Bu Dünya'ya ait değilmişim gibi hissediyorum. Aslında hiçbir zaman Dünya'ya ait olmadım. Hiçbir zaman kendimi evdeymiş gibi hissetmedim, buraya ait değilim
Nereye gittiğimi bilmeyerek yürümeye başlamıştım. Rüzgarın beni götürdüğü yere gidiyordum. Bir yol ne de bir çıkış arıyordum, sadece yürüyordum.
Herkes bir yere ait olmak ister. Hayatımız boyunca böyle bir arayışın içine gireriz. Bazen kim olduğumuzu bile bilmeyiz. Ben kimseyim, kimseymişim gibi hissediyorum. Var oluşum Dünya'da bir şey değiştirmiyor. Öleceğim zaman Dünya'da bulunan insanların %0,1'i belki benim yasımı tutacak. Peki ya sonra? Evrenin var oluşunun %0000,1 zaman dilimindeyim.
Bu sayılar ne yanlış ne doğru, sadece bu Dünya'ya ne kadar küçük ve önemsiz olduğumu hatırlatan sayılar.
Rüzgar ağaç dallarını bir sağa bir sola doğru savuruyordu. Ben de bir sağa bir sola doğru yürüyordum. Yolumu aramayı bırakmama rağmen belki de içimden bir ses doğru yolu bulmayı umuyordu.
Anlam
Zaman
Neden
Var olmamın ne bir nedeni ne de bir anlamı var. Zaman denilen sonsuz çizginin üzerindeki bir lekeyim ve bu leke silinmiyor, silinmiycek de. Silinmesi bana bağlı değil. Hiçbir şey bana bağlı değil.
Ben sadece rüzgarı takip ediyordum
Ben sadece kaderimi gerçekleştiriyordum. Yaşamaya zorlanıyorum, yaşamayı ben seçmedim. Her gün, her sabah kendimi yaşamak için zorluyorum. Diğerleri için yaşıyorum, kendim için değil. Elimde olsa ben, leke, hiçbir zaman var olmazdı. Hiçbir güzellik böyle acılara katlanmaya değmez. Eğer gerçekten özgür olsaydım, eğer gerçekten bir seçme şansım olsaydı herkesin dediği gibi;
Hiç var olmamış olmayı dilerdim.
YOU ARE READING
Karanlık Oda #wattys2022
Non-FictionOdamın büyük olması onun git gide daha da küçüldüğünü hissetmeme engel olmuyordu. Dünya'nın büyük olması benim için yeterli alan olduğu anlamına gelmiyordu. Kötü şeyler yaşamamış olmanız onların var olmadığı anlamına gelmiyor. İstemeyeceğiniz kadar...
