DON'T TOUCH HER (Complete)

CHAPTER 46 √

HAZETH

"Please.. don't do it.."

Mahinang wika ko dahil sa garalgal kong tinig at sa nga butil ng luha ng nagsibagsakan na mula sa mata ko.

"Ang alin ba? Tungkol ba ito sa di pagsasabi ko sa recruitment? Wala kang dapat na ipag-alala dahil hindi na ako tutuloy.." sabi naman niya sabay buntong-hininga.

"Tama ka nga naman na di mo sinabi sa akin na hindi ka tutuloy..dahil.." bumitaw na ako kaya humarap na siya sa akin. Bahagya akong ngumiti at nagpunas ng mukha. "Hindi ako papayag.."

"What? No,thats not--"

"Hey hey it's ok.." inabot ko ang kamay niya at hinalikan ito. "I want you to live your life..live your dream..."

Humigpit ang hawak niya sa kamay ko t kumunit ang kanyang noo. "Huh? Hey, you don't mean that you.."

"Don't do it..Don't turn it down just because of me..I don't want to be the hindrance on achieving your dream.." paliwanag ko.

Inabot ko ang mukha niya at matiim siyang tinitigan. Pero pagkaraan ay umiwas din ako at tumungo. Ayuko..ayukong umiyak..

"Hindrance? I did not think of you as a hindrance, Hazeth. Its my choice not to go because I don't want to leave you.." naramdaman kong hinawakan niya ang mukha ko at inaangat ito.

"Yet your pushing me away?.." halos pabulong na turan niya na ikinagulat ko.

"Shh shh..." tarantang wika ko at hinawakan din ang mukha niya saka pinahid ang mga luhang kumawala sa mata niya "Im not pushing you away..hey hey hey listen.." wika ko ng bigla siyang umiling ng sunod sunod. "I just want you to achieve your dream..don't mind me here..I'll be fi--"

"No! No no no no I don't want to!" Pagtatanggi niya at pinilit na tanggalin ang mga kamay kung nakasapo sa mukha niya. "I don't want to..don't do this to me..please.."

Hindi ko na din napigilan pa ang sarili ko kaya sunod sunod na nagbagsakang muli ang mga luha ko ng yakapin niya ako at marinig ko ang mga paghikbi nya.

"I..I don't know if I can last a day thinking that..I can't see you when I'm home..No..I don't want that.." garalgal ang tinig niya habang nagsasalita at ramdam ko kung paano humigpit ang yakap niya sa akin.

Hinagod ko ang likod niya at yumakap sa kanya ng mahigpit. Hindi ko din naman kayang umuwi ng bahay, bumangon mula sa pagtulog at ipikit ang mata kapag maiisip kong wala siya roon. Ayuko non..pero kailangan..

Hindi sa lahat ng oras ay puso ang paiiralin natin. Dapat ay ginagamit din natin ang isip para sa huli wala tayong pagsisihan..

"Listen to me.." lumayo ako at muling sinapo ang mukha niya. Pinagdikit ko ang mga noo namin at gamit ang isa kong kamay ay hinawakan ko ang kamay niya. "Kaya mo yan..kakayanin natin..bibisita naman ako eh..at least twice a month para makita ka--"

"No..ayuko..ayuko.." tanggi niya habang patuloy din ang pag agos ng luha niya..

"Sean..please naman..wag matigas ang ulo mo...magkikita pa naman tayo..twice a month o di naman kaya kahit every week..handa akong magbayad ng eroplano every weekend para lang makita ka..just..don't turn it down.." pagpapaliwanag ko na kulang na lang talaga ay magmakaawa sa kanya.

"Hazeth.. please.. ikaw tong..ikaw tong matigas ang ulo eh..ayuko nga..bat mo ba pinipilit na gawin ko yun..tinataboy mo ba ako?" Bahagya lang tumaas ang boses niya at tiningnan ako sa mata na puno ng luha.