"Arthit--"
"ဘာမွလာမေျပာနဲ႕ေနာ္.။မင္း လာမႀကိဳႏိုင္လို႕ accident case ကုိ ငါ ျမင္လိုက္တာ.။ တရားခံက မင္းပဲ ငါ့ကိုဘာမွေျပာဖုိ႕မစဥ္းစားနဲ႕."
"အဟား---ငါက ဘာေျပာရေသးလို႕လဲဟ-"
"ႀကိဳပိတ္ထားတာ.မင္းစကားေနာက္က ထြက္လာမယ့္တစ္သီတစ္တန္းႀကီးကုိနားမေထာင္ခ်င္ဘူး."
မ်က္ႏွာခပ္စူစူႏွင့္ ေျပာေနေသာ Arthit ကို ႀကည့္ရင္း Off ျပံဳးလိုက္မိ သည္.။တကယ္္ပါ.ရြယ္တူခ်င္းဆုိကာမူ Arthit သည္ပိုငယ္သည္ထင္ရ ျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းႏိုင္လြန္းသည္.။
"ဒါနဲ႕ ငါ က သင္တန္ုးမသြားရဘူးဆိုေတာ့က မင္း သြားေပးရမယ္.။ဒီေန႕အတန္းခ်ိန္မွာ ငါ theme တစ္ခုဆြဲဖုိ႕ေျပာေပးမယ္ဆိုျပီး မေန႕ကေျပာထားတာ.။ဒီေန႕ေျပာထားမွ ငါေနမေကာင္းလို႕မလာႏိုင္ခိ်န္ ကေလးေတြလည္း အိမ္မွာဆြဲခ်ိန္ရတာေပါ့."
"ဟမ္..ဘာလို႕ငါက?? တျခားတစ္ေယာက္ကုိလႊတ္.-"
"သူမ်ားမလႊတ္ဘူးေနာ္.။ငါ စိတ္မခ်ဘူး.။မင္းပဲသြား.။"
Off စကားေတာင္မဆံုးေသး .ျဖတ္ေျပာလာေလေတာ့ Off လည္းမ တတ္ႏိုင္.။Arthit ကုိ မနက္စာ စားျပီး ေဆးေသာက္ဖုိ႕သာေသခ်ာမွာ ထားခဲ့လိုက္ျပီး အႏုပညာသင္တန္ုးေက်ာင္းကိုသာ လာခဲ့လုိက္ရေတာ့ သည္.။
Arthit သင္တန္းခ်ိန္တြင္ သူ ၀င္လာေလေတာ့ သင္တန္းသား သင္တန္းသူ ေတြက မည္သူနည္းဟူေသာ အႀကည့္ျဖင့္ ႀကည့္လာႀက သည္.။သန္႕စင္ေခ်ာေမြ႕ေသာ သူ႕ပံုစံကုိေတာ့ျဖင့္ သင္တန္းသူေတြ တုိးတုိးျဖင့္ ႀကိတ္ေငးေနႀကသည္ကို သတိထားမိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ား ေလး အနည္းငယ္တြန္႕ေကြးသြားရေသးသည္။
"ဒီေန႕ မင္းတုိ႕ သင္တန္းဆရာ မလာႏိုင္လို႕ ကုိယ္က သူ ေျပာခို္င္းတာေလးေတြ လာေျပာေပးတာပါ.။"
Arthit ေပးလိုက္ေသာ မွတ္စုေလးထဲမွ အေႀကာင္းအရာတစ္ခ်ိဴ႕ကုိ White Board ေပၚတြင္ အစဥ္တက်ေရးျပီးလုိက္ျပီးေနာက္ ျပန္ထြက္ လာခဲ့သည္။ မသိေတာ့ဘူးေလ..ဒီေလာက္ လုပ္ေပးေတာ္ေရာေပါ့.။
သို႕ေပမယ့္ ေနာက္ကေန တျဖတ္ျဖတ္ေျပးလုိက္လာေသာ ေျခသံ တစ္စံုကိုႀကားသည္.။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းကိုစေ.......💓
Fanfiction#BOTH WITH ZAWGYI & UNICODE ဦးနှောက်က စေခိုင်းနိုင်တဲ့ အထဲမှာ ချစ်ခြင်း မပါတော့ ခက်သားလား ???
Part-4
Start from the beginning
