The Long Lost Twin Sister Of The Two Opposite Kingdom

Chapter 56: Booth

Lumabas na ako nakita ko silang lahat na nakabihis na. Napatingin naman kami kay Surah nang bigla nalang s'yang tumikhim.

"I see, mukhang ready na ang halat kay magsimula na tayo." Sabi niya sabay palakpak ng tatlong besses.

Kaya kanya-kanya na kaming punta sa assign area namin.

"Guy's may papalapit." Mahinang sambit ni Cloud.

Maya-maya pa ay mayroong pumasok na tatlong babae.

Agad naman sila pinagbuksan nina Cloud na naka-assign sa pag-entertain ng mga customer.

"Good morning ladies, welcome to Royal coffee shop enjoy!" Nakangiting sabi ng dalawang lalaki na sina Cloud at Klein habang ang dalawang babae naman ay nakangiti lang. Nagbow pa ang dalawa kagaya nang mga ginagawa ng prinsepe. Well, prince nga naman sila.

Tumili naman yong tatlong babae ng makita nila ang mga Royalties.

Nang makaupo na sila agad naman sila nilapitan ni Kate na may nakapaskil na malapad na ngiti sa labi.

"Good morning this is our menu!" Sabi ni Kate sabay bigay ng menu sa tatlong babae

"Oh my! Princess Kate!" Tili nong tatlo ngumiti lang si Kate sa kanila.

"May I take your orders?" Tanong nito sa tatlo sabay namang tumango ang tatlo.

"Hot choco at one slice of blueberry cake!" Nakangiting sabi nang babaeng blonde ang buhok.

"Milk tea yong akin at pancakes Princess!" Sabi naman nong babae na maiksi ang buhok. Animo'y mangha-mangha pa ito sa kaharap. Ikaw ba naman ang pagsilbihan nang isang Princess.

"Cheese cupcake and milk tea po yong akin!" Sabi naman nong babae na black ang kulay ng buhok.

Agad naman kinuha ni Kate ang mga order nila.

Hanggang dumami pa ang mga customers kaya naman naging busy na kami sa kakaasikaso sa mga customers.

"Waiter!" Sigaw nang isang grupo ng mga kalalakihan, I walk to there directions.

"My I take you order?" Plain kong tanong sa kanila.

Kanya-kaya silang tingin sa menu.

"White coffee yong akin!" Sabi naman nong lalaking blonde ang buhok.

"Ganon din yong akin." Dagdag naman nang black hair na katabi nong blonde hair.

Agad ko naman kinuha ang mga orders nila.

"Here's your orders!" Walang gana kong sabi sa kanila sabay lapag ng order nila.

"Thanks!" Sabay-sabay nilang sabi na nakangiti.

=Fast Forward=

"Ang dami ng customers natin ah!" Nakangiting sabi ni Surah.

"Sa wakas natapos din." Sabay-sabay nilang sabi at bagsak ng mga sarili nila sa sofa.

"Kapagod naman ang araw na ito!" Sabi ni cloud habang nakahilata sa sahig.

"Guys, tara gala tayo!" Sigaw ni Kate.

At my energy pa nga sila para gumala. Napailing naman ako. Well.

"Sige ba, tara!" Sangayon ng lahat kaya lumabas na kami sa coffee shop.

Nagulat kami nong bigla nalang may humila sa ibang boys.

"Sorry, Princesses hiramin muna namin ang mga boys." Nakangiting sabi ng limang babae na hila-hila sila Ethan, Gab, Kurt at Blake.

Natawa naman ang mga lalaking naiwan at 'yong ibang babae. Paano ba naman parang hindi maipinta ang mga mukha nila. They have no choice but to get along.

Nakarating kami sa isang wedding booth at nakita namin silang apat sina Gabriel, Blake, Kurt at Ethan na kinakasal, I mean naghihintay ng papakasalan nila.

"Guys tignan n'yo. Ang haba ng pila!" Sabi ni Kate sabay turo sa napakahabang pila dahil sa apat.

What a great chance nga naman para maikasal sa kanila, lalo na sa mga prinsepe.

====

Andito na kami sa dorm gabi narin at mukhang pagod na pagod na sila sa kakalibot. Agad naman ako umakyat at pumunta sa kuwarto ko.

Agad ako umupo sa kama at nahagip ng mga mata ko ang picture frame namin nina Mama at Papa kung saan buo pa kami I think I'm just 7 years old that time.

Kinuha ko ito at niyakap ito ng sobrang higpit.

"I'm really miss the two of you." I whisper.

Napatingin naman ako sa bintana I think I need a fresh air.

Agad ko naman kinuha ang hood ko at pinahid ang namuong luha sa mata ko sabay ayos ng salamin ko tumayo na ako agad ako lumabas nadatnan ko sila Kiah na nakaupo sa sofa at nanonod habang kumakain ng pasta.

"Oh, Hannity tara nood tayo. Saan ka pupunta?" Tanong ni Kiah sa akin.

Hindi ko sya sinagot agad ako lumabas wala ako sa mood. Hindi ko namalayan na dinala na pala ako ng mga paa ko sa isang lake tanging liwanag lang ng buwan ang nagpapaliwanag sa paligid. Malamig ang simoy ng hanging kaya agad ako napayakap sa sarili ko, umupo ako sa may damuhan.

"I really really miss the both of you." I mumble.

"Mom, Dad I'm tired. I'm so d*mn tired for all the pain I'm felling."

"I'm still fragile, I thought I'm strong enough to face-to face them but-

"I'm tired of hiding behind this mask and I'm sick of pretending for being someone that I'm not. Creating a new identity to conceal my true self and keeping a distance from them so that I can guarantee their safety. Thus, I am able to regulate my emotions in that way; yet, it's likely that my wounded heart will never mend as its fragments grow smaller and the feelings inside it gradually dwindle." I want to cry but no tears come out in my eyes.

"So then stop pretending." Agad naman ako napalingon sa ng sabi nong sa akin.

Napaayos naman ako ng tayo nang makita ko kung sino ang taong yon.

"Prince Kurt?" Mahinang sambit ko.

Anong ginagawa niya dito? Nagulat man ay hindi ko ito pinahalata.

"Drop it. Stop pretending being someone that's not you, stop creating another personality, stop wearing that mask, stop showing in front of us the fake you. And, if you tired for all of this. Let us be your strength. Let me be the first person you can rely on and I will be the strength you needed. "Hindi ko alam kung bakit niya ito sinasabi pero isa lang ang nararamdaman ko sa mga oras na to that there is someone who understand me. And, willing to help me.

Hearing his word make my heart pound and my mind calm, but as I look at him I just see an enemy standing in front of me.
___________