The Kissing Monster

Chapter 7.2: Finally the President

Chapter 7.2: Finally the President

Skyler’s POV

Hindi pa pumupunta yung secretary kong inutusan ko I told her to make that for 1 hour pero wala pa rin siya kaya napagdesisyunan kong na lang tawagan siya, ichecheck ko pa iyon kaya kailangan ko nang makuha yun ano ba kasing ginagawa niya.

=________=

I dialed the number in the telephone in her table. Nagriring na pero medyo tagal bago niya sinagot yung tawag.

“Oh hello sir bakit po?” Sagot niya sa akin, naririnig kong nagtatype pa rin siya habang kausap niya ako.

“Hindi ka pa ba tapos?” Tanong ko sa kanya kahit alam kong nagtatype pa rin siya, para malaman niyang seryoso ako nung sinabi kong dapat tapos na niya iyon ng isang oras.

Kailangan ko kasing ready nab ago mag-alas kwatro ng hapon ayaw kong may makalimutan mamaya sa meeting gusto ko tapos na ang gagawin bago pa magstart ang meeting.

“Hindi pa po sir, pwede po bang after lunch ko na lang ipasa sa inyo?” Sagot niya sa akin.

Anong after lunch hindi pwede.

“ANO?!! Hindi pwede.” Singhal ko sa kanya.

“Pero sir---.” Pinutol ko na yung sasabihin niya.

Magdadahilan na naman itong babaeng ito.

“Finish it by lunch time.” Sabay ibinaba ko bigla yung telepono.

Wala pa naman akong gagawin kaya magpapahinga na lang muna ako habang hinihintay ko yung inutos ko.

Nang mag-alas dose na at alam kong naghihintay lang ako sa wala lumabas na ako para kumain kasi nagugutom na din naman ako hindi na nga ako nag-almusal ang aga ko pang nagising.

Tumayo na ako at inayos ang suot kong 3 piece suit bago ako naglakad papalabas ng opisina ko, nang makalabas ako nakita kong seryoso si Ms. Villanueva sa tinatype niya. Hindi ba kakain ito?

“Are you not going to have your lunch Ms. Villanueva?” I asked her.

Hindi siya tumitingin sa akin, seryoso pa rin siyang nagtatype ng pinapagawa ko sa kanya. Hindi ko na muna siya bubulyawan ngayon kasi mamaya buong araw ako mabadtrip sa kanya.

Iba ang ugali ng babaeng ito kahit alam niyang boss niya ako sinasagot niya ako ng pabalang o di kaya naman ay sarcastic ang boses na gagamitin niya.

“Hindi po sir as you can I am doing something important and I am really not hungry.” Mataray na sagot niya sa akin.

“Really?”

Huminga lang siya ng malalim yung tipong naiinis na siya saan naman or should I say kanino? Sa akin? Ako na nga itong nagtatanong siya pa yung nagagalit sa akin.

She face me and gave a fake kind of smile. “Really sir, so if you don’t mind please don’t bother me because I will not finish this in time if you still keep bothering me. Psh.” She said tiredness is all over her face when she said those words.

“If you say so.”

Bahala siya sa buhay niya, siya na nga itong tinatanong aba siya pa ang galit.

Lumakad na ako papalayo sa kanya, oo nga naman bakit ko siya kailangang intindihin eh buhay niya naman iyon at isa pa nagugutom na ako. Pipindutin ko na sana ang elevator ng biglang may tumonog ang lakas pa.

Grroooowwwwwwllll

0___________0

Hindi pala guto ha eh ang lakas lakas umungol ng mga anaconda at sawa niya sa tiyan niya. Papalingon palang sana ako ng bigla siyang magsalita at pinigil niya ako sa paglingon sa kanya.