Escaping Strings

Chapter 34: Date

“I think, I remember that.”

Flashback

Nandito ako sa park malapit sa Oxford University Philippines na pinapasukan ko. Wala naman na akong klase kaya magpu-foodtrip na lang ako rito. Ayaw ko kasi ng aura doon ngayon eh. Masyado akong hot para makisalamuha sa lalaking yelo na 'yon. Si Rafael Vincent Mortel. Wala akong panahon para makipagharutan sa kaniya.

“Martina.”

Bumibili ako ng popcorn sa isang foodcart dito sa tabi ng fountain nang bigla akong tawagin ng isa pang hayop sa — too harsh. Asungot na lang. Hahaha!

“What a coincidence.” I rolled my eyes. Ang sabihin mo, sinusundan mo na naman ako. Tsk!

“Hi,” walang ganang sabi ko rito. Bad mood ako ngayon at sumaya na ako nang makapag-isa ako pero mukhang masisira na naman ang araw ko. Natanaw ko kasi 'yung babaeng may gusto sa asungot na ito kasama 'yung mga hayop niya. At mukhang susugurin na naman ako.

“Ako na ang magbabayad,” alok nito na agad ko namang tinanggihan.

“Hindi na, may pera naman ako at saka aalis na rin ako,” tumalikod na ako pagkasabi ko nito pero hinila niya ang kamay ko.

Hinalikan ako nito, at sino ba naman ako para tumanggi sa halik, hindi ba? Hindi naman ako lugi sa lalaking ito. Ulo pa lang sa taas, panalo na. Paano pa kaya 'yung sa baba? Oo na, ako na ang bastos. Hihi. Ninanamnam pa namin ang labi ng isa't isa nang may sumigaw na panibagong asungot.

“Lohan! What the fuck?!” Napahinto naman kami at nginitian ko lang ito.

“Ano na naman ba, Jenny?! Lagi mo na lang ba akong susundan?” Sigaw ni Lohan dito.

“Bakit ba kasi kasama mo na naman ang malanding 'yan? Ako ang girlfriend mo!” Malandi? Oh–kayyy!

“Girlfriend? Nagpapatawa ka ba? Ni hindi nga kita nahahawakan, girlfriend?” Sabi ni Lohan kay Jenny na nagpahiya rito.

Marami na ring nakatingin sa amin. Si manong na nagtitinda ng popcorn ay unti-unti na palang umalis habang tulak-tulak 'yung paninda niya.

“Umalis ka na,” Lohan stated firmly.

Nag-iba naman ang timpla ni Jenny at agad na tinabig ang kamay ko kung nasaan ang popcorn kaya naman natapon lahat ito. God! Alam niya ba kung magkano 'yon? Fifty pesos kaya 'yon at pera ko ang pinambili ko roon! You can't blame me by being like this, Accountancy ang kinukuha ko at naiintindihan ko ang lahat ng pasikot-sikot bago mapunta sa bulsa ng isang tao ang pera. I am neither a cheapskate, I just happen to know how to handle all my money. Mayaman ang pamilya ko pero hindi ako spoiled brat.

“Alam mo bang maraming batang nagugutom tapos itatapon mo lang 'yan?!” Sigaw ko rito, “Pinag-aral ka pa naman ng pamilya mo sa desenteng paaralan pero 'yung inaasal mo ay daig pa ang walang pinag-aralan.”

Humarap ako kay Lohan. I do not have to waste my time with that crazy old bitch. Wala akong mapapala kaya kakain na lang ako ng popcorn. Tsk! Kailangan ko pa tuloy sundan si manong.

“I have to go, Lohan. Please, at least teach this bitch how to act like a real decent woman. Maybe, she forgot what her parents taught her... or maybe, her parents doesn't have time for her,” I told Lohan letting Jenny hear everything before walking out of their faces.

“What the.... How dare you say that!” Tinulak ako nito nang mapadaan ko sa gawi niya.

And dang! I am falling! Mauuntog ako sa kanto ng fountain! Hindi ko na na-control ang sarili ko kaya naman ipinikit ko na lang ang mga mata ko. I fell. Finally. Pero nagulat ako nang sa matigas ako bumagsak. Matigas pero buhay pa ako, may malay pa ako.

“Open your eyes, you're safe, gorgeous,” nagsalita 'yung matigas este 'yung tao.

Unti-unti akong tumingala para silipin ang tao na sumalo sa akin mula sa likod ko. Sa isang matigas na dibdib pala ako bumagsak. Ang gwapo. Oh my god, ang gwapo! No, nerd siya. Look, he's wearing eyeglasses. May history ako sa mga nerd. Hindi na mauulit 'yon. Note to self, no flirtings to nerd ones dahil once na ma-turn on mo sila, halimaw pala talaga. Damn that note! He is hot!!!

“Thank—”

“Get out of my face! Go fuck yourself!” Narinig kong sigaw ni Lohan bago lumapit sa akin.

“Martina, are you okay?” Tumayo naman ako nang maayos.

“Y–yeah, I guess so.”

Lilingunin ko pa sana 'yung lalaki para magpasalamat pero hinila na ako paalis ni Lohan. Sayang, hindi ko man lang natikman — I mean, natitigan 'yung kagwapuhan niya. Hindi ko man lang siya nabigyan ng kahit isang mainit na halik bilang pasasalamat. Aw.

End of flashback

“Teka, ikaw 'yung sumalo sa akin?” I asked, astonishingly.

“Yeah,” he bashfully looked away.

“Bakit hindi man lang kita nakilala? Saka paano mo nalaman na may gusto sa akin si Lohan? 'Yung about kay Jenny na may gusto sa kaniya?”

“Babe,” he held my face, “I've been your stalker for years. Since college to be exact. I had just became a little bit hopeless when you said yes to that ex boyfriend of yours,” he sighs, “Actually, because of Jacob. Sinabi niya sa akin na may boyfriend ka na at kilala mo na ako pero sinabi mo raw na kailanman ay hindi mo ako papatulan dahil sa ayaw mo sa mga katulad ko. I don't know what exactly he was talking about when he said someone like me pero nasaktan ako nang sobra. Hindi man galing sa'yo pero nawalan ako nang pag-asa. Itinigil ko na 'yung panliligaw ko sa'yo anonymously at hindi ko itinuloy 'yung balak kong harapin ka na talaga para makapagpakilala.”

“Wait, what? Nanligaw ka anonymously?”

Oh my gosh. Ang dami kong na-miss. And curiosity kills. Hindi pwedeng hindi ko alamin ang lahat ng detalye. Goodness, may past na pala kami. No — Matt. May past siya sa akin. Psh! Ang dami palang nasayang. Kung hindi lang sana ako sumama kay Lohan noong time na 'yon, eh 'di sana ay hindi na rin kami nagkita pa ni Vince. Tsk! Bullshit.