jealous || myg√

two times

Ήθελε τόσο πολύ να της μιλήσει αλλά φοβόταν πως δεν θα έπαιρνε ανταπόκριση ή μπορεί και να έφευγε, να τον απέρριπτε. Δεν ήταν τόσο καλός στο να πιάνει κουβέντα με κάποιον, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κορίτσι.

Έδιωξε όλες τις άσχημες σκέψεις και αποφάσισε πως μία ‘συγγνώμη’ για το γεγονός ότι ήταν τόσο απότομος τη προηγούμενη μέρα, θα ήταν ό,τι πρέπει για να γνωριστούν.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και ευχόταν από μέσα του να τον άκουσε και να έστρεφε το βλέμμα της πάνω του για να είναι πιο εύκολο για αυτόν να της μιλήσει και να της πει αυτό που σκεφτόταν.

Αλλά από τη μεριά της κοπέλας δεν φαινόταν κανένα ενδιαφέρον και καμία δόση προσοχής. Το μόνο που έκανε ήταν να συνεχίζει να διαβάζει το τόσο ενδιαφέρον βιβλίο της.

Παρόλα αυτά, ήταν σίγουρος για αυτό που πήγαινε να κάνει εκείνη τη στιγμή.

Γύρισε το σώμα του προς το μέρος της – γεμάτος πλέον αυτοπεποίθηση – ώστε να βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο και οι λέξεις κρέμονταν από το στόμα του, αλλά τότε χτύπησε το κουδούνι.

Και έτσι απλά το ανυποψίαστο κορίτσι σηκώθηκε γρήγορα και έφυγε.

[...]

Hyerin...
Πανέμορφο όνομα...

Ο Yoongi παρατήρησε πως με τον τρόπο που τους συστήθηκε το κορίτσι από το σουπερμάρκετ, η Hyerin, τη πρώτη της μέρα στο σχολείο, φαινόταν ότι ακόμα δεν είχε συνηθίσει τις συνθήκες εκεί πέρα. Η αλήθεια ήταν πως όντως δεν είχε εξοικειωθεί ακόμα, βρισκόταν ακόμη στη πρώτη της μέρα, αλλά ευελπιστούσε πως με τον καιρό θα το συνήθιζε.

Από την έκφραση του προσώπου της ο Yoongi μπορούσε να καταλάβει πως ένιωθε… άβολα;

Την κοιτούσε προσηλωμένος από το θρανίο του, μόνο αυτός και κάτι άλλα αγόρια παρακολουθούσαν ενώ τα κορίτσια της τάξης δεν της έδωσαν σημασία και το μόνο που έκαναν ήταν να κοιτάζουν τα νύχια τους ή να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο.

Αν ήταν κανένα αγόρι, θα τους έλεγα εγώ.
Θα τους έτρεχαν τα σάλια.

Τελείωσε με μία υπόκλιση και προχώρησε ανάμεσα από την 1η και τη 2η σειρά των θρανίων ψάχνοντας για ένα άδειο θρανίο.
Η καρδιά του Yoongi άρχισε να χτυπάει σαν τρελή όταν σκέφτηκε το ενδεχόμενο να ερχόταν να κάτσει μαζί του. Έτσι κι αλλιώς καθόταν μόνος του. Αν συνέβαινε όντως αυτό, θα μπορούσαν να έρθουν πιο κοντά και να αναπτύξουν μία πολύ καλή σχέση φιλίας – ίσως. Πέρα απ’αυτό, θα προσπαθούσε να την προσεγγίσει με το να κάθονται στο ίδιο θρανίο, τα πόδια τους να ακουμπάνε μεταξύ τους, το απαλό δέρμα του ποδιού της να αγγίζει το παντελόνι του – καταλάθος πάντα...