Birden kapım çalındı. Komşumla evimizi birbirine bağlayan kapı çalıyordu . Bu eve daha geçen sene taşındım. Ağlamamı dindirmek için duş alıyordum. Su beni rahatlatıyordu ama ağlamam ve çığlıklarım yukarıdan duyuluyormuş.
Neden kapının çalındığını biliyorum. Kapıyı açmak istemiyorum. Kapıyı açarsam ağladığım gerçeği somut bir hal alır ama eğer kafamın içinde bir düşünce olarak kalırsa ağlamam somutlaşamadan yok olup gider. Bu mantıkla yürüdüğüm için hâlâ kendime itiraf edemediğim bir sürü şey var.
Bir hapisteymişim gibi hissediyorum. Hayat beni içine alıyor ve çıkmama izin vermiyor. Hiçbir şeyi kontrol edemiyorum. Satranç oyununda oynatılan piyonum. Amacı ölmek ve öldürmek olan bir piyon. Kimseyi düşünmeyen bir piyon. Hayatından daha çok hiçbir şeyi önemsemeyen bir piyon.
Bir insan
Bir insan olarak doğdum
Bir hiç olarak yaşıyorum
Ve bir bütün olarak ölücem.
Bütün var olan pisliklerin tamamı olarak ölücem.
Hiçbir zaman bir bütün olamayacağım ve bu yüzden hiç ölemeyeceğim. Hayatım boyunca acıyı yaşayacağım. Her gün alevlerin içinde yanıyormuşum gibi hissedicem.
Bugün,
Ölüyüm
Yarın,
Yine ölüyüm
Kapıyı ıslak saçlarımla ve hızlıca üzerime geçirdiğim pijamamla açtım. Komşum, arkadaşım, panik halinde bana bakıyordu.
"Kötü bir haber mi aldın?"
"Hayır sadece..."
Ona ne düşündüğümü anlatamadım. Ölmek istediğimi ve ölümün huzurlu bir uyku olduğunu düşündüğümü, yaşamanın fazlasıyla acıyla dolu olduğunu ve benim yerimde olamayıp açlıktan, soğuktan, susuzluktan ölen insanların ölümüne sebep olduğumu hissettiğimi söylesem de anlamazdı. Aklımdan işte bunlar geçiyordu.
Ona
"Bir şey yok" dedim
"Eğer yardıma ihtiyacın olursa burdayım, istersen yanında yatabilirim."
"Yok teşekkürler, sadece yalnız kalmalıyım"
"Anladım, ben yinede burdayım."
"Rahatsız ettiğim için özür dilerim."
"Rahatsız etmedin saçmalama!" dedi ama ben sadece kimsenin beni duymamasını istiyorum. Yok olmak, hiç var olmamak, hiçbir şey hissetmemek istiyorum. Bunları yapamayacağını bildiğim için zaten kalmasını istemedim. Bir kişi acı çekiyorken niye ikincisi de acı çeksin. İlişkiler de böyle değil mi? İyileşmene değil, beraber acı çekmenize yarıyor.
Yatağıma ilerledim ve uzandım, bilgisayarımı açtım ve şarkıyı başlattım...
YOU ARE READING
Karanlık Oda #wattys2022
Non-FictionOdamın büyük olması onun git gide daha da küçüldüğünü hissetmeme engel olmuyordu. Dünya'nın büyük olması benim için yeterli alan olduğu anlamına gelmiyordu. Kötü şeyler yaşamamış olmanız onların var olmadığı anlamına gelmiyor. İstemeyeceğiniz kadar...
