Singularity '

🖤💦

Hey meybuz okurken changes dinlemeyi unutma ❣️

Jungkook mektubu okurken tüyleri diken diken olmuş, bedeni titriyordu. Okuduğu satırları defalarca tekrar okudu.

Sanki hayatı yani jimin'i gördüğünden bu yana kadar olan hayatı gözünün önünden akıyordu.

Titreyen bedeniyle ayağa kalkmayı denedi Jimin'in sevdiceği, ama ayakları bedeninin ağırlığını taşıyamıyordu bu yüzden yere yığıluyordu.

Alnını yere yasladı ve bir süre göz yaşlarını halıya döktü ondan sonra ağlarken kafasını vurmaya başladı.

"hayır."

Her seferin de daha sert vuruyordu alnı acıyordu başı catlıyacak gibiydi ama bedeni hala titriyordu.

"hayır, hayır.."

Yazılar aklından geçerken sanki o an oda da ölüm sessizliği vardı saat bile ses çıkarmadan üzgün bir şekil de daire çiziyordu, jungkook etrafına baktı. Jimin gerçekten yoktu.

"JİMİN!"

hışımla ayağa kalktı.

"HAYIR JİMİN GİTMEDİN DİMİ BURALARDASIN"

Kapıları sert bir şekil de acıyor jimin'i göremeyince daha sert bir şekil de kapatıyordu.

Kapılardan biri hızla yere düşünce jungkook korkuyla oraya baktı.

Sinir kat sayısı giderek artıyordu

jungkook şu an kriz geçirdiğinin farkın da değildi.

Yere düşen kapının yanına gitti.

"jimin.."

Gözlerin de ki hüzün birden nefrete dönüşünce kapıya yumruk atmaya başladı.

Ellerinden akan kan umrunda değildi.

Patlayacak gibi çıkan damarları da umrunda değildi.

Şu an sadece Jimin'in çıkıp gelmesi ve onu sakinleştirmesi gerekiyordu.

Kapı çalındı...

"JİMİN."

kapıya koşarken ellerinde ki kan her yere dağılmıştı.

kapıyı açtı ama karşısın da jimin yoktu.

Apartman da oturan teyzeler ve amcalar vardı.

Jungkook onları göremiyordu. Etraf net değildi. Jungkook'un gözleri kararırken mektubuna sıkıca sarıldı ve ağzından tek bir sözcük çıktı.

"jimin."

Jungkook gözlerini açtığın da hastane odasın da tekti. Bir seruma bağlıydı ve eli sarılıydı.

Jimin hala gelmemişti. Jungkook mektubun onda olmadığını fark etti ve bir hışımla doğruldu.

Mektup yanda ki komidin de duruyordu ama o ani haraket ettiği için sanki başı kopacakmış gibi hissediyordu.

Jungkook sevdiğinin mektubundan sonra sinir krizi geçirmiş ve bayılmıştı komşular onu hastaneye yetiştirmiş ve jungkook şu an komidinden aldığı mektubu öpüyordu.

Mektubun bazı yerlerin de kan damlaları vardı.

Jungkook intihar etmek için uğraşan göz yaşlarına engel olmaya çalışıyordu.

Mektubu tekrar ve tekrar okudu   bulması gereken bir beden vardı.

Jungkookun bir göz yaşı usulca intihar etti.

O an hemşire geldi ve jungkook'a baktı.

"durumunuz iyi. Ve mektubu okuduk siz daha yarı baygınken polis sizinle konuştu ve o denizi öğrendi şu an p-park jimin aranıyor."

Jungkook dişlediği dudaklarını kanatmak üzereydi.

Burukça gülümsedi:
"p-peki."

Jungkook o gün hastane de kaldı ve hastaneden çıkınca evine gitti. Evini topladı çünkü jimin jungkook'a hep toplu olması gerektiğini söylerdi.

Jungkook yatağına dokunmadı kıyamadı. Jiminin yattığı yere yatıp kokusunu hissetmeye çalıştı. Ve ağlarken uyuyakaldı.

Zor bir bölümdü çinça,
bu aradağ kendinize iyi bakın sizi seviyorum