Junjun ➳ SVT Wen Junhui [COMPLETED]

↞5↠

Kyla

8:30 pm na noong makarating ako sa bahay. Naglalakad ako ng may mga ngiti sa aking labi habang nakatingin lang sa dinadaanan ko. Pero agad na nawala ang mga ngiti ko noong mapakunot ako nang may mahagip ng aking mga mata ang isang lalaki na nakatayo sa harap ng gate namin. Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil madilim na. Sa kilos niya, mukhang nagdadalawang isip siya kung magdo-doorbell ba o hindi.

"Excuse me? Sino po sila?" tanong ko sa lalaki kaya gulat na napalingon siya sa akin.

Noong mas lalo kong maaninag ng malapit ang mukha niya, nanlaki ang mga mata ko at agad siyang hinila palayo sa harap ng bahay namin.

"William?! Baliw ka na ba?! Hindi ba napag-usapan na natin ang tungkol sa pagpunta mo dito?! Paano kung makita ka nila mama?! Baka isipin nila na boyfriend kita!" I said through my gritted teeth.

Nakita kong seryoso lang siyang nakatingin sa'kin at tama ba ang nakikita ko? Bakit parang ang lungkot ng singkit niyang mga mata? Oo, sapat na ang liwanag ng buwan na umaaninag sa mukha niya ngayon para mapansin ko 'yon. Hindi ba masaya na siya sa bago niya?

"It hurts to hear it from you that I'm no longer your boyfriend." mahina pero sapat lang para marinig ko ang mga sinabi niya. Napatawa naman ako ng peke at hindi makapaniwalang tinignan siya.

Sino bang may kasalanan ng lahat ng 'to? Hindi ba't siya? Pero bakit kung makapag-drama siya ngayon parang ako pa itong nagloko at nang-iwan sa kaniya?

"'Di ba ang sabi ko wala tayong dapat pag-usapan? Umalis ka na kung ayaw mong marinig ng lahat ng kapitbahay namin kung paano kita itaboy." ma-awtoridad kong sabi. Mas matagal kasi na nakikita ko ang mukha niya, mas lalong bumabalik 'yung sakit na binigay niya sa'kin.

"Kahit saglit lang, just spare me a minute. I couldn't contact you that's why I went here to check if you're fine. I'm so sorry for bothering." sabi niya at napayuko.

Napakuyom ako sa kamao nang marinig ang sinabi niya. He said what? He wants to check if I'm fine? Sa tingin ko nga sobrang bait ko na at hanggang ngayon hindi ko pa rin siya nagagawang sampalin matapos ng lahat ng kagaguhan niya.

"Paano kung sabihin kong hindi? Will you do something? Mababawi mo ba lahat ng sakit na binigay mo? Matapos mo akong iwanan sa ere ng ganun-ganun lang, sa tingin mo magiging okay ako? 'Yung makita kong pinagpalit mo ako sa iba, sa tingin mo magiging okay ako? 'Yung pagbitiw mo ng walang dahilan, sa tingin mo magiging okay ako? If you think I'm still fine with all of the shits you've done to me, then let me inform you, I-I'm totally not!" saad ko sa basag na boses at hindi ko na mapigilan pang umiyak.

He immediately wiped my tears with his two thumbs pero agad ko namang inalis 'yun.

"Don't ever try to touch me again. Huwag na huwag ka na ring pupunta dito at magpaparamdam sa'kin dahil tandaan mo, noong araw na iniwan mo ako, inalis mo na rin ang karapatan mo na maging boyfriend ko, so stop acting like you really care dahil unang-una, wala.ka.ng.karapatan." madiin na sabi ko at maglalakad na sana palayo pero pinigilan niya ako sa pamamagitan ng paghawak sa braso ko.

"I-I love you. P-please give me a chance to explain... I had my reasons k-kaya ko nagawa 'yun." napaharap ako sa kaniya nang marinig na rin ang basag niyang boses.

Am I really seeing this? William is crying in front of me? Ngayon ko lang siya nakitang maging ganito. Ni minsan, hindi ko pa nakita na maging mahina siya. He looks really sincere right now...and I want to hug him. Para bang...gusto ko na lang bawiin ang lahat ng sinabi ko at patawarin siya. Para bang gusto kong sabihin na...kami na lang ulit at pwede naman kami magsimula ulit sa una.

I was about to walk closer to him and utter a word pero hindi inaasahang sumagi bigla sa isip ko ang sinabi ni Jun sa akin kanina.

Huwag ka na sana ulit magtiwala ng basta-basta sa isang tao o kahit na sino. Kung hindi mo pa kilala ng husto, kilalanin mo muna. Simula ngayon ingatan mo na ang tiwala mo para hindi na ulit maulit 'yung nangyari sa inyo ng ex mo.