Er was een blind meisje dat zichzelf haatte alleen maar omdat ze blind was. Ze haatte iedereen, behalve haar vriend die haar liefhad met heel zijn hart en er altijd voor haar was.
Ze zei dat als ze alleen de wereld kon zien, ze met haar vriend zou trouwen.
Op een dag schonk iemand haar een paar ogen en toen kon ze alles zien, inclusief haar vriend.
Hij pakte haar hand en zei: "Nu je de wereld kunt zien, wil je dan met me trouwen?"
Het meisje was geschokt toen ze zag dat haar vriend ook blind was en weigerde met hem te trouwen. Haar vriend liep in tranen weg.
Later schreef hij een brief aan haar. Het luidde: "Zorg goed voor je ogen, mijn lief, want voordat ze van jou waren, waren ze van mij ..."
