Fire Heart: Her Secret

Chapter 14

Ash's POV

Tss stupid girl. I'm impressed that she understood the scorpion's vulnerability, but we sounded so foolish not learning anything. Puro lang ibon, ahas, ape, griffin, satyr at iba't ibang creatures maliban sa alakdan ang nakalaban namin noon. David, who seems to be awestruck by the stone's magical energy, has already received it from Daniella.

"Damn, ngayon lang ako nakahawak ng elemental stone but I can feel my energy rising up!" Tawa ni David.  "No, seriously, the stone has made me feel better. It's as if I've been re-energized." Natigilan kami sa paglalakad at lumingon sa kanya. "Are you su--" Naputol si William nang maramdaman namin ang enerhiya niya. So, it's true. Hinablot ni Christian ang bato at pinikit ang kanyang mata.

"Oh, he's right. I feel better now." Tinaasan ko sila ng kilay. "Well, pareho kayong Earth elemental so baka binigyan kayo ng enerhiya ng bato." Sabi ni William. Si Irene naman ay kumikinang ang mga matang habang nakatitig sa bato. "That's something I'd like to see as well! I'm looking forward to holding the Water Stone!" Tili ni Irene at tumango naman sa kanya si William.

"Let's go, ang susunod nating destinasyon ay Kletia Town." Kaswal kong sabi at nagpatuloy sa paglalakbay. Nangingibabaw ang katahimikan sa amin. Ang tanging maririnig mo lang ay ang mga huni ng ibon sa paligid. Wala ni isa sa amin ang nagsalita which is more better than hearing a bunch of complains from someone out here.

Marami kaming sugat at gasgas sa katawan. The scorpion put up quite a fight against us. More interestingly, it is more powerful than average creatures, but I wouldn't call it the most powerful. It's most likely one of the most strongest.

Napamulsa akong naglakad at hindi pinansin ang mga puno sa daan. Malapit nang sumapit ang gabi kaya kailangan namin maghanap ng pansamantalang pagtutulugan. "Saan tayo hahanap ng kweba ngayon?" Tanong ni David, halata sa boses niya na pagod na siya.

"Kung may mahahanap tayo edi okay pero kung wala, matutulog tayo dito sa labas." I said nonchalantly dahilan para sumigaw silang lahat sa harap ko. Gusto kong matawa sa reaksyon nila pero pinigilan ko lang. "You're joking right?!" Bulalas ni Christian.

"No, I'm dead serious." At tinalikuran ko sila para magpatuloy sa paglalakad, sumunod nalang sila sakin. Ilang oras na paglalakad ay napabuntong hininga ako. I'm feeling exhausted from walking, but I'm not going to rest now. We need a safe location to rest for the day.

After 10 minutes

Sa wakas at nakahanap kami ng matutulugan, hindi kagaya noong una na kweba kundi isang empty cottage and it seems na walang nakatira dito. Binaba namin ang aming kagamitan at umupo. Nilabas agad ni Irene ang first aid at inunang ginamot si Daniella.

Sumulyap ako kay Daniella na ngayo'y napangiwi sa sakit. She was courageous and intelligent. We would not be able to get out of the cave without her. Worse still, we must have perished. I'm beginning to regret what I said before. Napabuntong hininga nalang ako at sinandal ang ulo sa pader. She had proved herself to me and to the rest of the group. It would be foolish of me to underestimate her now without first seeing her true strength and true self.

"Bakit hindi mo kaagad sinabi sakin?!" Sigaw ni Irene kay Daniella dahilan para mapunta ang atensyon namin sa kanya. "Ah eh... Ayaw kong makaabala at masyado kapang pagod kaya nanahimik nalang ako." Yuko ni Daniella. Irene lifted her shirt up at nakita namin ang malalim na claw mark sa tiyan niya. I don't know what hit me but my eyes widened in shock. That's a really deep wound!

Kinuha ni Irene ang healing herbs sa bag niya at nilapag ito sa sahig. "Masyadong malalim ang sugat mo kaya ito nalang ang gagamitin ko para mawala agad yan." Tumango si Daniella at hinayaan si Irene na ilagay ito sa tiyan niya. Sunod na ginamot ni Irene ay kami. Pagkatapos niya kaming gamutin ay humiga na kami sa sahig. I tried to sleep but couldn't because my thoughts kept returning to a certain person I wished to see. But then I see Daniella, who is sleeping with her brows furrowed. I can feel her pain from here. Maybe I should sleep now.