This school changes everything.

Hoofdstuk 1

POV Alicia

Het begon allemaal drie jaar geleden, toen we gingen verhuizen en ik dus naar een andere school moest. Ik was toen 13 jaar en het schooljaar was bijna over. Ik had eigenlijk maar 1 echte vriendin: Isabella, maar ik noem haar Isa, voor het gemak. Ik heb eigenlijk altijd al moeite gehad met vrienden maken, maar toen ik de eerste schooldag op mijn oude middelbare school Isa ontmoette klikte het meteen. We raakten in gesprek en we kwamen erachter dat we beide zonder vrienden naar de middelbare school gingen, omdat onze 'oude' vrienden allemaal naar een andere school gingen.

Het schooljaar was dus bijna afgelopen, dit was de laatste lesdag en dan moeten we morgen onze boeken al inleveren en ons rapport ophalen.

'Alicia, kan je je voorstellen dat dit je laatste lesdag ooit is op deze school?' vraagt Isa. 'Nee, eigenlijk niet', zegt ik bedenkelijk. 'Ik ga je zo missen, hè' fluistert Isa. We hebben nu wiskunde, de laatste wiskundeles op deze school. Ik snap er geen bal van, eigenlijk doe ik ook weinig mijn best, want who cares. 'Ik ga jou ook missen, Isa! Vanmiddag afspreken?' 'Ja, goed idee! Kunnen we meteen kletsen over je nieuwe school! Waarom vertel je daar nou zo weinig over?'. Ik vertel inderdaad niet veel over mijn nieuwe school, dit komt omdat ik er echt geen zin in heb. Hoe ga ik overleven zonder Isa?! Ik maak al zo slecht nieuwe vrienden! 'Lies? Joehoe! Leef je nog?' zegt Isa verontwaardigd. 'Huh? Oh sorry... Wat zei je?' zeg ik vaag. 'Laat maar.' zegt Isa een beetje geïrriteerd.

Pff. Ik ben er echt niet bij de laatste dagen. Ik zit altijd maar te denken aan hoe mijn nieuwe school zal zijn. Ik ga Isa echt missen, maar dat is helaas niet het enige nadeel aan van school wisselen: Isa heeft vanaf overmorgen zes weken vrij, terwijl mijn nieuwe school over een week al begint! De schoolvakantie van mijn nieuwe school is namelijk al vijf weken bezig... Dit vind ik best apart eigenlijk. Die hele school vind ik apart, want die school heeft heel weinig contact met de buitenwereld, plus: het is een school en 'thuis' in 1. Ik zit daar dus 24/7 opgescheept! Gelukkig mogen we in het weekend doen wat we willen - heb ik gehoord, nu hopen dat het klopt - dus kan ik Isa en mijn ouders bezoeken.

Ik word uit mijn gedachten getrokken doordat de bel gaat. Wiskunde was de laatste les, dus dat betekent dat we eigenlijk vakantie hebben, op morgen na dan, maar dat is geen les.

'Yeaahh! Eindelijk, geen lessen meer voor meer dan zes weken!' roept Isa opgetogen. 'Pff, ja jij wel, ik mag over een week lekker weer beginnen. Joepie!' zeg ik vermoeid. 'Arme jij' zegt Isa sarcastisch. 'Ik heb - natuurlijk - wel wat research gedaan naar je nieuwe school, Lies. Ik heb gelezen dat er meer jongens dan meisjes naar die school gaan.' Isa wiebelt met haar wenkbrauwen. Ik grinnik. Wat ben ik toch blij met haar als vriendin. 'Nice' zeg ik en ik geef haar een high five.

TS thuis bij Alicia

'OMG! KIJK WAT EEN VETTE SCHOOL!' Isa springt enthousiast op van mijn bureaustoel terwijl ze de foto's van de website van mijn toekomstige school doorspit. Zij lijkt de school leuker te vinden dan ik. 'Nah, valt best mee' ik wuif de woorden weg met mijn hand. 'Valt best mee?! Kijk dan!' ze laat me random foto's zien van de school. 'Ja ik weet het Isa, ik heb zelf ook al op deze website gekeken...' zucht ik. Ookal heeft de school een grote en mooie kantine, ruime slaapruimtes en - als ik de website moet geloven - een ruim assortiment aan eten (en ik hou van eten, geloof me) heb ik toch geen zin in volgende week, als ik afscheid moet nemen van mijn beste vriendin, mijn zusje, broer en mijn moeder. Mijn vader is bij haar weggegaan toen mijn zusje werd geboren. Hij wilde perse geen kinderen meer omdat hij een tweeling zwaar genoeg vond. Toen mama opnieuw zwanger bleek te zijn is hij er vandoor gegaan. De loser.

'Kijk deze foto dan...' opnieuw wijst Isa naar een foto. 'Ja, ik weet he- huh? Wat is dat nou?' ik knijp mijn ogen tot spleetjes en kijk aandachtig naar de foto. Deze foto ben ik nog niet tegengekomen. Op de foto is een grasveld te zien. Maar niet zomaar een grasveld, er staan allemaal grijze 'paaltjes' in rijen naast elkaar. Er zit ongeveer 4 meter tussen elke 'paal'.

'Wat zijn dat nou?' mompel ik. 'Het lijken wel... robots?'