"Taking a photo of course."

"Hindi ka ba aware sa DPA?" He crossed his arms.

"DPA?" What's that?

"Data Privacy Act. You're not allowed to take photos of anyone without their permission. So stop what you're doing. Kung gusto mo iba nalang picturan mo." Napakasungit talaga niya. It's hard to argue with someone as smart as Kyle, lalo na 'pag siya, kasi hindi ka talaga mananalo. Makikita at makikita niya talaga ang lapses mo.

"But..."

"But what?" From his left brow, he raised his right now. Now I can see his strict face.

"But I only want to capture your heart and soul." Shit ang corny ko. Yumoko siya at hindi tumingin saakin. Napakacareless mo kasi Jake hindi mo pinagiisipan ang mga pinagsasabi mo.

"I have...I have read it in this newspaper. Somewhere?"

"Tss. Whatever." He rolled his eyes.

"Here's your order sir. Enjoy!" Dinala na nung waitress and inorder naming pagkain

"Thank you for this." Sabi ni Kyle.

"Kulang pa nga ito eh." Sabi ko. Kinuha ko ang isang plate ng meatballs at ibingay ko kay Kyle.

"Andami nito." Reklamo niya.

"Ubusin mo 'yan." Utos ko. He glared at me, ops masyadong bossy ang pagkakasabi ko. Let me do it again.

"Uhm, sige na ubusin mo na 'yan sayang naman. At hindi ako masyadong mahilig sa meatballs." Ulit ko with my cute tone.

"Bakit ka umorder eh hindi ka naman pala kakain?"

"Para sayo talaga 'yan. Dahil alam kong paborito mo 'yan." I want to be more cheesy pero God! Kailangan ko munang pigilan ang nararamdaman ko, now is not the right time. Habang kumakain siya ay dahan-dahan akong kumuha ng litrato niya, remembrance.

"Hindi ka pa ba kakain? Stop staring at me! I might melt." Bulong niya.

I saw the blush on his face pero hindi niya ito ipinahalata saakin. Malamang kasi galit pa siya. I'm planing to tell him everything after the pageant. Ayaw ko munang ma stress siya sa mga sasabihin ko at makaapekto pa sa performance niya at sa buong department.

"Sarap!" Buti nalang pala talaga gutom siya kaya good mood siya ngayon after kumain. Sabi nga nila, the best way to e a man's heart is through his stomach. Shit I'm so cheesy, lalanggamin ako nito!

After naming kumain ay lumabas agad kami.

"Where do you want to go now?" Tanong ko sakanya.

"I want to go home. Inaantok na ako, and I want to sleep."

"Okay, if that's your wish." Sabi ko at dumiretso sa kotse.

"Thank you." Sabi niya. Sinadya ko talagang hindi pabilisin ang takbo ng sasakyan ko para matagalan kaming makauwi, God I can't wait for that day na pwede ko na siyang yakapin at makasama all day long. I have been waiting for that and I lived for that.

"Hey, we're here." Tinapik ko si Kyle sa balikat. Nakatulog na siya sa pagod. Ano bang gagawin ko? Hindi ko alam kung nasaan ang key niya sa dorm. I was shocked when my phone rang. Si Karl pala.

"Yes, what do you want?" I asked him.

(Wala bang thank you? Sus kung hindi dahil saakin hindi matutuloy ang date niyo.) Sabi niya.

"It's not a date." Sabi ko.

(Whatever atleast nag enjoy kayong dalawa. Nakauwi kana sa dorm mo?)

"Nope, nasa tapat ako ng dorm ni Kyle. Ihahatid ko na siya." Sabi ko.

(Maaga pa ah!) He chuckled.

"Nandito pa siya sa kotse dude and he's sleeping. Tulog mantika siya and ayaw niyang magising." Sabi ko.

(Oh, Mr. Ferrer is so lucky tonight.)

"I know. Sige na, salamat pala kanina. Ihahatid ko na muna 'to si Kyle sa kwarto niya." Sabi ko.

(Sure, sige. Basta don't take advantage sa kaibigan ko ha!) Sumisigaw na siya sa kabilang linya.

"Gago! Sige na." I smiled. As much as I want to do it with Kyle mas gusto kong gawin 'yon with his full approval. Hindi ako rapist and I don't take advantage.

"Paano ba 'to?" Bulong ko. Kyle is not heavy so I guess I'll just carry him up to his room? Wala naman atang makakakita kasi gabi na rin kasi.

Dahan-dahan ko siyang binuhat, not heavy. Sayang naman kasi ang pagwowork-out ko if I'll not use it. I did the lover's carry with him kaya hindi mahirap and his quiet small so hindi ako nahirapang buhatin siya. For how many years I longed to do this to him and the search has ended. He's now in my hands.

"Oh fuck I forgot the keys." His room is lock damn it, saan ko ba siya ilalagay? Hindi ko rin alam kung nasaan ang key niya.

"Jake?" Good timing Luke! He's standing outside his room.

"Ah, Luke? Alam mo ba kung nasaan ang key ni Kyle?" Tanong ko pero umiling lang siya.

"Anong nangyari sakanya? Lasing ba siya?" I chuckled.

"No he is not drunk. Pagod lang 'to. Can I ask a favor?" Tanong ko sakanya.

"Sure ano po ba 'yon?"

"Pwede bang diyan na muna matulog si Kyle sa kwarto mo? Hindi ko kasi mabuksan ang room niya."

"Ah yeah sure, halika ipasok mo nalang siya dito I'm sure nangangalay kana." Walang ano-ano ay binuksan niya agad ang room niya kaya pumasok ako and I placed Kyle in his bed.

"Sige mauuna na ako. Ikaw na bahala sakanya ah." Sabi ko kay Luke.

"Okay. Salamat po sa paghatid sa kaibigan kong tulog mantika."

"Yeah sure. Sige mauna na ako." Sabi ko and I went outside his room.

Nagulat ako nang makita ko si Jeff na nakatayo sa labas ng dorm ni Kyle.

"Anong tinitingin mo?" Asshole. Akala mo naman nandiyan si Kyle. I will never tell you where he is baka kung anong gawin mo sakanya.

"Ikaw. Alam ko kung anong balak mo kay Kyle at hindi ako papayag sa gusto mong mangyari. Mark my words Ferrer, wala pa akong gusto na hindi ko nakukuha. I'll definitely get what I want." He said.

I crossed my arms and look at him from head to toe. I guess it's not going to be easy.

"Well then, may the best man win." I smirked.

-

End of chapter 31.

a/n: I'm going crazy!!! I just love these two characters pwede bang hatiin nalang si Kyle? Parehas kasi silang sweet eh. Again, thank you for reading! Mabilis ang update natin ngayon yey! Ciao~

Dream Guy (Boyxboy) [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon