Hoofdstuk 35

138 7 1
                                    

Pov Namjoon
Drie maanden zijn voorbij gestreken geen moment heb ik niet aan Mina gedacht.
Elke ochtend bel ik haar hopend dat iemand opneemt.
Jungkook heeft het wel opgegeven.
Hij komt alleen nog buiten als we moeten oefenen of we een concert hebben.
Voor de rest is hij best wel depressief.

De rest van de jongens hebben nog niet op gegeven.
Voor nu proberen we Jungkook te helpen.
Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en zet hem aan.
Als hij na vijf minuten eindelijk aan staat kijk ik naar mijn meldingen.
Ik heb ongeveer negen Instagram meldingen dus die open ik.

Jeon_mina heeft u getagd in een bericht.
Mijn ogen worden groot en ik spring uit de stoel waar ik in zat.
Ik open het bericht en zie een foto van Mina met de caption:

"life can be hard but I'm still fighting💜"
Tranen verlaten mijn ogen.
Ik ren mijn studio uit richting de huiskamer.
"GA NAAr INSTAGRAM EN KIJK BIJ TAGS!!!!!"

Jungkook kijkt met open ogen naar zijn telefoon.

"JONGENS WE MOETEN HAAR ZOEKEN EN WEL NU!!"
schreeuwt hij dan ineens.
"Wacht is even jongens weet je nog die keer dat ze weg rende?"
"ja dus? Wat is je punt Namjoon?"
Zegt Jimin met ongeduld.

"Nou toen ging ze naar het strand. Waar is deze foto gemaakt het strand. Drie maanden geleden had ze nog geen winterjas nodig deze foto moet vandaag zijn gemaakt jongens!"

"Waar wachten we dan nog op?!?" schreeuwt Jungkook.
Jin stapt in de auto en iedereen volgt.
Als we na een kwartier eindelijk bij het strand zijn ren ik zo snel mogelijk de auto uit.
"MINA?!!"

POV Mina
"MINA?!!" Hoor ik Ineens.
Ik sta op van de rotsen wat ik beter niet had kunnen doen want daardoor ziet Namjoon met juist.
Hij rent mijn richting op.
Ik wil rennen maar ik kan mijn benen niet bewegen.
Als hij eindelijk bij me is trekt hij me in zijn armen.
Ik kan me niet bewegen.
"N-Namjoon??" komt er nog maar net uit mijn mond.
"ssstt ik ben er."
Namjoon wrijft over mijn rug.
Jungkook komt nu ook aangerend.
"MINA!!!" Namjoon laat me rustig los en Jungkook slinger me rond.
"J-Jungkook?"
"Je bent oké ik dacht dat....." Zegt Jungkook die zijn zin niet af kan maken omdat tranen hem stoppen.
Jimin rent op me af en neemt me stevig in zijn armen.
"Nooit maar dan ook nooit meer doe je zo iets doms?!!"
Jin, Tae, Hobi en Yoongi komen aangelopen.
"Mina!" zeggen ze in koor.

"Je gaat met ons mee naar huis!" Schreeuwt Jin.
Zonder ook een woord te zeggen trekt Jungkook me mee naar hun auto.
"M-Mijn spullen!"
"Ik ga wel met jouw auto." zegt Jin.
"M-Maar..." probeer ik uit te brengen maar Jin onderbreekt me.
"Nee niks maar."

Jin loopt naar me toe en voelt in mijn jaszak hij pakt de sleutels uit mijn zak en loopt naar mijn auto. Zijn sleutels gooit hij naar Yoongi.
Zonder tegen te werken stap ik in de auto.
Als iedereen in de auto zit leun ik met mijn hoofd tegen het raam.
Ik kijk naar buiten en zonder dat ik het door heb verlaten tranen mijn ogen.

Waarom ben ik ooit weg gegaan met alle liefde die ik hier kan hebben?

Know Me || J.JK✔️حيث تعيش القصص. اكتشف الآن