jealous || myg√

four o'clock

Το βλέμμα του έπεσε στα χείλη της για μία στιγμή αλλά έδιωξε αυτή τη σκέψη, αυτή τη φαντασίωση που τριγυρνούσε τις τελευταίες μέρες στο μυαλό του. Μία σκέψη που άλλωστε οποιοδήποτε αγόρι της ηλικίας του θα έκανε σε περίπτωση που βρισκόταν πολύ κοντά με ένα κορίτσι.

Έγνεψε προς την άλλη άκρη της βιβλιοθήκης όπου βρισκόταν η κυρία Lee και εξηγούσε κάτι σε έναν μαθητή, ώστε να δείξει στη Hyerin με ένα μόνο βλέμμα πως θα ήταν κάπως δύσκολο να ξεφύγουν από την υποχρεωτική αναμονή τους για την επιπλέον μελέτη. Αυτό το βλέμμα τα απέδιδε όλα. Φόβο, ανησυχία, ανασφάλεια…

«Τώρα είναι ευκαιρία!»του είπε με ένα ελπιδοφόρο βλέμμα στο πρόσωπό της και περίμενε από το αγόρι να απαντήσει.

Γιατί θέλει τόσο πολύ να κάνουμε μαζί κοπάνα;, σκέφτηκε ο Yoongi.

Κοίταξε πίσω του.

Είδε τον Jimin να είναι συγκεντρωμένος σε κάτι. Το να τον άφηνε για το υπόλοιπο της ημέρας μόνο του θα ήταν κάπως αγενές από μέρος του, μιας και ήταν καινούριος και ήθελε να του δείξει μία επιείκεια, αλλά ο εγωισμός του τη συγκεκριμένη στιγμή βρισκόταν στα ύψη, οπότε δεν υπήρχε καν η περίπτωση να της αρνηθεί και να επιστρέψει πίσω στο διάβασμα.

«Οκ. Απλώς περίμενε να μαζέψω τα πράγματά μου!»

«Εντάξει, αλλά γρήγορα!»του ψιθύρισε και έτρεξε γρήγορα προς την άλλη άκρη του τραπεζιού για να πάρει τα πράγματά του. «Φεύγω!»ψιθύρισε στον Jimin – νιώθοντας ενοχές – και με μία κίνηση άρπαξε όλα τα βιβλία που είχε απλώσει προηγουμένως στο τραπέζι και τα έβαλε μέσα στη τσάντα.

«Εντάξει.»του απάντησε μονότονα εξακολουθώντας να είναι αφοσιωμένος σε κάτι που έγραφε.

Διαβαστερό παιδί.

Πέρασε τα λουριά της τσάντας του γύρω από τους ώμους του και έτρεξε με ελαφριά αλλά μεγάλα βήματα προς την πόρτα της βιβλιοθήκης όπου βρισκόταν η Hyerin.

Τον περίμενε εκεί με ένα μεγάλο χαμόγελο που έκανε τη καρδιά του να χτυπάει παραπάνω από το κανονικό και μόλις έφτασε κοντά της, άνοιξε τη πόρτα και έφυγαν, χαρούμενοι που ξεφορτώθηκαν την ανία αυτής της ημέρας.

[...]

«Ώστε παίζεις πιάνο;»

«Ναι.»

Πλέον περπατούσαν οι δύο τους κατά μήκος ενός πεζοδρομίου στο κέντρο. Είχε περάσει πολύ ώρα με αποτέλεσμα να έχουν ανταλλάξει αρκετές πληροφορίες για τους εαυτούς τους.

«Μου αρέσει.»

«Και εμένα.»τη κοίταξε και γέλασαν και οι δύο.

Καθώς η Hyerin γελούσε, τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο με το χέρι της και ο Yoongi σκέφτηκε πόσο τυχερός μπορεί να είναι. Με το άγγιγμά της, ο νους του έκανε να οδηγηθεί σε μία συγκεκριμένη σκέψη, σε μία σκέψη που θα έκανε οποιοσδήποτε εάν το αντίθετο φύλο έκανε κάποια περίεργη κίνηση. Αμέσως όμως την απέρριψε, σκεπτόμενος ότι μόλις τότε τον γνώρισε οπότε δεν θα μπορούσε να είχε αναπτύξει συναισθήματα για αυτόν μέσα σε… 2 ώρες. Και κάπως έτσι λοιπόν επέστρεψε πίσω στη πραγματικότητα.

Περνούσαν ωραία μαζί μέχρι που η Hyerin σταμάτησε στη μέση του πεζοδρομίου και τον κοίταξε.

«Τι ώρα είναι;»τον ρώτησε ανήσυχα και ο Yoongi έψαξε για το κινητό του τη τσάντα του.

Το άνοιξε και είδε πως, Ουάου, πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα, είχε περάσει αρκετή ώρα.

«Είναι 4 η ώρα.»

«Το μεσημέρι.»

«Ναι.»

«Εμ...» Το κορίτσι δίστασε για λίγο να μιλήσει κοιτώντας τριγύρω της εκτός από αυτόν. «Πρέπει να φύγω.»είπε τελικά κάνοντάς τον να νιώσει λύπη που θα έφευγε.

Περνούσαν τόσο καλά μαζί...

«Πρέπει να διαβάσω και... οι γονείς μου... θα ανησυχούν.»πρόσθεσε σηκώνοντας το ένα μισό του στόματός της δημιουργώντας ένα πανέμορφο χαμόγελο.

[...]

Την άφησε μπροστά από την εξώπορτα του σπιτιού της και μπήκε μέσα γυρνώντας στο τέλος για να τον αντικρίσει. Είχε διασκεδάσει με τη συντροφιά που της κράτησε στη πρώτη τους κοπάνα και χαιρόταν που είχε κάνει έναν φίλο. Από την άλλη, ο Yoongi ήταν ευτυχισμένος. Ποιος δεν θα χαιρόταν έπειτα από μία πολύωρη κοπάνα με το crush του;

Του χαμογέλασε γλυκά και της χαμογέλασε και αυτός.

«Χάρηκα που πέρασα λίγο χρόνο μαζί σου σήμερα, Yoongi.»του είπε και ο Yoongi ένιωσε τις πεταλούδες στο στομάχι του να παλεύουν μεταξύ τους. «Ήταν πραγματικά ωραία...»παραδέχτηκε και στο τσακ συγκρατήθηκε να μην την αγκαλιάσει και τη γεμίσει με φιλιά.

«Και εγώ πέρασα ωραία μαζί σου.»απάντησε ο Yoongi χαμογελώντας και η Hyerin χαμήλωσε το βλέμμα της αποκτώντας ένα κόκκινο χρώμα στα μάγουλά της.

«Θα τα πούμε, αύριο.»του υπενθύμισε και έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω ώσπου γύρισε κανονικά και διέσχισε την αυλή του σπιτιού της αφήνοντάς τον εκεί μόνο του.

«Αύριο, λοιπόν.»

Που να 'ξερε όμως ο Yoongi τι θα αντίκριζαν τα μάτια του την επόμενη μέρα...