Escaping Strings

Chapter 31: Talk

"Babe, wait here," paalam ko kay Matt bago nilapitan 'yung nakahiga na sa sahig na si Chezca.

"Mumsh, get up," paggising ko rito pero tumatango lang ito.

I look around. Mukhang iisa-isahin ko 'tong mga lasing na ito ah.

"Hay!" I pulled Chezca before I guided her to her room upstairs.

Mabilis lang naman kaming nakaakyat kaya agad kong pinuntahan si Cara. I woke her up at sumunod naman ito. 'Yun nga lang, ayaw magpaalalay kaya ayon, gegewang-gewang sa hagdan. Wala eh, tough drinker daw siya.

"Diane, Jac, wake up. Hey!"

Nagising naman si Jacob na nakasandal sa single couch.

"I'll just wake Diane up tapos umakyat ka na. Ako nang bahala rito sa mga ligpitin," I told him.

Si Diane kasi ay nakahiga sa legs niya kaya hindi siya makakatayo.

"Diane, mumsh!"

"Ako na," he said as he tried carrying her.

Ang sweet naman ng baklang 'to. Sana sila na lang talaga, pero mukhang may ibang gusto si Diane eh. Si Jac din naman. Shh!

"Babe, let's go na. Sa taas ka na matulog," ginising ko siya at agad naman siyang tumayo.

He didn't talk until we reached the room. Inihiga ko siya pero hinila niya ako kaya naman ay nakapatong ako sa kaniya.

"Babe, magliligpit pa ako." Pumaibabaw siya sa akin and he swiftly own my lips.

Damn, it's tempting, but I have to take care of the things downstairs first.

"Babe, mag-shower ka muna," I said as I stopped him. "Take a shower para mawala 'yang kalasingan mo."

"Fine." Hinila niya ako patayo bago siya pumasok ng cr.

Ang cute talaga ni Matt. Should I follow him in - aish! Magliligpit ka, Martina! Ito na nga oh, bababa na.

I'm in the middle of cleaning when I felt someone staring at me behind. I felt uneasy that's why I turn my head to see if someone's there and thank God, there is. Baka mamaya kasi lumabas na pala 'yung demonyo sa movie.

"Ikaw lang pala," I said before I face the dishes left on the sink.

Lumapit siya sa fridge para uminom ng tubig and I felt awkward kasi nakabantay lang siya.

"Hindi ka pa ba matutulog? Do you want something to eat?" I asked pero hindi pa rin siya nagsalita kaya naman tinapos ko na 'yung gawain ko at hinarap siya.

"Jac-"

"I'm sorry, Martina," he said, sincerely, staring directly into my eyes. "I am, really. Hindi ko alam. I mean, alam kong mali at huli na para magkaganito pa pero hindi ko na kinaya. Knowing that you'll get married, at sa pinsan ko pa, ang sakit la...."

I was shocked when he sobbed, not letting him finish what he should be saying.

"Jacob naman," I pleased him.

Nilapitan ko siya pero yumuko siya. I held his face.

"Hey, don't even dare cry over this kind of woman. Jac, look at me."

Sinunod naman niya ang sinabi ko at tumingin sa mga mata ko. I sighed. Kumuha ako ng tissue sa table na sinasandalan niya saka pinunasan ang mga luha niya. Much better.

Hinawakan ko ang mga kamay niya, "You've been one of the most special people in my life, Jac. I don't wanna lose that. I don't wanna lose you by being like this. I love you, Jac, you know that. Hindi man sa paraang gusto mo pero mahal kita. Like what I am telling you before, thinking that it was just a joke but it's true for me. Sabi ko, hindi ako mag-aasawa at ikaw na lang ang lalaking mamahalin ko bukod sa dad ko, lalo na noong...."