Escaping Strings

Chapter 33: Engaged

“It's okay,” sabi niya at agad na sinunggaban ng halik ang mga labi ko.

“S–sandal–i!” I pulled again, “Ang baho ng hininga ko!” Pagmamaktol ko.

“Hindi naman ah, ang tagal mo kaya kung mag-toothbrush kaya 'di agad bumabaho 'yang bibig mo.”

Akmang hahalikan niya ulit ako pero pinigilan ko ulit siya.

“Babe! Ano ba nama—”

Ang kulit talaga. Kung hindi lang siya hot eh — seriously? It is about his hotness? I mean, kung 'di ko lang siya mahal ay malamang, natakasan ko na 'to. Damn, his touches! My gastrointestinal butterflies flew inside my stomach and I love how he make me feel it.

Unti-unti akong bumaba upang mahalikan ang dibdib niya, pababa sa abs niya — his moans are arousing. I held his hard army and slowly move my hands on him.

“Oh, shit! B–babe, ugh! F–faster,” he groaned and I obliged.

Umupo siya habang mariing nakapikit at nakahawak sa ulo niya, “Babe, please.”

I stop as he move to lean on the headboard. I sit on his army as he guided me to. Up and down — we composed our own music which we're too, the only ones who could hear it.

“Ugh, oh! Ah! Hmm...,” I moan as I am feeling my peak, nearing it release.

“I'm — oh, babe! Almost there, ugh!” He moved with me and we are almost there.

“Urgh!!!” We both groaned as we reach our climax.

“Mom? What is it?” Tanong ko pagkasagot ko sa tawag niya.

Matthew's POV

“What?!” Napatingin ako sa kaniya nang biglang tumaas ang boses niya.

Napalingon din naman siya sa akin at pinakalma ang sarili bago muling nagsalita, “Why so sudden? Hi–hindi niyo man lang kami kinonsulta?”

Ano bang pinag-uusapan nila? Na-curious tuloy ako bigla. Napabuntong-hininga ako at itinuloy ang pagkain habang pinanonood siyang makipag-usap kay Mommy Irene, mommy nila.

“Are you serious?”

Ano ba —

Napahinto ako sa pag-iisip nang mag-ring din ang phone ko.

“Mom?”

“Anak!” Maligayang sagot nito.

“Bakit po kayo napatawag? May problema ba?” Tanong ko.

“Wala naman, anak. Actually, I have good news,” panimula nito, “Nandito kaming lahat sa opisina ng mga Fortalejo at nag-uusap-usap tungkol sa nalalapit niyo nang kasal ni Martina bago magpasko.”

“Huh?” Nabigla naman ako sa sinabi niya. Oo, na-excite ako, at the same time, nalungkot ako.

That was weeks from now. I don't have to ask kung kakayanin ba ng oras because with both our families' wealth, nothing's impossible.

“Yes, and Irene is talking to her daughter. I bet you are with your fiancée.”

Kaya ba ganoon na lang ang reaction niya sa pag-uusap nila ng mommy niya? Hindi ko mapigilang masaktan sa mga ipinakikita niya lalo na sa ganitong sitwasyon.

“Yes, ma. T–thank you for the information,” sabi ko habang pinagmamasdan si Martina na ngayon ay tapos nang makipag-usap.

Nakapikit siya at tila nag-iisip.

“Do you need us to be there? You know, to help you through things....”

“No need, hijo. Alagaan mo na lang ang mapapangasawa mo. Tatawag na lang ulit ako 'pag naayos na ang araw kung kailan kayo makapagsusukat ng mga isusuot niyo,” my Mommy Bella said.

“Okay, bye.”

Tinapos ko na ang tawag at pinagmasdan ang mahal ko habang nilalaro ang pagkain niya. Ayaw ko namang sirain ang pag-iisip-isip niya sa ngayon kaya ipinagpatuloy ko na lang muna ang pagkain ko at pinakiramdaman siya. Hindi ko pinahalata ang kung anumang nararamdaman ko dahil natatakot ako. Nasasaktan ako. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko kung sakaling ayawan niya ang kasalang ito. Natatakot ako. Mahal na mahal ko siya at ayaw kong mawala siya. Natatakot ako dahil alam kong ginagawa niya ang kung anumang gustuhin niya. Natatakot ako.

“Babe,” tawag niya na nagpakaba sa akin.

Unti-unti ko siyang nilingon na siyang nakaupo sa harapan ko at nagulat ako nang makita ko siyang nakangiti.

“Why so blued?” Tanong nito.

“Huh?” Gulat na balik-tanong ko sa kaniya.

“Hindi naman ah,” ngumiti ako sa kaniya.

Lumapit ito sa akin at hinila ako patayo habang hawak-hawak ang dalawang kamay ko, “We're getting married,” sabi nito saka ako niyakap nang mahigpit.

Hindi ko alam kung anong ire-react ko. Na-speechless ako kaya niyakap ko na rin siya. Ewan. Hindi ko alam. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Masayang-masaya ako pero hindi ako makagalaw dahil sa nagulat ako sa ginawa niya. Alam kong dapat akong matuwa nang sobra-sobra pero nagulat lang talaga ako kasi akala ko ay ayaw niya.

Lumayo siya ng kaunti para matingnan ako, “Babe, ayos ka lang ba?” Tumingin ako sa kaniya nang 'di makapaniwala, “H–hindi ka ba mas—” I cut her by owning her lips.

Tumugon naman ito at mas inihapit ako sa kaniya sa pamamagitan ng pagyakap sa batok ko habang ganoon din ako sa baywang niya.

“Heaven knows how blissful I am!” I kissed her again.

“Thank you, Martina!” And again, “Thank you!” And again.

She chuckle, “Akala ko magba-back out ka na eh.”

“Never,” I said, kissing her once again.

“I love you,” said she after our long, passionate kiss, “And I am entrusting my whole life with you.”

I smile, “I love you more, and you won't regret it.”