"Beni benden daha iyi tanıyacak birine ihtiyacım var.
Bir anlık duyguyla yazdıklarıma takılmak yerine, tuhaf tavırlarımdan veya sözlerimden beni anlayacak birine ihtiyacım var.
Kör kütük sevilmek istiyorum, ilgi görmek...
Beni konuşturup yormak yeri...
Bir iki dakika daha böyle kaldıktan sonra Emir'den gülerek ayrılmıştım ve yüzüne şaşkınlıkla bakmıştım. Kıpkırmızıydı. Onu ilk defa böyle görüyordum. Şu an öyle garip hissediyordum ki kendimi. Sanki her şey yeni başlıyor gibiydi. Tüm hikaye, tüm serüven yeniden başlıyordu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şu an Emir'le birlikte Efes'te güneşin o eşsiz batışını izliyorduk. Gözlerim Emir'in gözlerinde, Emir'in parmakları ise yüzümde geziniyordu.. Parmaklarını yüzüme her dokundurduğunda kalbime de dokunuyordu sanırım.
Emir'in gözlerinin derinliğine dalıp:
"Beni benden daha iyi tanıyacak birine ihtiyacım var. Bir anlık duyguyla yazdıklarıma takılmak yerine, tuhaf tavırlarımdan veya sözlerimden beni anlayacak birine ihtiyacım var. Kör kütük sevilmek istiyorum, ilgi görmek... Beni konuşturup yormak yerine, sustuğum zaman her şeyi anlayacak birine ihtiyacım var. Beni benle karıştıracak birine ihtiyacım var. Çok yoruldum... Dizinde yatıp, dinleneceğim birine ihtiyacım var. Çok yoruldum... Bir omuzda dinlenmeye, O omuzda ağlamaya, Omzunda ağladığım kişinin her şeyi olmaya ihtiyacım var." dediğimde Emir ellerimden tutmuştu.
"Omzunda ağladığın kişinin de sana çok ihtiyacı var, senin sevgine, kalbine, bakışına, gülüşüne... her şeyine ihtiyacı var." dediğinde gözyaşlarımın süzüldüğünü fark etmiştim. Ben Emir'i hakedecek kadar iyi bir insan mıydım?
Akşam geç saate kadar Efes'te durmuştuk. Her şeyin başladığın yerdi Efes, hayatımın dönüm noktasıydı, en önemlisi de hikayemizin başladığı yerdi orası...
***
Evin önüne geldiğimizde Emir arabayı yol kenarına park etmişti. Tam arabadan ineceğim sırada onun da kapısını açtığını fark etmiştim. Emir arabadan inip yanıma geldiğinde ellerimi ellerinin içine almıştı. "Teşekkür ederim, bana o güzel kalbini açtığın için.." dediğinde gülümsemiştim. Gülümsememin ardından Emir ellerinin arasındaki ellerimi öpüp "Ellerin üşümüş, daha fazla üşüme. Hadi gir içeri." demişti. Emir'in yanağına küçük bir öpücük kondurduktan sonra koşarak eve ilerlemiştim.
***
Eve girdiğimde Tuna ayaktaydı sadece. Koltukta oturup dışarıyı izliyordu. Bana dönüp "Seni çok seviyor, baksana hala buraya bakıyor." dediğinde Emir'den bahsettiğini anlamıştım. İlk öğrenen kişi Tuna olmuştu. Tuna'nın yanına oturup "Nasıl anladın hemen?" diye sormuştum. Tuna gülerek "Kanka anlaşılmayacak gibi değildi, ellerini öptü. Sen de onu yanağından öptün ve çocuk sen eve girene kadar arabasına binmedi." dediğinde Tuna'ya hak vermiştim, anlaşılmayacak gibi değildi.
