Gifted Eyes

Hoofdstuk 8

Van schrik laat Aurora het boek vallen. Het boek slaat echter meteen dicht en het felle, goude licht verdwijnt net zoals de stem van Aurora's grootvader.

Aarzelend pakt ze het boek terug in haar handen, het licht verschijnt weer en het boek opent zichzelf al. Dan noemt haar grootvader haar naam en spreekt haar aan:

"Aurora, schrik niet, lief kind. Waarschijnlijk verblijf ik al een lange tijd in de hemel als je dit boek hebt gevonden. Onthou goed, dat je de enigste levende Oculaurum bent." Even staart ze voor zich uit en lijkt de stem zijn adem in te houden.

"Hou dit boek dichtbij, want diegene die de regels overtreden, zijn hun vrees nabij."

De stem sterft langzaam weg. Wat heeft dit te betekenen? "Hun vrees nabij" Nadenkend over die woorden loopt Aurora, met het boek, naar beneden.

Na deze gebeurtenis heeft ze wel wat behoefte aan wat afleiding. Kira's feestje is daar perfect voor. Snel trekt ze een kort jurkje met bloemenprint aan. Daaronder gewoon ballerina's, op hakken lopen is niet één van haar beste vaardigheden.

Haar stralende, blonde haren liggen mooi op haar schouders gedrappeerd. Ze draagt verder geen make up, aangezien dat haar ogen dan nog meer op vallen.

Een simpele kledingskeuze is meestal de mooiste. Met die outfit loopt Aurora naar de woonkamer waar ze haar ouders aantreft, kijkend naar de tv.

'Ik ga even naar een feestje, ik blijf niet lang. Het is bij Kira, ik ga wel met de fiets.' Ze knikken en glimlachen even naar haar en richten zich dan weer op de tv waarop het nieuws te zien is.

--

Aurora komt aan op het feestje, en zo te zien heef Kira het weer groots aangepakt. Haar huis mag dan wel groot zijn, maar het lijkt alsof het nog te klein is.

Als ze haar fiets tegen een boom in Kira's tuin heeft gezet, loopt ze naar binnen. Aurora heeft een ketting voor Kira, een ketting die toevallig in Aurora's kamer lag voor oud vuil.

Kira bemerkt Aurora en blij loopt ze naar haar toe. 'Aurora! Wat leuk om je te zien!' De meisjes geven elkaar een knuffel en Aurora geeft haar cadeau bescheiden aan Kira.

'Gefeliciteerd Kira,' zegt Aurora terwijl ze Kira haar cadeau aanreikt. Glimlachend loopt Kira terug de massa in die zich in haar huis bevindt.

Zo'n feest als dit zou Aurora nog niet eens mogen geven van haar ouders. Velen begroeten haar en kletsen wat. Maar Aurora houdt zich nog steeds een beetje bescheiden.

Als ze even alleen staat met haar limonade in haar hand, besluit ze even rond te kijken. Haar oog valt op Jayden, omdat hij namelijk recht in haar ogen kijkt.

Zou hij al de hele tijd zo staan te kijken? Grijnzend maar toch verlegen loopt ze op hem af.

Na een vreselijke indruk achter gelaten te hebben, en 'idioot' te hebben gebruikt loopt Aurora zonder afscheid weg van Jayden.

Te beschaamd om nog iets te zeggen.

'Hey Aurora!' Oh crap, dat is Aaron. Dat kan ik nu even niet gebruiken. Hij loopt op haar af en gaat voor haar staan.

'Hey Aaron,' komt er uit haar mond.

'Ik heb je proberen te bellen, maar ik kreeg steeds je voicemail.'

'Oh, eh, sorry, ik ben nogal druk,' liegt ze maar. Aurora wordt altijd zenuwachtig van liegen, dus ze kijkt snel naar de grond. Gelukkig dat het hier te donker is om echt de kleuren van elkaar te onderscheiden.

'Ik begrijp het. Wil je dansen?'

Ach waarom ook niet. 'Tuurlijk.'' Verrast door het antwoord, biedt Aaron haar een hand aan. Ze neemt hem aan en samen lopen ze naar de dansvloer waar al vele tieners dansen. We maken er het beste van.

Na een gezellige avond, fietst Aurora terug naar huis. Eenmaal thuis, gooit ze haar schoenen beneden al uit, ondanks de ballerina's doen haar voeten nog steeds pijn.

Op haar tenen, loopt ze naar haar kamer om haar pyjama aan te doen en zich klaar te maken voor te gaan slapen.

Na nog een glas water te hebben gedronken, gaat ze onder de warme dekens liggen en checkt haar mobiel nog even.

Ze heeft allemaal appjes en smsjes. Verbaasd gaat ze haar berichtjes door. Allemaal over hetzelfde onderwerp. De één met foto's, de ander met gemene uitspraken. Maar allemaal komen ze van dezelfde persoon.

Sahana. Alle berichtjes gaan over Aaron. Waarom heeft ze dat ook gedaan. Ze had nooit met hem moeten dansen. Aurora wil gewoon vrienden zijn met hem.

"Waarom danste je met hem?"

"Daarom negeerde je mijn vraag dus!"

"Je bent zelf verliefd op Aaron!"

"Hoe kun je me dit nou flikken, Aurora!"

"Je weet dat ik al een crush op hem heb sinds het 5de leerjaar!"

Aurora reageert op alle berichtjes hetzelfde, in ieder bericht staat dat het haar spijt en dat ze gewoon een vriend wilde. Er staat ook in dat ze nooit verliefd zou worden op Aaron omdat ze haar vriendin dan zou kwetsen.

Hoe meer ze er over nadenkt, hoe stommer ze zichzelf vindt. Sahana heeft niet meer gereageerd als teken dat ze met rust gelaten wil worden.

Om het een beetje terug goed te maken, stuurt Aurora het nummer van Aaron door. Ze krijgt een lachende emoji van Sahana doorgestuurd.

Ze legt haar telefoon op haar nachtkastje om wat rust te krijgen. Maar haar gedachten gaan nu uit naar Jayden. Het eerst wat ze morgen gaat doen, is uitzoeken wie hij echt is. Met die gedachte valt ze in slaap.

--

De volgende ochtend wordt Aurora wakker door het geluid van de autodeur, van haar moeder die dichtslaat.

Dezelfde routine volgt als de dag ervoor. Alleen vandaag een extra goede kijk op het huis van Jayden. Hij blijkt te zeggen dat hij gewoon rust nodig had en hier is komen wonen.

Daar gelooft Aurora een woord van. Niemand kent dit dorp en het is nergens te bekennen op een kaart. Hij vroeg gister ook nogal vrij veel vragen aan haar. Wel fijn om te weten dat een jongen geïnteresserd is in de echte Aurora. Maar nu is het tijd dat zijzelf wat meer te weten komt over hem.

Na een verfrissende douche en heerlijk ontbijt, trekt ze snel een jeansbroek aan en een topje met een lang vest eroverheen. Een ketting om haar hals maakt haar outfit compleet.

Met haar afgetrapte all stars, loopt ze de deur uit. Jayden woont dichtbij, dus zo ver lopen is het niet, alhoewel de afstanden hier tussen de huizen redelijk groot zijn.

Nerveus staat ze voor de grote deur van zijn huis. Vastberaden om meer te weten te komen over deze jongen. Ze klopt op de deur, omdat de bel stuk is, en wacht op antwoord.

De deur wordt geopend door de mysterieuze jongen. Niet wetend wat ze moeten zeggen, staren ze elkaar aan. Om het ijs wat te breken zegt Aurora: 'Eh, mag ik binnenkomen?' Hij knikt snel, en opent de deur wat verder. Hij is wat verbaasd door haar komst, maar herstelt zich vrij snel door haar wat te drinken aan te bieden.

----

A/n Dankje voor het lezen! We hebben bijna de 1k reads gehaald! Thanks guys!

2 vragen:

- Wat vonden jullie ervan?

- Wat vinden jullie tot nu toe van dit verhaal?

Laat het ons weten in de reacties! :* Kyara