~
1. Bölüm
Haykırıyordu. İçi parçalanıyordu, bunu kendine yediremiyordu.
Küçüğünün onu böyle bırakıp gitmesi, üstelik onun yüzünden katil olması..
Öyle ki Yoongi, Jungkook'a olan öfkesini, babasını tekrar tekrar bıçaklayarak dindirmişti.
"Sokuk piç!" Sinirle bıçağı, delik deşik ettiği karındaki yaralardan birine tekrar sapladı.
Bağırdı, çağırdı, kendi saçlarını çekti, yüzüne tırnaklarını geçirdi. Elleri gibi yüzünü de kana buladı.
"YARDIM EDİN!"
Belki de onca şeyi boşuna yapmıştı.
Başka birinin sesini duymasıyla öfkesi hızla dinip yerini panik almıştı.
Başını kaldırıp sesin geldiği tarafa baktı. Kanlı elleriyle stresten ensesini kaşırken dudaklarını ısırdı.
Cesede baktığında kanın resmen göllendigini gördü. Defalarca bıçaklamıştı." Siktir,"
"KİMSE YOK MU?!"
Ses yaklaştığında telaşla arkasını dönüp, kaçmak için yeltenerek, Jungkook'un gittiği yöne doğru hızla koşmaya başladı.
Yakalanamazdı. Hem, kimse onu görmemişti ki. Jungkook susmazsa onu da öldürürdü. Düşüncesi yüzünden durakladığında elleri dizlerini buldu. Soluklanırken küfür etti. Resmen seri katile bağlamıştı.
Bunun hesabını nasıl verecekti? Daha demin acımasızca birini katletmişti.
En başında Jungkook ile kaçmalıydı ama o şerefsiz onu bırakarak gitmişti.
Hem-bıçak
Yerinde çakılı kaldı. Parmak izi vardı. Bunu biliyordu elbette. Resmen ölüm fermanıydı.
Hem dedi. Hem gelen o kişiye yakalanırsam onu da öldürürüm.
Bir kez katil olmuştu zaten ve korkacağı veya temiz tutması gereken bir benliği yoktu.
Geriye dönüp koşmaya başladı tekrardan. Ağaçların arasından geçerken dallar yüzünü çizip, büyük kan lekelerine minik çizikler ekliyordu.
Ceset tekrar görüş açısına girdiğinde hızla yere oturdu ve bıçağı almak için adamın karnına abandı.
Bıçağın sapını tuttuğunda, en korktuğu şey olmuştu.
Sesin sahibi gelmişti.
Gözleri şaşkınlıkla telaş içindeki yabancı kızı süzüyordu.
Bulunduğu yere gelen kız, onu görünce duraklamış, arkasına bakmıştı. Ardından derdini anlatmak adına tekrar Yoongi'ye döndü.
