Gifted Eyes

Hoofdstuk 6

Het is gelukkig weer weekend na een rustige week school. Aurora is blij dat er niet al te veel gebeurd is.

De zon staat hoog aan de lucht en overal hoor je vogels zingen.

Aurora's dagelijkse routine volgt na een kijk op de auto van haar moeder die langzaam wegrijdt opweg naar haar werk. Haar moeder werkt meestal door in het weekend voor een extra inkomen, want haar vader is momenteel werkloos.

Laatst had Aurora weer het zoveelste probleem met haar ogen die maar niet wilden luisteren. Daardoor was ze weer uitgevlogen op haar ouders.

Haar moeder is de uitbarstingen van Aurora al gewend net zoals haar vader. Ze beseffen dat er niets aan te doen valt na vele pogingen van therapie.

Snel gaat ze even door haar meldingen op haar mobiel en reageert op een aantal berichtjes:

Van Sahana

Wil je me alsjeblieft het nummer van Aaron geven? Ik had gezien dat hij het aan je gaf maandag.

Aurora besluit er niet op te reageren, verschillende meisjes hebben haar dit al gevraagd omdat ze meestal wel het nummer heeft. Maar ze gebruiken haar hiervoor.

Van Kira

Hee Aurora! Zin in een feestje? Ik zou het leuk vinden als je kwam, die nieuwe leuke jongen heb ik ook gevraagd. X Kira

Aurora heeft eigenlijk helemaal geen behoefte aan een feestje en besluit er later over na te denken.

Verder heeft ze nog een paar mensen die haar foto's hebben gestuurd op snapchat en een aantal meldingen van twitter. Instagram heeft Aurora niet, fotografie is niet echt haar ding.

Als er geen meldingen meer overblijven, legt ze haar mobiel weg en laat zich vallen op haar bed. Aurora verveelt zich snel, en dit is zo'n moment van verveling. Het enige dat ze hoort zijn de buren die druk in de tuin bezig zijn. Zoals grasmaaien, snoeien etc.

Maar dan voelt ze dat haar ogen niet meer gewoon goud zijn. Ze lichten op zoals lichtjes in de kerstboom. Aurora staat meteen op om in de spiegel te kijken maar haar voeten brengen haar ergens anders. Onder het luik dat naar de zolder leidt, komt ze tot stilstand.

Aarzelend trekt ze het luik open met zo'n stok dat daar speciaal voor gemaakt is en drukt ze op het lichtknopje. De ladder komt tevoorschijn en Aurora zet haar voet op de eerste trede.

Stof. Alleen maar stof en spinnenwebben. Aurora vraagt zich af wanneer iemand hier voor het laatst geweest is. Het ruikt muf, zoals meestal alle zolders ruiken. Aan de linkerkant stapelen kartonnen dozen zich op met allerlei spullen zoals fotoboeken of beeldjes.

Aan de rechterkant staat een kast waar de kleur is van vervaagt. Daarnaast staat een oude, stoffige stoel. Waarschijnlijk van haar grootvader geweest.

Het is een kleine maar bomvolle zolder met vele geheime spullen die zich er bevinden. Haar ogen blijven hangen op de kast, langzaam komt ze dichterbij en haar hand bevindt zich nu heel dicht bij de sleutel om de deur van de kast van het slot te halen.

Als ze hem wil opendraaien, hapert hij even en maakt een krassens geluid. Teleurgesteld kijkt Aurora naar de inhoud. Een groot boek en een paar oude aantekeningen. Hmm, aantekening over mensen.. Oculaurum. Trillend pakt ze de vellen papier uit de kast en ploft neer op de stoffige oude stoel, waar heel veel stof van af dwarrelt als ze plaatsneemt.

Oculaurum: mensen met gouden ogen die hun kleur, afgesteld op het gedrag die de persoon vertoond, kunnen veranderen.

Onder deze definitie, staat een tekening van de ogen en de kleuren die ze kunnen aannemen. Op de achterkant van dit vel papier staat de naam van Aurora's grootvader.

Arnold van Laeren

Als hij dit heeft gemaakt, hoe komt hij dan aan deze informatie? Hij moest zelf een oculaurum zijn geweest of hij wist het van Aurora zelf. Maar op dat moment schiet het haar te binnen. 'Het boek!' roept ze hardop.

Ze duwt zich op uit de stoel en stof dwarrelt in het rond. Snel opent ze de deur van de kast opnieuw en neemt het boek in haar handen.

Ze blaast even over het boek zodat het meeste stof verwijderd is en de titel leesbaar is. 'Oculaurum' luidt de titel.

Met sierlijke, goude letters staat het op het boek geschreven. Maar dan gebeurd er iets dat Aurora niet verwacht. Het boek licht op, het licht is zo fel dat het pijn doet aan je ogen. Je zou het licht nog van 10 km afstand kunnen zien.

Met dichtgeknepen ogen, opent aurora het boek in de hoop dat het licht verdwijnt. Maar dat doet het niet. Er komt een stem uit, een diepe stem. Een herkenbare stem. Van wie?

-----

A/n sorry dat het zolang duurde! Ik hoop dat jullie het toch leuk vonden!

We zouden het leuk vinden als je een reactie achter liet en een stem haha :)

Xx Kyara