumun ateş yanı. Gel demiyorum artık yoruldum gelmeyecek birini beklemekten . En kötüsüde budurya gelmeyecegini bile bile beklemek.
Ölüm gibi bir şey varlığındanhaberdar olup onu yokluna gömülmek .
