Ματωμένα Δάκρυα

Part 2

Δεν είχα ξανανιώσει κάτι τέτοιο. Ήταν παράξενο συναίσθημα για εμένα. Αγνώριστο. Τρομακτικό αλλά τόσο ωραίο. Πως μπορεί ένας άγνωστος άνθρωπος να σε κάνει να νιώσεις τόσα πολλά σε λίγα μόνο λεπτά;... Ξύπνησα από τον μικρό δικό μου κόσμο με την φωνή της Αφροδίτης να με φωνάζει... "Άννα.. Ανναααα.. ΑΝΝΑΑΑΑ". "Τι φωνάζεις μωρέ ακούω". "Εμ δεν ακούς Νανά μου αυτο είναι το θέμα" είπε με ένα ειρωνικό βλέμμα να με κοιτάει σαν να είχε καταλάβει κάτι. "Αα κατάλαβα κοιτάς εκείνον τον ψηλό ωραίο τύπο". Είχα μείνει κόκαλο. Κάτι ηξερε αυτή και θα το ανακαλυπτα."Εεε τι είναι αυτά που λες; " "Αα τώρα δεν ξέρεις τι λέω ε; Τέλος πάντων επειδή τα έχω καταλάβει όλα τι θα έλεγες αν σου έλεγα πως η έκπληξη μου ήταν αυτή ακριβώς;" "Τι θες να πεις με αυτό;" "Λέω πως αυτός ο τύπος με τον οποίον κοιταζεσται εδώ και και 3 λεπτά είναι φίλος μου παλιός". Δεν το περίμενα καθόλου αυτό. Μου ήρθε ταμπλας, πως λέμε! Αλλά από την άλλη χάρηκα. Τελικά δεν είχε και άδικο που με έπεισε να βγούμε σήμερα Κυριακή βράδυ για ποτο.
Πλησιασαμε στο μπαρ, εκεί που καθόταν αυτός. Τον πλησίασα αργά αργα, αφού οι ματιές μας συναντήθηκαν. Κόμπος το στομάχι. Λέξη δεν θα σταυρωνα.
"Γεια σου Στέφανε".είπε η Αφροδίτη με ένα υφακι που γελούσε. Στέφανος λοιπόν... Ένα τόσο ωραίο όνομα που δημιούργησε πεταλούδες στο στομάχι. Θεέ μου τοσο όμορφος, Ήταν ψηλός με καστανά μαλλιά και καταπράσινα ματιά που λαμποκοπουσαν στο σκοτάδι. Γυμνασμένος και καλοντυμένος. Η κολόνια του ήταν μεθυστική, αφού πλέον ειμασταν αρκετά κοντά έτσι ώστε να μας συστήσει η Αφροδίτη. Εγώ; Εγώ μια κολλητή φούστα μαύρη και ένα crop top,μαζι με τις μαύρες μου τις γόβες. Τα μαλλιά μου κάτω ίσια και βαμμένη όχι τόσο υπερβολικά.... "Λοιπόν Στέφανε, από εδώ η Άννα η κολλητή μου, Άννα από εδώ ο παλιός μου φίλος από το δίπλα χωριό ο Στέφανος."
Κάναμε μια ζεστή χειραψία και μόλις τα χέρια μας ακούμπησαν... Μια σπίθα δημιουργηθηκε. Ηλεκτρισμός. Ένα ρίγος με διαπέρασε. Σίγουρα το ένιωσε και αυτός, ήμουνα σίγουρη,αφουε κοίταξε λες και μου έλεγε την απάντηση που ήθελα να ακούσω. Τον λόγο πήρε αυτός. "Γειά σου Αννα, χάρηκα. Σε είχα προσέξει από μακρυά οταν μπήκες." Μ-μ-με είχε προσέξει! Θεέ μου. Συνελθε Άννα! "Α ναι και εγώ! Χάρηκα επίσης." Μου χαμογελασε γλυκά και του το ανταπέδωσα. "Λοιπόν πιτσουνακια μου, εγώ σας αφήνω έχω κάτι εμμ δουλειές! Ναι δουλειές,οπότε byeee!" Μου χαμόγελασε και μου έκλεισε το μάτι. Ήξερα πως μετά ήθελε κάθε λεπτομέρεια...."Πες μου, Άννα από που είσαι;" Κατευθείαν στο ψητό βλέπω. "Είμαι από τα Σφακιά, το ίδιο χωριό με την Αφροδίτη και είμαστε φίλες από μικρές. Είμαι 18 και μόλις ξεκίνησα την νομική." Με κοιτούσε με τόση προσήλωση λες και ήθελε πραγματικά να μάθει για εμένα.... Αρχισε να μιλάει για τον εαυτό του... "Εγώ είμαι 18 και σπουδαζω ιατρική. Κατάγομαι από το κόκκινο χωριό, διπλα από το δικό σας."
Αρχίσαμε να μιλάμε για πολλά θέματα και το πιο παράξενο ήταν πως ένιωθα άνετα μαζί του, λες και τον ήξερα χρόνια. Το καλό ήταν πως είχαμε πολλα κοινά. Κάναμε ένα κλικ απότομο και αυτο ήταν καλό γιατί από εκείνη την στιγμή που τον αντίκρισα κατάλαβα πως θα ηταν ένα σημαντικό πρόσωπο στην ζωή μου.... Δεν το κατάλαβα αλλά η  ώρα ηταν περάσμενη 3! Αποφάσισαμε να την κάνουμε σιγά σιγά. Θα με πήγαινε σπίτι, μιας και είχα έρθει με το αυτοκίνητο της Αφροδίτης... Αφού μπήκαμε μέσα, ξεκίνησε. Ησυχία. Δεν ακουγόταν τίποτα για μερικά λεπτά. Μετά άρχισε να σπάει ο πάγος, αφού πρότεινε να βάλουμε λίγη μουσική.... Μετά από την 10αλεπτη διαδρομή, είχαμε φτάσει. Το αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από το σπιτι μου. Κανένας μας δεν έκανε κίνηση. Δεν ήθελα να φύγω. Περίμενα. Δεν ήξερα ακριβώς τι περίμενα απλώς περίμενα. Ξαφνικά ένιωσα να έρχεται προς το μέρος μου. Η κολονια του μεθυστική. Ήμουνα και ζαλισμένη από το ποτό. Με πλησιασε και τρ βρισκόμασταν σε απόσταση αναπνοής. Δεν χρειαζόταν τίποτα να πω. Οι κινήσεις και οι ματιές τα έλεγαν όλα. Ακούμπησε το χέρι του στο μάγουλο μου και με κοίταξε βαθιά στα μάτια λες και ήθελε να δει τι κρύβω μέσα στην ψυχή μου. Πριν το καταλάβω, τα χείλια μας είχαν είδη ενωθεί. Περιμενα πόντο βράδυ γι αυτήν την στιγμή. Με είχε πάρει πάνω του εκείνη τη στιγμή. Τα πόδια μου γύρω από την μεση του και τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του να παίζουν με τα μαλλιά του. Τα χέρια του ήταν τοποθετημένα στην μέση μου και όσο πήγαιναν και κατέβαιναν. Με είχε στο έλεος του. Από εκείνη την στιγμή ήμουνα δικιά του. Μόνο για απόψε. Μόνο γαι αυτή την βραδιά.... Τα φιλιά μας έκαιγαν και είμασταν σφιχτά ενωμένοι. Ήξερα πως δεν θα σταματούσε εδώ όλο αυτό και δεν θα τολμούσα να το σταματήσω με τίποτα..... Ήμουνα στο έλεος του.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα με πονοκέφαλο. Ζαλιζόμουν λίγο αλλά την χθεσινή νύχτα δεν την ξέχασα καθόλου. Ήμουνα μισόγυμνη με το κεφάλι του στο στήθος του και ήμουνα ικανη να ακούσω την κρασιά του να χτυπάει δυνατά. Με έπιασε τρέμουλο. Η πραγματικότητα με χτύπησε στο κεφάλι με δύναμη. "Τι σκατα κάνω;" Αναφώνησα από μέσα μου. Σηκώθηκα γρήγορα από τα πίσω καθησματα και ντύθηκα με γρήγορη κίνηση χωρίς να τον ξυπνήσω. Αφού ήμουνα έτοιμη τον κοίταξα μια τελευταία φορά. Πήγα κοντά του και τον φίλησα. Χαιδεψα τα μαλλιά του και του έδωσα ένα πεταχτο φιλί,με ένα χαρτάκι με το κινητό μου γραμμένο. Η ώρα ήταν είδη 8, αφού σε μισή ώρα έπρεπε να πάω στην σχολή. Αλλιώς σιγά μην εφευγα. Αφού βγήκα από το αμάξι, ένα αεράκι με χτύπησε στο πρόσωπό με αποτέλεσμα να με κάνει να ξυπνήσω για τα καλά. Δεν είχα μετανιώσει τίποτα από τα τα χθεσινά. Ήθελα να τον έχω στην ζωή μου. Και νομίζω με ήθελε και αυτός. Το χρωστάω στην Αφροδίτη έτσι και αλλιώς. Χάρη σε αυτήν έγιναν όλα και χάρη σε αυτήν θα αρχίσω Ν; κάνω πράγματα που φοβάμαι όπως να τον ερωτευτω...

Γεια σας κουκλάκια μουυυυυ. Να το και τι part 2! Ελπίζω να σας άρεσε! Γράψτε στα σχόλια! Τα λέμε στο part 3! Επίσης θα ήθελα να πω πως στο επόμενο part, θα υπάρχει και ένα flashback από την φλογερη νύχτα του Στέφανου με την Άννα!