MISTLETOE POV
Hindi ulit ako sinagot ni mom kundi umiling lang siya nang umiling habang umiiyak, kaya napaiyak na rin ako dahil hindi ko gusto ang naging sagot ni mom na...
Patay na si dad
Hindi ko kaya, hinding hindi...
"No mom, please your kidding me diba mom, nagjo joke kalang diba." Humahagulgol kong sabi habang nakahawak ng mahigpit sa kamay ni mom.
Umiling lang ito habang humahagulgol na rin dahil sa hindi inaasahang pagkamatay ni dad.
"No!... noo! Huhu mom he's not dead noo! Mom! huhu" Hagulgol ko, yinakap nalang ako ni mom kahit alam niyang masakit pa ang fracture niya sa kanyang kanang kamay para lang sa akin.
"Daaadd... huhu" hagulgol ko, hinigpitan ni mom ang yakap niya sa akin.
"I-im sorry Misty..." umiiyak na sabi ni mom.
Hindi naman ako nakasagot dahil naghahabol ako ng hininga dahil sa pagiyak, hinahagod naman mom ang aking likuran, pero sa oras nito ay umayos na ako dahil nandyan pa si mom at hindi ko na siguro makakaya kung si mom ay wala pa.
Hindi ko kayang mawalan ng ama.
Habang yakap yakap ako ni mom ay hindi ko na namalayang napatulog na ako. At ang huling nasabi ko nalang ay...
"I love you d-dad." Dahil sa buong buhay ko ay hindi ko nasabi ito kay dad, kay mom lang, at alam kong alam din ni dad na mahal ko siya buong puso kahit hindi ko sabihin.
°
°
°
Nagising nalang ako ng nasa couch na ako, inilibot ko ang aking paningin at nasa hospital pa , mahagip ko ang paningin ko na si Luke kausap si mama.
"Luke? Anong ginagawa mo dito?" Matamlay na sabi ko.
"Oh, gising ka na pala mist, tinawag ko siya sa phone mo kasi hindi kita kayang buhatin kaya tinawag ko siya para iayos ang pagkatulog mo at inihaga ka na rin niya diyan sa couch na inuupan mo ngayon" nakagiting sabi ni mom, tumango naman si Luke,
"Okay ka na?" Tanong sa akin ni Luke sa akin at linapitan ako upang umupo sa tabi ko.
Hindi naman ako nagsalita dahil, never akong magiging okay dahil si wala na si dad .
Mukhang nahalata naman ni Luke ang ikinikilos ko ngayon. "Im sorry." Pagpapaumanhin niya.
"Its alright" nakangiting sabi ko, pero alam niyang peke lang iyon.
"I know your not okay, sorry sa pagkamatay ni Tito Kristoff." Sabi ulit ni Luke, tinignan ko siya at makikita mo sa kanyang mata ang lungkot.
Hindi ko naman mapigilang mapaluha dahil hindi ko talaga kayang mawalan ng ama, tinignan naman ako ni mom na naluluha dahil sa kanyang anak a nagdadalamhati dahil sa pagkawala ng kaniyang asawa.
"Tahan na baby, hindi ko kayang nakikita kang umiiyak at malungkot, magiging okay rin ang lahat." Sabi ni Luke, ngumiti naman si mom. Yinakap naman ako ni Luke, kahit papaano nabawasan ang aking kalungkutan, dahil nandito pa si na Luke at si mom.
°
°
°
°
°
Nandito kami ngayon sa bahay dahil dito inilamay si dad for 1 week, hindi na rin naman ako ganon kalungkot dahil gumaan ang aking loob dahil hindi na umalis sa tabi ko si Luke, si mom naman hindi na umalis baka 2months pa dahil sa pagkamatay ni dad.
Kumakain kami ngayon sa dining room, ng magsalita si mom.
"Luke, kailan mo ba ipapakilala sa amin ang papa mo?" Tanong ni mom.
Ay oo ng pala nakalimutan kong sabihin, sa pamilya ko lang na legal kami ni luke pero sa pamilya nila hindi.
°°°°°
Click the star button at the bottom
Vote| Comment| Share
Thank you for reading
TMTIL
Follow me^^
YOU ARE READING
The Man That I Love
Teen FictionAnong gagawin mo kung ang taong MAHAL mo ay INIWAN ka, at ang MASAKIT pa dito ay siyang magiging STEPBROTHER mo. Tunghayan at subay bayan natin ang kwento nina Mistletoe Chandler at Luke Adam. Ps: Sorry sa mga typos at mga wrong grammar hehe.
