Until You Came [REVISING]

Chapter 26:Anger

Alez's POV

Nasa kalaginaan kami ng pag iisip ay may biglang dumating at doon ako nakaramdam ng inis.

"Anong ginagawa niyo dito?"
Walang emosyung tanong ko.
"Para sunduin si Alexander halika na hon!"nakangiti pa niyang sambit

"Ang kapal rin ng mukha mo eh noh!may natitira ka pa bang kahihiyan diyan sa sarili mo?sa harap pa ng nanay ko ipakita yan.!"galit na salubong ko sa kanya.

"Bakit?eh kami na ang mahal ni Alexander!"singhal pa niya

"Sige nga kung mahal ka niya talaga eh bakit pa siya pumunta dito?"nakangising tanong ko.

"Hindi ko rin alam sa kanya"naguguluhan pang sabi niya.

"Dahil hindi ka niya kailan man minahal.Siguro nga paghindi kita kilala tapos ganon nalang mapagkamalan kitang siraulo na kung saan ikaw lang yung nakakaalam na minahal ka sapagkat hindi naman talaga!"gigil na saad ko.

"What are you talking about?"maang maangan pa niya.

"Kulang ka sa aruga gaga.At kinulang ka sa pagmamahal bakit hindi mo ba kayang mabuhay ng hindi sinisira ang pamilya ng iba?ha kung makapanakot ka parang takot na takot kami sayo pero ito ang tandaan mo hinding hindi ako matatakot sayo kailan man mamatay man ako at sisiguraduhin kung isasama kita cause I will die because of you and youll die in hell."galit na sigaw ko .

"Ha speaking of nagmamarunong bakit alam mo ba lahat ng ginawa ko?"nakangising tanong pa niya.

"Bakit?kailangan bang alam ko dahil sa unang tingin ko palang sayo kampon kana ni satanas at isama mo rin yang mga anak mong kulang sa aruga naintindihan mo."sigaw ko sa kanya

"I cannot believe you and I will make sure that you will going down your family will going down and that father of yours will kneel down to me.!"galit rin singhal niya.

"Baka nakakalimutan mong teritorio namin to at lupa namin tong tinatayuan niyo ngayon .walang kahit anong armas kaya kitang patayin at mangyayari yun pag ginalaw mo pamilya subukan mo ako dahil hindi lang ang Isang Alezia Zhyra Brewelgen ang makikita mo pati Demonyo!"galit na singhal ko sa kanya.

"Im scared ahhahahahahah"para namang baliw siyang tumawa.

"Then you must be !cause I will not stop until you die."nakangising sagot ko

"Mom tara na wala tayong mapapala dito puro pananakot hindi naman gina....."maarte pang sabi ni Janella kaya sinakal ko na siya bago pa niya matapos yung sasabihin niya.

"At isa ka pa wag na wag mo akong susubukan dahil ang laki ng atraso ng pamilya mo sa akin!kulang pa ang salitang "sorry"pagbibigyan kita ng pagkakataong lumabas dito at bitbitin yang nanay mong kulang sa aruga at kahit kailan wag ka ng magpapakitabsa akin naintindihan mo?"agad kong tinangal yung pagkakasakal ko sa kanya.Dali dali rin niyang inaalalayan ng nanay niya kaya napasmirk nalang ako hanggang sa umalis na sila kaya umupo nalang ako sa sahig dahil tuluyang nanghina yung tuhod ko.

Agad akong tumakbo pataas at doon umiyak ng umiyak nilock ko lahat ng pinto at bintana at doon umiyak pagkatapos ay sasapakin yung dingding kaya iiyak na naman

Bakit pa ba nangyari ito sa amin may mali ba akong nagawa sa inyo?Ang sakit lang kasi isipin na nabuhay akong maraming katanungan simula bata palang ako ay may katanungan na kailan pa ba matatapos to
Agad akong nakatulog pagkatapos umiyak.

Nagising ako dahil sa kamay na humapo sa noo ko kaya dinilat ko agad yung mata ko at doon ko natanaw si Daniel sa gilid ng kama ko.

"Anong ginagawa mo dito?"

"Gusto lang kita samahan ,gusto kitang damayan!"

"Masama ba akong tao?"

"Sa pagkakilala ko sayo hindi naman ."

"Alam mo ba kung bakit kita ininis yung una tayong nagkita?"

"Hindi!hindi ko rin alam sayo bigla ka nalang sumulpot eh at staka wala rin akong pakialam sayo nun!"

"Dahil pagkakita ko napukaw agad yung antensyon ko at gusto kitang lapitan pero tinitigan mo lang ako kaya nainis ako nun pero nung hindi na kita mahagilap ay palagi kitang hinahanap sa school kaya nagtanong ako sa mga kaklase mo pero hindi ka daw pumapasok kaya susuko na sana ako nun ng biglang tumawag si mom na ipapadala daw niya ako sa San louise kaya pumayag nalang ako baka sakaling makalimutan kita pero doon ang hindi ko inaasahan na makikita kita kaya sobrang saya ko nun sabi ko sa sarili ko na "babantayan kita hindi lang dahil responsibilidad kita kung hindi ay gustong kong maging close tayo kaya ayun nga nagkaayos tayo pero ang akala ko ay okay na ayun pala panandalian lang kaya nalungkot ako pero nabawi rin nung inamin mung mahal mo na ako hindi ako makatulog kakaisip nun kaya lang bigla mo akong iniwan sobrang sakit nun iyak lang ako ng iyak bading man sabihin pero totoo."

" eh bakit nung gabing sinabi ko na mahal kita eh bigla ka nalang umalis"

"Dahil kung hindi ko napigilan yung sarili baka nahalikan na kita kaya umalis nalang ako at kinimkim yung kilig."

Natawa nalang ako dahil sa kadramahan namin pati siya pinunasan nalang yung luha at tumawa nagpatuloy lang siya sa pagkwewkwento at pinapapakinggan ko nalang siya aaminin ko gumaan yung loob ko dahil sa kanya . Akalain mo nga naman sa gitna ng awayan,iyakan,iwanan,may ganitong bagay pa palang mangyayari kaya naniwala ako sa salitang "there's a rainbow after the rain"

Tawa lang kami ng tawa hanggat sa napagod ako nakatulog nalang ako.

Please vote guysss....

Paalala:Basahin niyo lang wag niyong ijudge .Hindi ko to sinulat para magpakitang gilas sa lahat sinulat ko to kasi gusto ko kung ayaw niyo sa story pwede rin pong hindi niyo ito basahin .Yun lang po salamat sa pag intindi💕👋 lovelots .Enjoy reading.

-Its_me_pangpang💋

P.s:sorry po sa grammar at sa mga mali na words eedit ko rin yan pagnatapos ko na to.salamat sa pagintindi