--
19. Bölüm
İyi değildi, gerçekten. Resmen kimsesiz kalmıştı bu soğuk odada. O nefret ettiği kadını bile götürmüşlerdi. Ki bu bile, onu üzmüştü.
Karanlıkta yatamazdı. Kimse yoktu.. Şuan korkudan ölecek gibiydi. Kıyafetinin kolunu dişledi. Ağlamasını bastırmaya çalışıyordu.
"Kk-kimse yok mu?" Dışarıdan ses gelmiyordu ama illa ki birileri vardı. Bununla rahatlamaya çalıştı kendini ama pekte bir faydası yoktu.
Her gece böyle mi olacak diye düşündü. Öyle olursa zaman hiç geçmezdi ki..
Aralanan kapıdan gelen yoğun ışık gözlerini kamaştırdı. Elini kaldırarak yüzüne siper etti. İçi öyle bir rahatladı ki. Birilerini görme hissi.
Ardından polis kenara çekilmiş, içeri iki kişi girmişti. Gelenleri ayırt ettiğinde yüzünde kocaman gülümseme oluştu.
"Noona?"
Küçük olanın sevimli sesi her yere şirinlik serpmişti. Jimin gençti. Oldukça. Ama Agus'a göre minicik bir bebek gibiydi. Tavırları ve konuşması yüzünden. Sarı, kıvırcık saçları onu daha da soft gösteriyordu.
Bedenleri hemen hemen aynıydı Yoongi ile. Bu, onları benzetmesine sebep oluyordu..
"İyi misin?" Samimiyetle sorulan bu soruya dolu gözleriyle gülümserken cevap verdi.
"Değilim." Hemen ardından gözleri daha da dolarak, yerini ağlamaya bıraktı.
O kadar yanlız hissediyordu ki kendisini. Yoongi burada olsaydı, gerçekten mutlu olabileceğini hissetti. Başka hiçbir şey aramazdı. Sadece şurada otursun, ona yeterdi.
Yine aynı şeyi yaptığını fark ettiğinde dönerek Jimin'e sarıldı. Elindekiler şükretmeliydi. Sürekli fazlasını isteyip duruyordu, ki bu yüzden cezalandırılıyordu.
"Seni iyi eder mi bilmiyorum ama.. Karar sonunda çıktı. Güney Kore'de yargılanacaksın."
-/
Mutluluğunu anlatacak hiçbir terim yoktu. Sessizce bekliyordu. O kadın, amirmiş, belgeyi onaylayacaktı ve o da sonunda Yoongi'ye kavuşabilecekti.
Taesun elindeki belgeyi sallarken, gülerek onların yanına geldi. "Tamamdır!"
Yine de polisler tarafından sertçe itilip, kakılarak karakoldan çıkarmıştı. Ama bunlar artık onun için önemli değildi. Demin olanlardan sonra onun tek ihtiyacı olan yanlız olmayacağı bir yerde olmaktı. Ki bu da Yoongi'yi görse yeterdi anlamına geliyordu.
"Taesun, bunu nasıl hallettin?"
"Yoongi ile ortak yargılamanmız gerekiyordu. Bilirsin işbirliği falan. Suç da Kore'de olduğu için, orada yargılanacaksın. Endişelenme, her şey iyi olacak."
Gülerek cama döndü. Tanrı biliyordu, buraya bir daha asla dönmek istemiyordu. Onu buraya bağlayan hiçbir şey yoktu artık.
Havaalına gelmiş, ve hatta kontrollerden geçip uçağa binmişlerdi. Onlara eşlik eden yaklaşık 10 polis vardı ama bu elbette moralini bozması için bir sebep değildi.
Tek istediği bir an önce şu yolculuk bitsindi. O zaman gerçekten mutlu olacaktı çünkü.
-/
