Her okuduğu kitapta güzel kızlar vardı Eliza'nın. Güzel kızlar sever, sevilir ve sonsuza dek mutlu yaşar. Şişman, kahverengi gözlü kızlar asla başrol olmazdı. Ya da şimdiye kadar...
Zamanda geçmişe gidip 24. Leighton kontunun kızı Monica olarak uya...
Saatim 2:30 u göstermekte. Yani perşembe gününün kara sularına girmiş bulunmaktayız :)) Henry ve Eliza'yı gerçekten merakla beklediğinizi düşündüm :) O sebeple hemen yayınlayayım dedim :)) Hatta bölüm Henry beyin pek hoşuna gitmiş. Aşağıda size tepkisini göstermek istedim.
Bölümü okuyunca tepkisinin neden böyle olduğunu anlayacaksınız :)) O böyle mutluyken Eliza beni üstüme oturmakla tehdit ediyor :) Can güvenliğim tehlikede.
(Dipnot: Eliza ve Henry arasındaki konuşmaları arttırmaya çalıştım. Umarım beğenirsiniz :))
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~~~
Elindeki meyveleri bir yaprak içine koyup Ghopbe'ye uzattı. Ghopbe 'nin eline aldığı her meyve çürüyordu. Sappho onun yemek yemediğini anladı. Çünkü eline aldığı her şey çürüyor yenmeyecek hale geliyordu. Biraz meyve yedikten sonra dinlenmeye ve ertesi gün yola devam etmeye karar verdiler. Sappho uyurken etraftaki kuş seslerini dinlemeyi severdi. Bu kuş sesleriyle birlikte uykuya daldı. Uyandığında yine Ghopbe'yi kendisini izlerken buldu. "Dinlendiysen yola koyulalım." dedi Ghopbe. Sappho akşam duyduğu kuş seslerinin artık duyulmadığını farketti.Kuşlar göç etmişlerdir diye düşündü. Yeniden yola koyuldular. Sappho çalılığın arkasındaki ölü kuşları görmedi...
~~~
"Henry Christina hakkında ne düşünüyorsun?"
Anne çöpçatanlık işine bir gün ara versen . Daha yeni geldik hasta ziyaretinden. Gerçi Monica pardon Eliza hasta değildi ama . Yine de bu ziyaretin elmalı kısımlarından zevk aldım. Neden onu kışkırttığımı bilmiyorum. Belki eğlenceli olduğundandır sadece. Kabul ediyorum çok eğenceli.
Eğlence kısmı Christina'nın övgüleri ve hayran bakışları ile sona eriyor. Ve her zamanki gibi Christina'yı gören annem beni onunla evlenme konusunda ateşli bir taraftar haline geliyor.
"Güzel bir hanımefendi anne. "
"Sadece güzel mi?"
"Davetlerin göz bebeği. "
"Henry!"
"Bütün kalp kırıklıklarının sebebi."
"Henry neyi sorduğumu biliyorsun. "
"Biliyorum anne. Ama o kadar çok sordun ki aynı soruyu ."
"Saygısızlık etme aynı soru değildi. Neyse peki Monica? Yani bugün pek eğlendin sanırım."
Gözünden hiçbir şey kaçmıyor anne. Beni böyle sorguluyorlarsa o daha zor durumdadır şimdi. Gidip kurtarmam doğru olur mu? Yoksa daha da mı beter olur her şey? Onun kafama elma atacağını bilemezdim ki. Yani bu durumda ben tamamen suçsuz oluyorum.
